Η άδεια που χορηγείται για το δημόσιο τομέα είναι διάρκειας έως πέντε εργάσιμων ημερών εκ των οποίων έως τρεις ημέρες καταγράφονται ως δικαιολογημένη απουσία και οι άλλες δύο ημέρες αποτελούν κανονική άδεια. Εάν το παιδί συνεχίζει να νοσεί, δεν επιτρέπεται η εκ νέου χορήγηση άδειας, αλλά έχει τη δυνατότητα να εργαστεί εξ αποστάσεως ή με μειωμένο ωράριο έως 25% χωρίς ανάλογη μείωση των αποδοχών του, καθώς τις ώρες αυτές θα τις αναπληρώσει αργότερα με υπερωρίες. Του μέτρου του μειωμένου ωραρίου εξαιρούνται οι εκπαιδευτικοί. Οι διευκολύνσεις αφορούν σε υπαλλήλους δημοσίων υπηρεσιών, αποκεντρωμένων διοικήσεων, ΟΤΑ Α ́ και Β ́ βαθμού και νομικά πρόσωπα αυτών, ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ εντός Γενικής Κυβέρνησης με τέκνα βρεφών, προνηπίων, νηπίων και μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που φοιτούν έως και την Γ' Γυμνασίου.
Ένα blog για τον Ο.Α.Ε.Δ. Ένα ιστολόγιο με επίκεντρο τη Δημόσια Πολιτική για την ανεργία. Ένα ιστολόγιο κατάθεσης των προβληματισμών και των προβλημάτων μας.
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2022
Μείωση μισθού στους γονείς που κάνουν χρήση άδειας ειδικού σκοπού
Αντικίνητρο για να βρεθούν δίπλα στα παιδιά τους όταν και εάν αυτά νοσήσουν αποτελεί η τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση.
Ταβάνι πιάνει η αναλγησία της κυβέρνησης με την τροπολογία που κατέθεσε ο Κωστής Χατζηδάκης για τις άδειες ειδικού σκοπού στους εργαζόμενους γονείς που τα παιδιά τους νοσούν.
Εκτός Συντάγματος το νομοσχέδιο για τον «εκσυγχρονισμό» τού ΕΦΚΑ!!
Από τη λεηλασία των αποθεματικών (PSI) με τον ν. 4050/2012 των Βενιζέλου-Κουτρουμάνη στη λεηλασία τής ακίνητης περιουσίας του, με την εκποίηση και την χωρίς αντάλλαγμα μίσθωση των ακινήτων του!!
Ορατός ο κίνδυνος για τις συντάξεις!
Ι. e-ΕΦΚΑ: Ο οδοστρωτήρας τού Ασφαλιστικού Συστήματος και του Κοινωνικού Κράτους Απαρχής τής επιβολής των Μνημονίων, το μεγάλο ζητούμενο για τους δανειστές και το εσωτερικό μνημονιακό πολιτικό προσωπικό, ήταν το πώς θα παρακαμφθεί το σοσιαλδημοκρατικό -κατά βάση- Σύνταγμα του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, όπως είχε διαμορφωθεί από τη Συντακτική ουσιαστικά Βουλή τού 1975 (Κωνσταντίνος Καραμανλής) και την Αναθεωρητική τού 1985 (Ανδρέας Παπανδρέου).
Οι γεννήτορες των δύο μεγάλων παρατάξεων της Μεταπολίτευσης, που γνώριζαν όσο κανένας άλλος τα προβλήματα του Ελληνισμού, αλλά και αυτά της ευρωπαϊκής ενοποίησης, προσπάθησαν να θωρακίσουν τον υπαρκτικό σκελετό τής πατρίδας τόσο σε θεσμικό όσο και σε δημόσιο-«περιουσιακό» επίπεδο προκειμένου, με τις βασικές υποδομές (υλικές και άυλες) στα χέρια των ελληνικών κυβερνήσεων και τού δημοκρατικώς Δρώντος Λαού, η χώρα να βαδίσει στον δρόμο τού αδυσώπητου ανταγωνισμού που διανοιγόταν και με την επερχόμενη ευρωπαϊκή οικονομική-τραπεζική Ένωση (ΟΝΕ).