Δεύτερη είδηση στα Φιλλανδικά δελτία ειδήσεων είναι η πολυσυζητημένη αλλαγή στα είδη αλκοολικών ποτών που πωλούνται στα σούπερ μάρκετς. Συγκεκριμένα, με την έλευση του 2018, το επιτρεπόμενο ποσοστό αλκοόλης αυξήθηκε στο 5,5% από 4,7% που ήταν μέχρι 31/12/2017. Οτιδήποτε περιέχει αλκοόλ πάνω από αυτό το όριο, το βρίσκει κανείς στα μαγαζιά του κρατικού μονοπωλίου, τη γνωστή αλυσίδα Alko.
Και ενώ μία αλλαγή της τάξης του 0,8% ακούγεται αστεία, είναι μία νομοθετική κίνηση που χαιρετίστηκε ως προοδευτική από αρκετές Ευρωπαϊκές πρεσβείες, τα προϊόντα των οποίων (κυρίως μπίρες) θα γίνουν πλέον πιο προσιτά στους Φιλλανδούς καταναλωτές.
Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι μία κοινωνία της οποίας η πιο πολυσυζητημένη είδηση για τη νέα χρονιά είναι το ποσοστό αλκοόλ στις μπίρες της, έχει λύσει όλα τα βασικά της προβλήματα και ασχολείται με τα επουσιώδη. Τουλάχιστον αυτό θα ήταν το συμπέρασμα για έναν παρατηρητή των ΜΜΕ. Κάνοντας μια βόλτα στα social media όμως, εύκολα εντοπίζει κανείς ένα πολύ καυτότερο θέμα: το «μοντέλο δραστηριότητας» για την ανεργία.
Το λεγόμενο Aktiivimalli είναι μία νεοφιλελεύθερη νομοθετική διάταξη για την ανεργία, η οποία ψηφίστηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2017 με 103 θετικές ψήφους (η Φιλλανδική Βουλή έχει 200 έδρες). Στόχος της είναι όχι απλά να περιορίσει τα έξοδα του κοινωνικού κράτους περικόπτοντας τα επιδόματα ανεργίας, αλλά κυρίως να ενοχοποιήσει τον άνεργο στο συλλογικό υποσυνείδητο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι στην πραγματικότητα δεν θέλει να βρει δουλειά.
Έτσι λοιπόν, ένας άνεργος που δεν καταφέρει να εργαστεί για 18 ώρες ή να εξασφαλίσει μεροκάματο που αντιστοιχεί στο 23% ενός επιδόματος ανεργίας, μέσα σε περίοδο 65 ημερών, θα τιμωρείται με περικοπή 4,65% του επιδόματός του, δηλαδή μίας «ημέρας ανεργίας».
Περισσότερο από όλους αναμένεται να πληγούν άνεργοι μεγάλης ηλικίας, αλλά και όσοι διαμένουν μακριά από τα αστικά κέντρα, με τις πραγματικά ελάχιστες ευκαιρίες εργασίας τους να περιορίζονται ακόμα περισσότερο στη διάρκεια του χειμώνα.
Δυστυχώς για τη συγκυβέρνηση, ο Martin-Éric Racine, ένας απλός Φιλλανδός πολίτης ξεκίνησε άμεσα μία φόρμα για νομοθετική πρωτοβουλία. Πρόκειται για το Φιλλανδικό citizen’s initiative (αντίστοιχο του γνωστού Ευρωπαϊκού θεσμού), σύμφωνα με το οποίο απαιτούνται 50 χιλιάδες υπογραφές πολιτών ώστε να έρθει στη Βουλή μία νομοθετική πρωτοβουλία. Η πρώτη φορά που έγινε αυτό, αφορούσε τον γάμο ομοφυλοφίλων, κάτι που συζητήθηκε επιτυχώς και θεσμοθετήθηκε το 2016 (με ημερομηνία έναρξης στις αρχές του 2017).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου