Στο Δημόσιο δεν θα υπάρξουν απολύσεις. Τουλάχιστον σύμφωνα με το σχέδιο που έχει υιοθετήσει η τρικομματική κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός, Αντώνης Μανιτάκης.
Αυτό παρά το ότι οι «κρυφές δημοσκοπήσεις» -αυτές που παραγγέλνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από την εκάστοτε κυβέρνηση, για να γνωρίζει πού πάει το πράγμα και τι θέλει ο λαός- έλεγαν, σύμφωνα με πληροφορίες, εδώ και μήνες, ότι η κοινή γνώμη σε γενικές γραμμές ήθελε την «κεφαλή» των δημοσίων υπαλλήλων «επί πίνακι».
Κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν σε αυτό τον τόπο, οι περισσότεροι τις βιώνουμε με δραματικό τρόπο στο οικογενειακό μας εισόδημα και αναμενόμενο είναι -μέχρις ενός σημείου- να αναζητείται αποδιοπομπαίος τράγος. Αφού δεν την πληρώνουν αυτοί «που τα έφαγαν», ούτε και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι την πληρώνουν, εκείνοι, δηλαδή, που επέτρεψαν στους πρώτους «να τα φάνε», ο μέσος πολίτης «αναζητά» την απόδοση δικαιοσύνης τουλάχιστον στις χαμηλότερες βαθμίδες του κράτους, στη δημόσια διοίκηση και ειδικότερα στους δημοσίους υπαλλήλους.
Τώρα που χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται, οι δημόσιοι υπάλληλοι συνεχίζουν να απολαμβάνουν τη σιγουριά της μονιμότητας που είναι περισσότερο ζηλευτή παρά ποτέ.
Στα μάτια του μέσου ιδιωτικού υπαλλήλου, του μέσου επιχειρηματία, του μέσου επιτηδευματία, καθώς και των λοιπών επαγγελματιών του ιδιωτικού τομέα, αυτό είναι άδικο και προκλητικό, ειδικά όταν το πολυπόθητο προνόμιο της μονιμότητας αυτής δεν συνδέεται με την αποδοτικότητα. Ολοι έχουμε παράπονα από κάποια συναλλαγή μας με το Δημόσιο, όλοι έχουμε εικόνα, άμεση ή έμμεση, από ένα Δημόσιο που «λουφάρει» .
Το άρθρο αυτό, ωστόσο, δεν αφορά ούτε αυτούς, ούτε όσους κάνουν καλά τη δουλειά τους, γιατί υπάρχουν κι αυτοί. Αφορά μια άλλη κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων: τους επίορκους. Αυτούς που αποδεδειγμένα είναι επίορκοι, αυτούς που έχουν καταδικαστεί για βαριά πειθαρχικά παραπτώματα, για απιστία στην υπηρεσία κ.ά.
Σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους έχει ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση ότι δεν προτίθεται -στην παρούσα φάση τουλάχιστον- να κάνει απολύσεις στο Δημόσιο. Αυτό το λέει από το καλοκαίρι, κάποιοι, ωστόσο, για μη προφανείς λόγους επιμένουν να «παίζουν» το χαρτί του φόβου και των «μαζικών απολύσεων».
Ως μαζικές απολύσεις από το Δημόσιο παρουσιάζεται σήμερα από κάποιους η προχθεσινή δήλωση Μανιτάκη, για αταλάντευτη απόφαση αποπομπής των 800, καθώς και όποιου άλλου «μπει» σε αυτή την κατηγορία. Το θέμα δεν είναι πώς θα βαφτίσουμε τις απολύσεις των επίορκων. Το θέμα είναι ότι οι απολύσεις αυτές είναι εκείνες που πρέπει να λέγονται με το όνομά τους και πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν. Με τρόικα ή χωρίς.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ -
Αυτό παρά το ότι οι «κρυφές δημοσκοπήσεις» -αυτές που παραγγέλνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από την εκάστοτε κυβέρνηση, για να γνωρίζει πού πάει το πράγμα και τι θέλει ο λαός- έλεγαν, σύμφωνα με πληροφορίες, εδώ και μήνες, ότι η κοινή γνώμη σε γενικές γραμμές ήθελε την «κεφαλή» των δημοσίων υπαλλήλων «επί πίνακι».
Κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν σε αυτό τον τόπο, οι περισσότεροι τις βιώνουμε με δραματικό τρόπο στο οικογενειακό μας εισόδημα και αναμενόμενο είναι -μέχρις ενός σημείου- να αναζητείται αποδιοπομπαίος τράγος. Αφού δεν την πληρώνουν αυτοί «που τα έφαγαν», ούτε και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι την πληρώνουν, εκείνοι, δηλαδή, που επέτρεψαν στους πρώτους «να τα φάνε», ο μέσος πολίτης «αναζητά» την απόδοση δικαιοσύνης τουλάχιστον στις χαμηλότερες βαθμίδες του κράτους, στη δημόσια διοίκηση και ειδικότερα στους δημοσίους υπαλλήλους.
Τώρα που χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται, οι δημόσιοι υπάλληλοι συνεχίζουν να απολαμβάνουν τη σιγουριά της μονιμότητας που είναι περισσότερο ζηλευτή παρά ποτέ.
Στα μάτια του μέσου ιδιωτικού υπαλλήλου, του μέσου επιχειρηματία, του μέσου επιτηδευματία, καθώς και των λοιπών επαγγελματιών του ιδιωτικού τομέα, αυτό είναι άδικο και προκλητικό, ειδικά όταν το πολυπόθητο προνόμιο της μονιμότητας αυτής δεν συνδέεται με την αποδοτικότητα. Ολοι έχουμε παράπονα από κάποια συναλλαγή μας με το Δημόσιο, όλοι έχουμε εικόνα, άμεση ή έμμεση, από ένα Δημόσιο που «λουφάρει» .
Το άρθρο αυτό, ωστόσο, δεν αφορά ούτε αυτούς, ούτε όσους κάνουν καλά τη δουλειά τους, γιατί υπάρχουν κι αυτοί. Αφορά μια άλλη κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων: τους επίορκους. Αυτούς που αποδεδειγμένα είναι επίορκοι, αυτούς που έχουν καταδικαστεί για βαριά πειθαρχικά παραπτώματα, για απιστία στην υπηρεσία κ.ά.
Σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους έχει ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση ότι δεν προτίθεται -στην παρούσα φάση τουλάχιστον- να κάνει απολύσεις στο Δημόσιο. Αυτό το λέει από το καλοκαίρι, κάποιοι, ωστόσο, για μη προφανείς λόγους επιμένουν να «παίζουν» το χαρτί του φόβου και των «μαζικών απολύσεων».
Ως μαζικές απολύσεις από το Δημόσιο παρουσιάζεται σήμερα από κάποιους η προχθεσινή δήλωση Μανιτάκη, για αταλάντευτη απόφαση αποπομπής των 800, καθώς και όποιου άλλου «μπει» σε αυτή την κατηγορία. Το θέμα δεν είναι πώς θα βαφτίσουμε τις απολύσεις των επίορκων. Το θέμα είναι ότι οι απολύσεις αυτές είναι εκείνες που πρέπει να λέγονται με το όνομά τους και πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν. Με τρόικα ή χωρίς.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου