Ο χρόνος που δαπανάται για τη μετακίνηση προς το πρώτο και το τελευταίο ραντεβού των εργαζομένων χωρίς σταθερό γραφείο θα πρέπει να θεωρείται ως χρόνος εργασίας, αποφάσισε το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις που απασχολούν εργαζομένους όπως π.χ. αντιπροσώπους πωλήσεων θα πρέπει να οργανώσουν τα ωράρια εργασίας κατά τέτοιο τρόπο ώστε το πρώτο και το τελευταίο ραντεβού να είναι κοντά στο σπίτι των εργαζομένων.
Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις που απασχολούν εργαζομένους όπως π.χ. αντιπροσώπους πωλήσεων θα πρέπει να οργανώσουν τα ωράρια εργασίας κατά τέτοιο τρόπο ώστε το πρώτο και το τελευταίο ραντεβού να είναι κοντά στο σπίτι των εργαζομένων.
Δικηγόρος δηλώνει στο BBC ότι πλέον μετά από αυτή την απόφαση «χιλιάδες εργοδότες μπορούν πλέον να είναι δυνητικά παραβάτες του καθορισμένου ωραρίου εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο."
