Έχει αξία, μέρες που ναι, να ανατρέξουμε στον ρόλο των Συνδικάτων κατά την περίοδο της επταετίας, να δούμε πως τα αντιμετώπισε η χούντα, πως αντιμετωπίζονται διαχρονικά και πως αντέδρασαν τα ίδια κατά τη σκοτεινή εκείνη περίοδο. Ο ρόλος των συνδικάτων πάντα κρίσιμος, θετικός ή αρνητικός! «Από την πρώτη μέρα που οι επίορκοι συνταγματάρχες άρπαξαν με τα τανκς την εξουσία και κατάλυσαν κάθε νομιμότητα, στράφηκαν με ιδιαίτερο μίσος κατά του συνδικαλιστικού κινήματος», αναφέρει ο αγωνιστής Τάσος Δήμου.
Είναι φανερό βέβαια πως συμβιβασμένα συνδικάτα και συνδικαλιστές υπήρξαν και τότε. Η χούντα των συνταγματαρχών γνώριζε καλά πως ο κίνδυνος για την ύπαρξή της, ήταν κάθε τι συλλογικό, κάθε μορφή οργανωμένης συλλογικής δράσης. Υπό αυτή την έννοια τα Συνδικάτα αποτελούσαν προφανώς τον νούμερο ένα κίνδυνο για την ίδια και τις αυταρχικές ιδέες και πρακτικές που επέβαλε στον ελληνικό λαό. Όποιος δεν συμμορφώνεται με το καθεστώς είναι επικίνδυνος, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται.
