Το Δημόσιο βρέθηκε τα πέντε τελευταία χρόνια στο επίκεντρο μιας πολιτικής, που ως στρατηγικό στόχο είχε το δραστικό περιορισμό του, την κατάργηση δομών - υπηρεσιών και την εκχώρηση μεγάλου μέρους των δραστηριοτήτων του στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Κρίσιμοι -για την κοινωνία και τα λαϊκά στρώματα- τομείς, όπως αυτοί της Υγείας, της Παιδεία, των Ασφαλιστικών Ταμείων κλπ, βρίσκονται εδώ και καιρό στα όρια των δυνατοτήτων λειτουργίας τους. Το επίπεδο υπηρεσιών που παρέχουν υπολείπεται κατά πολύ των αναγκών των πολιτών και η ίδια η λειτουργία τους, ουσιαστικά, εξασφαλίζεται χάριν της αυτοθυσίας, σε πολλές περιπτώσεις, των εργαζόμενων.
Η υποστελέχωση του συνόλου σχεδόν των Δημόσιων Υπηρεσιών, οι τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, ακόμα και σε απολύτως απαραίτητα αναλώσιμα υλικά, αλλά και οι συνθήκες διάλυσης που δημιουργήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα, στο όνομα μιας υποτιθέμενης