Άκου ΜΑΤατζη, η ιστορία γράφεται με ανυπακοή

Αντώνης Κυπρής

 Νεαρά παιδιά οι άνδρες των ΜΑΤ που κλήθηκαν από την κυβέρνηση να εκκενώσουν το κτίριο της ΕΡΤ από τους εργαζόμενους, στέκονταν με πλήρη εξάρτυση έξω από το Ραδιομέγαρο σχολιάζοντας την κυβερνητική πολιτική, τις περικοπές στον μισθό τους μέχρι και... το πρόσφατο ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού.

Αυτό που έκανε όμως ιδιαίτερη εντύπωση τόσο στους άνδρες των ΜΑΤ όσο και στους διαδηλωτές ήταν όταν ένας νεαρός ΜΑΤατζής επέλεξε να επαναλάβει ειρωνικά το σύνθημα «η ιστορία γράφεται με ανυπακοή» που φώναζαν όσοι είχαν συγκεντρωθεί έξω από το Ραδιομέγαρο.

Από τη μια μπορείς να πεις ότι το επάγγελμα που διάλεξε να κάνει έχει δημιουργηθεί για να καταστέλλει την ανυπακοή και άρα είναι λογικό να απεχθάνεται την οποιαδήποτε μορφή αγώνα και ανυπακοής.

Από την άλλη όμως θα ήθελα να του υπενθυμίσω ότι:

Το 8ωρο που τυχόν δουλεύει καθιερώθηκε στη χώρα μας μετά την ανυπακοή που έδειξαν οι εργάτες της Θεσσαλονίκης το Μάη του 1936.

Η απελευθέρωση από την ιταλική και γερμανική κατοχή το 1944 που σήμερα απολαμβάνει και ο ίδιος, ήρθε μετά από την ανυπακοή χιλιάδων αγωνιστών που πολέμησαν τους κατακτητές.

Η δωρεάν Παιδεία, την οποία και ο ίδιος έλαβε, κατακτήθηκε το 1964 ως αποτέλεσμα μακροχρόνιων και ανυπότακτων αγώνων.

Η πτώση της χούντας το 1974 ήρθε μετά από την ανυπακοή που επέδειξαν χιλιάδες Έλληνες είτε στις φυλακές, στις εξορίες και στα βασανιστήρια είτε συμμετέχοντας ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα.

Η ανυπακοή που επιδεικνύουν σήμερα μερικές χιλιάδες άνθρωποι αναπτύσσοντας αγώνες σε μια σειρά από χώρους, ενδεχομένως θα έχουν αντίκτυπο και στη δική του ζωή αλλά και στη ζωή των επόμενων γενεών. Εκτός κι αν θέλει να δουλεύει το παιδί του "ήλιο με ήλιο" με μισθούς Κίνας.

Και για να είμαι ξεκάθαρος δεν έχω κανένα πρόβλημα με το παιδί των ΜΑΤ ως άνθρωπο παρά τη δυσπιστία που τρέφω απέναντι στο πρόσωπό τους. Έχω όμως αφάνταστο πρόβλημα με τη δουλειά που επέλεξε να κάνει και ΚΥΡΙΩΣ με αυτούς που επέλεξε να υπηρετεί.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ