Ο δικός τους πλούτος εξαρτάται από τη δική μας φτώχεια!
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Η 1η Μάη είναι η μέρα που η παγκόσμια εργατική τάξη τιμά αγωνιστικά τους νεκρούς εργάτες του Σικάγο, τους ηρωικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στην ταξική πάλη με το κεφάλαιο και τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, διατρανώνοντας την απόφαση της να συνεχίσει ως το τέλος, ως τη νίκη. Αποτελεί σύμβολο στον αγώνα των εργαζόμενων για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο δικός τους πλούτος εξαρτάται από τη δική μας φτώχεια!
Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέες και νέοι,
Σήμερα, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες, να έχουμε όλοι δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και μεροκάματα, να εργαζόμαστε λιγότερες ώρες, να αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις να ζούμε χωρίς το βραχνά της ανασφάλειας και της ανεργίας, να είμαστε καλυμμένοι από ένα ευρύ σύστημα κοινωνικής φροντίδας.
Και όμως ζούμε με αδιάκοπο άγχος, ανασφάλεια και να κυνηγάμε τη ζωή από πίσω. Ανεργία, εξαθλίωση, κακοπληρωμένη εργασία, ακριβοπληρωμένες και χαμηλής ποιότητας παροχές υγείας και παιδείας.
Σε αυτό το ερώτημα κυβέρνηση, ΕΕ, κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, φιλόδοξοι και νέοι κυβερνητικοί διαχειριστές σκορπούν σύγχυση και σκοταδισμό. Θεωρούν τη λαίλαπα που μας έπληξε αποτέλεσμα κακής κυβερνητικής διαχείρισης και προσωρινή, μιλούν για στρεβλώσεις του συστήματος.
Διαστρεβλώνουν, θέλουν να μας έχουν στο σκοτάδι! Κανένας δε βάζει στο στόμα του την πραγματική αιτία, τον έναν και μοναδικό ένοχο που μας τσακίζει τη ζωή: τον καπιταλισμό, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τα μονοπώλια! Ένα σύστημα σάπιο, που έφαγε τα ψωμιά του, για αυτό και οι κρίσεις έρχονται, επανέρχονται και βαθαίνουν.
Η απάντηση στο ερώτημα «τι φταίει και βασανιζόμαστε» βρίσκεται στο γεγονός ότι τον παραγόμενο από εμάς πλούτος τον αρπάζουν μια χούφτα καπιταλιστές, ότι κριτήριο της παραγωγής δεν είναι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά η αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Τα συνεχόμενα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που προσφέρουν τεράστια αύξηση κερδών και προνομίων στα μονοπώλια είναι όρος για να ξεπεράσουν την κρίση τους. Οι εξελίξεις αυτές χτυπούν τη συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία, τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους μικροβιοτέχνες και τους επαγγελματίες, τη νεολαία, τις γυναίκες. Τα μονοπώλια και το σύστημα τους βάζουν λουκέτο στα μαγαζιά, ξεκληρίζοντας τους αγρότες από τη γη τους.
Για να βγει αλώβητος και νικητής ο λαός, απαιτείται άμεση οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Χρειάζεται να δυναμώσει ο συντονισμός του αγώνα, να αναπτυχθεί ένα ορμητικό αγωνιστικό ποτάμι αντίστασης για να αναχαιτίσει την κυβερνητική επίθεση, να γκρεμίσει μνημόνια και αφεντικά.
Κόντρα στον νέο και τον παλιό κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό
Το ΠΑΜΕ στέλνει ενωτικό μήνυμα προς όλους τους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Σας καλούμε να πάρετε την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων και τον προσανατολισμό του εργατικού κινήματος στα δικά σας χέρια.
Να απορρίψουμε εκείνες τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που 24 ώρες το 24ωρο μας καλούν να υποταχτούμε στις αξιώσεις των μονοπωλίων. Να γυρίσουμε τις πλάτες στους ξεπουλημένους συνδικαλιστές που έχουν γίνει οι καλύτεροι πλασιέ της εκμετάλλευσης, μανιώδεις υποστηριχτές της «ανταγωνιστικότητας», σπέρνουν σε κάθε τόπο δουλειάς το συντεχνιασμό, την απογοήτευση και τη μοιρολατρία.
Να στείλουμε στο αγύριστο τον παλιό και νέο εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που έχει ως σημαία τον «ευρωμονόδρομο» και την «ταξική συνεργασία». Είναι οι καλύτεροι και οι πιο έμπιστοι υπάλληλοι των αφεντικών για να μπορούν να πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους χωρίς εμπόδια.
Σκλάβοι του 21ου αιώνα δε θα γίνουμε!
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ απλώνουν ασπίδα προστασίας γύρω από τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, δημιουργούν τις προϋποθέσεις να βρουν αγωνιστική διέξοδο και προοπτική η αγανάκτηση και η ταλαιπωρία των εργαζομένων, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
Να στείλουμε μήνυμα σε μεγαλοεργοδοσία, κυβέρνηση, κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό ότι είμαστε όρθιοι, σκληροτράχηλοι, ανίκητοι για να υπερασπιστούμε τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας.
Σήμερα όσο ποτέ, χρειάζεται να ενισχυθεί η συσπείρωση στις γραμμές του αγώνα. Έχουν βάλει στο μάτι τη συνδικαλιστική δράση, το δικαίωμα στην απεργία, στις διεκδικήσεις. Είναι ζήτημα επιβίωσης να αποκρούσουμε την επίθεση στα νώτα του εργατικού κινήματος. Να μην επιτρέψουμε να βάλουν χέρι στα σωματεία. Να οργανωθούμε σε αυτά, να δυναμώσει η παρέμβαση τους. Να μην αφήσουμε την εργοδοσία να αλωνίζει στους κλάδους και στους τόπους δουλείας.
Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, να ανατραπεί η γραμμή της ταξικής υποταγής, που νεκρώνει το σώμα της εργατικής τάξης. Να ηττηθεί η γραμμή που απελπίζει και αποτρέπει χιλιάδες εργαζόμενους και νέους να μπουν στους αγώνες και την ταξική πάλη.
Τίποτα δεν έχει κριθεί! Ψηλά το κεφάλι!
Χωρίς εμάς δε μπορεί να υπάρξει πλούτος. Δίχως, όμως, τους καπιταλιστές, μια χούφτα παρασίτων,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου