Δε μπορούσε να μας πιάσει ένας ιός της αγάπης;

autor Κλειώ Βλαχάκη

Δεύτερη μέρα μέσα, καθιστικό, υπνοδωμάτιο, κουζίνα, ντύνομαι, στολίζομαι, βάζω μάσκαρα, ρουζ, πιάνω βιβλίο, βλέπω ταινία, μιλάω στο τηλέφωνο.

Καθαρίζω το σπίτι, κατεβάζω κατσαρόλες, πιάτα, σιδερώνω τα σιδερωμένα,γ ξαναδιπλώνω τα διπλωμένα, πόσο την αγαπώ την άνοιξη και πόσο τη φοβάμαι, ο,τι αγαπώ με φοβίζει, δε μπορούσε να μας πιάσει ένας ιός της αγάπης, να κολλήσουμε όλοι, να μείνουμε μέσα, να λέμε δε μπορώ χωρίς εσένα, δε μπορείς κι εσύ, κολλήσαμε, θα αγαπιόμαστε για πάντα, η μοίρα των ανθρώπων είναι ο έρωτας, χ οι επιστήμονες να μη βρίσκουν εμβόλιο, να κάνουν πειράματα, να είμαστε πρώτη είδηση στα δελτία των 9, και να γελάμε, που τόσο μίζερη έγινε η ζωή σου και η ζωή μου και κλειστήκαμε στα σπίτια με ντετολ και χλωρίνες και χαρτί υγείας και γάντια και μάσκες, αποστειρωμένοι, άδειοι, κενοί, λίγοι, ανίκανοι.*

Πόσο σκατά τα κάναμε, μωρό μου;


3pointmagazine.gr