Των ΣΑΒΒΑ Γ. ΡΟΜΠΟΛΗ Ομότ. Καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου και ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Γ. ΜΠΕΤΣΗ Δρος Παντείου Πανεπιστημίου
Στη διεθνή και ευρωπαϊκή επιστημονική συζήτηση αντιπαρατίθενται τα συμπεράσματα των μελετών που αποδεικνύουν ότι η χαλάρωση της εργασιακής νομοθεσίας και ειδικότερα των ευκολότερων απολύσεων προκαλεί τη μείωση της εργασιακής δημιουργικότητας, αποσπά τον εργαζόμενο από την εργασία, μειώνει την ποιότητα της εργασίας, συσχετίζοντας θετικά αυτήν την πολιτική με την αύξηση της ανεργίας, του άνεργου χρόνου και την επαγγελματική επιμόρφωση, ώστε «να επιτυγχάνεται γρηγορότερα και ταχύτερα η προσαρμογή στους οικονομικούς κύκλους όχι μόνο νέων αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας των 50 ετών ανέργων». Από την άλλη πλευρά, σε άλλες μελέτες (π.χ. Pisaridis 2010, Scarpetta 2014) υποστηρίζεται ότι η χαλάρωση της εργασιακής νομοθεσίας και ειδικότερα της ευκολίας των απολύσεων «διευκολύνει τη μετακίνηση των εργαζομένων, αυξάνοντας έτσι την παραγωγικότητα, δεδομένου ότι σε μια ύφεση αυτοί που απολύονται από τις προβληματικές εταιρείες και προσλαμβάνονται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα από άλλες βιώσιμες εταιρείες συμβάλλουν στην αύξηση της παραγωγικότητας». Αντίθετα, ο ΟΟΣΑ (Οικονομικός Οργανισμός Συνεργασίας και Ανάπτυξης) σε σχετική μελέτη του με τίτλο «Good jobs for all in a changing world of work: The OCDE job strategy» (Paris 2018) υποστηρίζει ότι «η εργασιακή ασφάλεια έχει μεγαλύτερα οφέλη για την οικονομία, δεδομένου ότι αυξάνει τη δημιουργικότητα και μειώνει την ανασφάλεια και αυτό είναι καλύτερο για το σύνολο της οικονομίας.
