Μήνυση στον Πάγκαλο από την ΠΟΕ-ΟΤΑ – Γιατί η Ομοσπονδία προσφεύγει στη Δικαιοσύνη

Μήνυση κατά του πρώην υπουργού επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, Θεόδωρου Πάγκαλου, θα καταθέσει η ΠΟΕ-ΟΤΑ. «Μετά από 30 χρόνια βουλευτικής ασυλίας… επιτέλους ίσοι…!!!», αναφέρεται στην αρχή της ανακοίνωσης της Ομοσπονδίας, θυμίζοντας ότι ο πρώην πολιτικός δεν καλύπτεται πλέον από τη βουλευτική ασυλια.

Αφορμή για τη μήνυση, σύμφωνα με την ΠΟΕ-ΟΤΑ, είναι πρόσφατες αναφορές του κ. Πάγκαλου κατά τις οποίες φέρεται να χαρακτήριζε «κοπρίτες και τεμπέληδες» όλους τους δημόσιους υπάλληλους.

Διαβάστε αναλυτικότερα ολόκληρη την ανακοίνωση της ΠΟΕ-ΟΤΑ:

«Μετά από 30 χρόνια βουλευτικής ασυλίας… επιτέλους ίσοι…!!! Εδώ και τέσσερα (4) τουλάχιστον χρόνια και προκειμένου να δικαιολογηθεί μια σκληρή και απάνθρωπη οικονομική πολιτική που οδήγησε στο περιθώριο χιλιάδες συμπολίτες μας, που έγινε ο ηθικός αυτουργός χιλιάδων αυτοκτονιών, ξεσπίτωσε νοικοκύρηδες, διέλυσε οικογένειες, οδήγησε στην ξενιτιά χιλιάδες νέους επιστήμονες και όχι μόνο, αναζητήθηκε το «εξιλαστήριο θύμα» που θα φορτωνόταν το ανάθεμα των πολιτικών επιλογών των ανθρώπων που ακόμη και σήμερα κυβερνούν!!!

«Έχε το νου σου στο παιδί…»

Η ανάγκη εξαίρεσης από τους δημοσιονομικούς περιορισμούς των δημόσιων δαπανών για το παιδί. Κείμενο των Αρ. Συγγελάκη και Ν. Κανάκη

Η κρίση και κυρίως οι ακολουθούμενες πολιτικές λιτότητας, στο όνομα της αντιμετώπισής της, έχουν βαρύτατες συνέπειες στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αλλά πρωταρχικά στους πιο αδύναμους. Τα εισοδήματα εξανεμίζονται, η ανεργία γιγαντώνεται, οι ανισότητες διευρύνονται, η φτώχεια κι ο κοινωνικός αποκλεισμός εξαπλώνονται. Στην Ελλάδα, το, ούτως ή άλλως, ατελές κράτος πρόνοιας της προμνημονιακής περιόδου, λαβωμένο από την πολύχρονη υποχρηματοδότηση και την καθοδηγούμενη από την τρόικα και τις ντόπιες άρχουσες ελίτ απορρύθμισή του, πασχίζει αλλά αδυνατεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στην σκληρή αυτή συγκυρία.

Τα παιδιά αποτελούν τα κύρια θύματα αυτής της κατάστασης, όπως άλλωστε επιβεβαιώνει με δραματικούς τόνους η πρόσφατη έρευνα της UNICEF για την παιδική φτώχεια. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών εγκατάλειψης του σχολείου από παιδιά, που μπαίνουν πρόωρα και τραυματικά  στον αγώνα για την επιβίωση. Παιδιών που υποσιτίζονται και υφίστανται τη βία της εκμετάλλευσης και των ανισοτήτων. Παιδιών που δεν έχουν το δικαίωμα για ομαλή βιολογική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη. Παιδιών κι εφήβων κουρασμένων, πληγωμένων, απογοητευμένων. «Το μέλλον αυτού του τόπου», όπως συνηθίζαμε υποκριτικά να αποκαλούμε τα παιδιά, φαντάζει προκλητικός ευφημισμός μιας εποχής που δείχνει να μην σέβεται και να μην ελπίζει σε τίποτα και συνεπώς δεν δικαιούται να έχει μέλλον.