η Ιταλική εμπειρία απο τον Μπέπε Γκρίλο

Τώρα πια, ζούμε για να πληρώνουμε τους τόκους του δημόσιου χρέους μας. Είναι ένας φούρνος, όπου σιγοψήνουμε και αποτεφρώνουμε τις κοινωνικές υπηρεσίες, τους νέους φόρους, την αποταμίευση, τα σπίτια μας και τα δικαιώματά μας. Καθώς ρίχνουμε καύσιμα σ’αυτή την φλεγόμενη Βάτο, γινόμαστε ολοένα και πιο φτωχοί. Όσο πιο φτωχοί γινόμαστε, τόσο αυξάνει και το χρέος, όπως αυξάνουν και οι τόκοι του.

Έξη μήνες μετά τη “θεραπεία” από τον πρωθυπουργό Μόντι, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε τόσο πολύ, ώστε πλησιάζει τα 2 τρισεκατομμύρια, αλλά και η ανεργία αυξήθηκε. Γι’ αυτό, αναπόφευκτα, τα φορολογικά έσοδα του 2012 θα σημειώσουν απότομη πτώση. Το 2013 πρέπει να πληρώσουμε περισσότερα από 100 δις ευρώ σε τόκους πάνω στο χρέος. Αυτό είναι περίπου το ένα τέταρτο των 420 δις των φόρων που πληρώνουμε κάθε χρόνο.

Μπαίνουμε σε στρόβιλο κάθετης πτώσης αεροπλάνου, ώστε να πληρώσουμε τους τόκους που συσσωρεύτηκαν από το Ιταλικό Δημοκρατικό Κόμμα (είτε μαζί, είτε χωρίς τους Φιλελεύθερους) στο διάστημα μιας ολέθριας εικοσαετίας.

ΠΟΥ πληρώνουμε αυτούς τους τόκους? Μόνο 14.3% του δημόσιου χρέους ανήκει σε Ιταλικές οικογένειες, ενώ το 85.7% ανήκει σε τράπεζες, funds, ασφαλιστικές εταιρείες και άλλους επενδυτές. Το 46.2% είναι εξωτερικό χρέος, κυρίως σε γαλλικές, γερμανικές και αγγλικές τράπεζες (σύμφωνα με στοιχεία της Bankitalia).

Οι τράπεζες είναι οι νέοι αφέντες, καθόλου πρόθυμες να στερηθούν το κρέας που τρώνε (π.χ. να μειώσουν τα επιτόκια ή να επιμηκύνουν το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής).

Η Ιταλία δεν έχει νομισματική ανεξαρτησία. Δεν είναι εφικτό να υποτιμηθεί η λιρέτα, έτσι ώστε να διορθωθούν οι τιμές των μετοχών και των ομολόγων στην Ιταλική οικονομία, των οποίων η τωρινή αξία είναι πολύ μικρότερη από εκείνη της έκδοσής τους.

Η υποτίμηση της λιρέτας είναι ισοδύναμη με την υποτίμηση των ομολόγων. Αυτό δεν ισχύει τώρα. Έχουμε θηλιά στο λαιμό που δεν φεύγει και γίνεται ολοένα πιο σφιχτή, αν δεν αναδιαρθρώσουμε τις τιμές των μετοχών που τώρα αξίζουν 20/30% λιγότερο από την αρχική τους τιμή.

Χωρίς το δάνειο ενός τρισεκατομμυρίου από την ΕΚΤ στις τράπεζες, με επιτόκιο 1%, που χρησιμοποιήθηκε για αγορά νέων μετοχών σε επιτόκιο 5%, η Ιταλία θα ήταν στα πρόθυρα χρεωκοπίας.

Δεν έχει νόημα να αναβάλλουμε το πρόβλημα. Το να αυξηθούν οι πληρωμές τόκων πάνω στο χρέος, μεσοπρόθεσμα, μαζί με ταυτόχρονη έκδοση νέων κρατικών ομολόγων χαμηλής και μέσης απόδοσης… αποτελεί ανέφικτο στόχο! (=αδύνατη αποστολή/”Mission Impossible”).

Ο εκβιασμός είναι πάντα ίδιος, ο συνηθισμένος: Αν δεν πορευτούμε σ’ αυτό το δρόμο, θα φύγουμε από το Ευρώ. Αλλά… έχουμε ΗΔΗ φύγει από το ευρώ. Το ευρώ, τώρα πια δεν έχει αντίκρισμα στην αξία της οικονομίας μας, παρά μόνο κατά το 60%, το πολύ.

Μία έξοδος από το ευρώ δεν πρέπει να είναι ταμπού. Η Μεγάλη Βρετανία και η Δανία είναι μέλη της ΕΕ, αλλά έχουν κρατήσει τα δικά τους νομίσματα. Αυτό είναι εφικτό. Πρέπει να αρχίσουμε να το συζητάμε. Δεν είναι ποτέ αργά για αντιστροφή της πορείας που οδηγεί στην κόλαση.

beppegrillo.it , μετάφραση: omadeon.wordpress.com

Σχόλιο RYaN: Δείτε παρακάτω τα αποτελέσματα στις έκτακτες περιφερειακές εκλογές που έγιναν στη Σικελία στις 28 Οκτωβρίου. Αυτήν την πληροφορία δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι την είδατε, ή  την ακούσατε σε κάποιο ελληνικό μέσο ενημέρωσης.

PD: Partito Democratico (δημοκράτες κεντροαριστεροί) , UDC (χριστιανοδημοκράτες κεντροδεξιοί) , PDL (το κόμμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι), M5S (το κίνημα των 5 αστέρων του Μπέπε Γκρίλο), πηγή το μεγαλύτερο blog της πόλης