Ποια ρουσφέτια μπορούν να κάνουν τώρα οι βουλευτές

Αυτές τις ημέρες η κίνηση στα πολιτικά γραφεία των υποψηφίων των δύο μεγάλων κομμάτων, του κυβερνώντος ιδιαιτέρως, είναι μεγάλη. Με το που μπαίνεις στην πολυκατοικία και κοιτάς το θυρωρό αρκεί: «Στον τρίτο» λέει με φωνή... Σαπφούς Νοταράμε το δείκτη του δεξιού χεριού στην κατεύθυνση του ασανσέρ.   

Και, όπως παραδέχονται οι περισσότεροι βουλευτές και οι συνεργάτες τους, οι οποίοι είναι οι πρώτοι αποδέκτες των αιτημάτων των ψηφοφόρων, «το 90% όσων συνωθούνται στα πολιτικά γραφεία των υποψηφίων αναζητούν δουλειά». Οι συνεργάτες εκτός της υποδοχής και συλλογής των αιτημάτων των ψηφοφόρων και της παρακολούθησης των υποθέσεών τους έχουν μία ακόμη σοβαρή αποστολή: να κρατήσουν ονόματα, διευθύνσεις και τηλέφωνα ώστε να τους κινητοποιούν όπου δει: «Αυτή την Κυριακή έχουμε συγκέντρωση στα Καμίνια. Θα μιλήσει ο βουλευτής στην τάδε πλατεία. Η παρουσία σας είναι απαραίτητη».

Ωρα 6.30 το απόγευμα. Στον τρίτο όροφο πολυκατοικίας του κέντρου του Πειραιά. Ιδιαίτερο γραφείο βουλευτή της Α' περιφέρειας. Ο μακρύς διάδρομος είναι φίσκα στον κόσμο. Δεν περιμένουν τον οδοντίατρο του έκτου διαμερίσματος. Η ουρά καταλήγει στους δύο χώρους αναμονής του διπλανού γραφείου, με τις αραδιασμένες από τοίχο σε τοίχο καρέκλες. Ο ιδιαίτερος του βουλευτή και μια γραμματέας, που τον συνδράμει, προσπαθούν να βάλουν σε τάξη γονείς με τα παιδάκια τους, άνεργους νεαρούς, παππούδες και γιαγιάδες, όλες τις φυλές του Ισραήλ. Μεταξύ των επισκεπτών αρκετοί προέρχονται από νησιά του Αργοσαρωνικού, ακόμη και από τα απομακρυσμένα Κύθηρα.

Ο ιδιαίτερος συγκεντρώνει τα αιτήματα. Ο Μανόλης τού εξηγεί πως τον στέλνει από το νησί ο πατέρας του για ένα κτήμα τους. Το διπλανό αγροτεμάχιο είχε καεί και η δασική υπηρεσία καθυστερεί τώρα να τους δώσει ένα χαρτί αναγκαίο για τις εργασίες που θέλουν να κάνουν. «Αν χρειαστεί να λαδώσουμε, για να το πάρουμε, να το κάνουμε» λέει ο νεαρός, αλλά ο ιδιαίτερος του βουλευτή, κοιτάζοντας γύρω του τον κόσμο, που παρακολουθεί τη συζήτηση, του κόβει τον βήχα, τονίζοντας τις λέξεις: «Οχι τέτοια· νόμιμα. Θα το τακτοποιήσουμε». Στην απέναντι πλευρά της αίθουσας μια κοπέλα και ένα αγόρι περιμένουν από τον βουλευτή διορισμό σε τράπεζα για τον νεαρό. «Σιγά μην μπορέσει να σε βάλει στην τράπεζα» πετάγεται ο καθήμενος στη διπλανή πολυθρόνα άνεργος, ο οποίος βολεύεται και με λιγότερα: την εποχική πρόσληψή του ­ για ένα οκτάμηνο ­ στη διεύθυνση πρασίνου δήμου της περιοχής περιμένει. Η κυρία Μαρίκα δεν συμμερίζεται την απαισιοδοξία του νεαρού ανέργου: «Μην το λες ότι δεν μπορεί. Θα προσπαθήσει, είναι βέβαιο. Είναι πολύ καλός άνθρωπος ο βουλευτής μας. Μια φορά, που του είχαμε ζητήσει να μεταθέσει τον ανιψιό μας, αμέσως το τακτοποίησε. Πείτε μου που υπηρετεί, ένα τηλέφωνο και τα στοιχεία του και τον φέραμε αύριο, μας είπε...»

Η πόρτα του γραφείου ανοίγει. Βγαίνει ένας κύριος με τη σύζυγό του και ακολουθεί ο βουλευτής. «Μια καλησπέρα να σας πω. Θα σας δω όλους. Αλλά πρώτα τα νησιά, μη χάσετε το πλοίο. Και αύριο εδώ θα είμαι, αν δεν προλάβουμε σήμερα, αύριο». Αλλωστε... τα σπουδαία γίνονται πάντα αύριο.
Πώς άλλαξε το σκηνικό

«Δεν τους λέμε παραμύθια. Οποιος το καταλάβει αυτό και συνεργαστεί έχει μεγάλες πιθανότητες να βρει δουλειά. Γιατί τους δίνουμε κατευθύνσεις, παρέχουμε συμβουλές και βάσει των προσόντων τους, που καταγράφουμε, τους ειδοποιούμε, όταν γίνονται διαγωνισμοί και προκηρύξεις θέσεων εργασίας, να υποβάλουν τις αιτήσεις τους». Ο κ. Θ.Θεοδωρόπουλος, υπεύθυνος του πολιτικού γραφείου του βουλευτή Β' Πειραιώς του ΠαΣοΚ κ. Κανέλλου Λάλου, σημειώνει ότι περιθώριο για ρουσφέτι με την παλαιά μέθοδο του διορισμού ημετέρων δεν υπάρχει σήμερα ­ και ευτυχώς, όπως παρατηρεί.

Αλλωστε δεν είναι λίγα τα στελέχη του ΠαΣοΚ στον Πειραιά που θυμούνται ακόμη την ιδέα της Χαριλάου Τρικούπη το 1986 «να απογράψουν οι οργανώσεις όλους τους άνεργους συντρόφους». Ηταν η περίοδος κατά την οποία προσελήφθησαν σε νοσοκομείο της περιοχής 400 άτομα, τα οποία εν πολλοίς όχι μόνο δεν ήξεραν τι να τα κάνουν, αλλά, όπως παραδέχονται σήμερα οι αρμόδιοι για την τακτοποίησή τους, δημιούργησαν ένα δυσβάστακτο κόστος στο νοσηλευτικό ίδρυμα, τις συνέπειες του οποίου πληρώνει ακόμη και σήμερα. Από τότε τα πράγματα φαίνεται πως άλλαξαν. Ηδη το 1993, όταν με άλλη ευκαιρία... έπεσαν και πάλι τα σχετικά τηλεφωνήματα: «Αν έχεις παιδιά που έχουν τελειώσει το λύκειο, φτιάξε μας μια λίστα, γιατί κάνει προσλήψεις η τάδε κρατική τράπεζα»,το σχέδιο ναυάγησε εντός δύο ημερών. Στο επόμενο τηλεφώνημα διευκρινίζονταν ότι απαιτείται απολυτήριο πάνω από 17 και δίπλωμα Proficiency, αλλά στη λίστα δεν υπήρχε κανένας με αυτά τα προσόντα!

Το πρόβλημα σήμερα, τονίζει στο «Βήμα» ο κ. Θεοδωρόπουλος, είναι το εξής: «Πολλοί από αυτούς που καταφεύγουν στα βουλευτικά γραφεία δεν είναι έτοιμοι να αποδεχτούν αυτή την πραγματικότητα. Νομίζουν ότι προσπαθούμε να τους ξεφορτωθούμε, πως δεν θέλουμε να βοηθήσουμε. Φταίει η εμπειρία του παρελθόντος, η παγιωμένη ανεξαρτήτως κυβερνήσεων επί δεκαετίες κατάσταση». Ωστόσο για τον ίδιο, όπως λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου, τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα απ' ό,τι για τους περισσότερους συναδέλφους του. Και αυτό γιατί διαθέτει ζωντανή την απόδειξη των λόγων του στο γραφείο. Ο Γιάννης, ο 24χρονος γιος του κ. Λάλου, ο οποίος είναι ηλεκτρολόγος μέσης εκπαίδευσης, παραμένει άνεργος...

Παρά ταύτα, όπως παρατηρεί ο κ. Θεοδωρόπουλος, «είναι εκ των πραγμάτων δουλειά των βουλευτών να δέχονται τον κόσμο. Αυτός είναι ο θεσμικός τους ρόλος. Να μεταφέρουν τα αιτήματα της τοπικής κοινωνίας και να ελέγχουν τη διοίκηση για τις πράξεις και τις παραλείψεις της. Δεν είναι μόνο τα εργασιακά αιτήματα. Πάρα πολλοί, όπως φαίνεται από την επεξεργασία των στοιχείων, απευθύνονται στον βουλευτή, όταν αδικούνται από τον τάδε οργανισμό ή τον δείνα φορέα του δημοσίου, και πολλές φορές το αποτέλεσμα είναι θετικό».
Σε συμβούλους εργασίας και μεσολαβητές επίλυσης διαφορών μετατρέπονται τα βουλευτικά γραφεία

Ο εκσυγχρονισμός του κράτους, όπως ισχυρίζονται τουλάχιστον οι υπεύθυνοι των ιδιαίτερων γραφείων βουλευτών και υπουργών, αναγκάζει εκ των πραγμάτων σε αλλαγή ρότας «όσους βουλευτές σέβονται εαυτόν». Δεν διορίζουν πια ­ και να θέλουν δεν μπορούν , συμβουλεύουν μόνο και κατευθύνουν τους ενδιαφερόμενους στην αγορά εργασίας ­ είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα κάποιοι έχουν προχωρήσει στην εκλαΐκευση του νόμου Πεπονή και τροφοδοτούν με συνοπτικά φυλλάδια όσους αναζητούν εργασία ώστε να γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν. Και τους ενημερώνουν για διαγωνισμούς, προκηρύξεις και άλλες ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Μεσολαβούν επιπλέον σαν άλλοι συνήγοροι του πολίτη όταν οι δημόσιοι οργανισμοί αδικούν τους παραπονούμενους ψηφοφόρους τους.

Τους υπόλοιπους, εκείνους δηλαδή οι οποίοι «επιμένουν να υπόσχονται ότι "θα... διοριστεί το παιδί εξάπαντος, εγώ είμαι εδώ", πού θα πάει, θα τους πάρουν χαμπάρι και θα δουν στο τέλος τα κουκιά τους να λιγοστεύουν», σχολιάζουν οι επαΐοντες. Αλλάζει ο βουλευτής, όπως αλλάζει και το ρουσφέτι ή απλώς προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες; Ο νόμος της σχετικότητας δεν θα μπορούσε παρά να έχει κι εδώ την εφαρμογή του. Οι διορισμοί δεν είναι πια το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο ­ τον ελληνικό κόσμο, εννοείται ­, αλλά περιθώρια σε άλλους τομείς για να μεσολαβήσει όποιος έχει τη διάθεση υπάρχουν πάντα. Στην πραγματικότητα διάθεση δεν είναι απολύτως βέβαιο πως έχουν όλοι, αλλά «ανάγκη και κόψιμο» έχουν σίγουρα κατά τον ανώνυμο συνομιλητή μας, σύμβουλο βουλευτή της Α' Πειραιώς.

* Τα ευρωπαϊκά προγράμματα

Εχουμε και λέμε λοιπόν: Τα ευρωπαϊκά προγράμματα με τους υπό επιδότηση ειδικευόμενους αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για πρόσκαιρη τοποθέτηση, ειδικά στις περιπτώσεις κατά τις οποίες μόρια και άλλα κριτήρια δεν είναι αναγκαία. Αλλά και οι δήμοι με τις προσλήψεις εποχικού προσωπικού ­ με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ­ αποτελούν μια κάποια λύση όπως ομολογούν όλοι. Μάλιστα δεν είναι λίγοι οι κυβερνητικοί βουλευτές οι οποίοι βρέθηκαν σε δυσχερέστατη θέση μετά την απόφαση της κυβέρνησης για μονιμοποίηση συμβασιούχων.

Οσοι ενδιαφερόμενοι περίμεναν να προσληφθούν προσωρινά το επόμενο οκτάμηνο και είδαν τους τυχερούς της προηγούμενης σειράς να ετοιμάζονται να μονιμοποιηθούν μπήκαν σαν μαινόμενοι ταύροι στα κατά τόπους βουλευτικά γραφεία κατηγορώντας τους βουλευτές ότι τους έπιασαν κορόιδα. «Ασχημη μηχανή» μας άνοιξε η Βάσω, λένε τώρα εν χορώ οι βουλευτές... Αλλά και οι τράπεζες φαίνεται πως συμβάλλουν τα μέγιστα στη συλλογή κουκιών. Οχι όμως με διορισμούς, όπου μεσολαβούν διαγωνισμοί και άλλα εμπόδια. Βουλευτές και πολιτευτές, προσαρμοσμένοι στις απαιτήσεις των καιρών και με προσβάσεις σε κρατικές τράπεζες, εξασφαλίζουν, όπως συζητείται τελευταία ανά τας οδούς και τας ρίμας, για τους ψηφοφόρους τους δάνεια με ευνοϊκές ρυθμίσεις για μακρά αποπληρωμή και χαμηλά επιτόκια!

* Τα δώρα των πολιτευτών

Κάποιοι άλλοι δεν διστάζουν να προχωρούν και σε άμεσες παρεμβάσεις, πληρώνοντας από την τσέπη τους ή... σχεδόν από την τσέπη τους, προκειμένου να επιλύσουν μικροπροβλήματα, που τους εξασφαλίζουν όμως μεγάλα εκλογικά κέρδη ­ ένα φαξ που λείπει από μια υπηρεσία, ένας υπολογιστής χρήσιμος για ένα σχολείο, δώρο του πολιτευτή τάδε αποτελεί σύνηθες μέσο προβολής των υποψηφίων. Πόθεν η χρηματοδότηση των αγαθοεργιών; Μην ξεχνάτε πως δεν είναι λίγοι οι πολιτευτές οι οποίοι παράλληλα με το επάγγελμά τους διατηρούν και κάποια θέση σε οργανισμούς και δήμους, από τους οποίους λαμβάνουν μηνιαία αποζημίωση για την προσφορά τους στα κοινά. Αυτή εισπράττουν και δαπανούν κατά το συμφερότερο για το πολιτικό μέλλον τους τρόπο.
Ο πελάτης έχει δίκιο

Μεσήλιξ και ελαφρώς προγάστωρ κύριος ονόματι Πολύκαρπος εμφανίστηκε την περασμένη εβδομάδα στο πολιτικό γραφείο βουλευτή της Β' Πειραιώς, του οποίου είναι ψηφοφόρος παλαιόθεν. «Θέλω στις 23 να μου ευχηθείτε», είπε στον συνεργάτη τού βουλευτή που τον υποδέχτηκε και ζήτησε να μάθει τι κάνει και αν θέλει κάτι. «Τι εννοείτενα σας ευχηθούμε;» ρώτησε ο συνεργάτης, και ο κ. Πολύκαρπος απάντησε: «Να έρθετε σπίτι μου. Στη γιορτή μου. Σας έχω εδώ και το δώρο που θα μου φέρετε. Ορίστε».

Μα τι λέτε τώρα; Αν επιμένετε τόσο, να έρθουμε, αλλά το δώρο θα το πάρουμε εμείς.

Δεν υπάρχει περίπτωση. Αυτό εδώ θα μου φέρετε. Τι θα πω δηλαδή στη γυναίκα μου;Ορίστε το δώρο που μου πήρε η φιλενάδα μου; Δεν μπορώ να το παρουσιάσω αλλιώς στο σπίτι. Μόνο με τον βουλευτή. Θα έρθει να μου ευχηθεί και θα μου το φέρει για δικό του.Τελείωσε...»

Και... τελείωσε πράγματι. Εκών άκων, ο βουλευτής δέχτηκε να διασώσει την οικογενειακή ευτυχία, αλλά και τα τσιλημπουρδήματα του κ. Πολύκαρπου. Πρόκειται ίσως για μία από τις πλέον ευφάνταστες απαιτήσεις ψηφοφόρων, δεν είναι ωστόσο η μοναδική αφού οι περισσότεροι βουλευτές έχουν αρκετά ευτράπελα να θυμηθούν από τις προεκλογικές εκστρατείες τους. Μόνο που δεν μπορούν να προσφέρουν πάντα τις υπηρεσίες τους. Απλώς γιατί κάποιες απαιτήσεις είναι έξω από τη σφαίρα της πραγματικότητας. Οπως η βεβαιότητα ενός πατέρα ότι ο βουλευτής θα διορίσει το γιο του πιλότο στην Ολυμπιακή αν και δεν διέθετε όχι μόνο το σχετικό πτυχίο, αλλά ούτε καν απολυτήριο γυμνασίου...
Βάσανα πολιτών

«Δουλειά όπου να 'ναι, όπως θέλετε, οτιδήποτε». Είναι το μόνιμο αίτημα, αυτό που ζητούν όλοι, λέει ο βουλευτής Β' Πειραιώς του ΠαΣοΚ κ. Ι. Καψής. Τα στατιστικά στοιχεία άλλωστε ­ όπως μας υπενθυμίζει ­ καταγράφουν ανεργία της τάξεως του 25% στην περιοχή όταν ο μέσος όρος πανελλαδικά κυμαίνεται στο 13%. Αυτό είναι το πρώτο, αλλά όχι και το μοναδικό βάσανο των πολιτών της Β' Πειραιώς.

Ακολουθούν, σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, ο οποίος γίνεται καθημερινά αποδέκτης αιτημάτων πολιτών όχι μόνο της εκλογικής του περιφέρειας ­ τελευταία έφτασε στο γραφείο του μια γυναίκα από την Καβάλα ­, αιτήματα τα οποία σχετίζονται με «την ανικανότητα και τις διαστρεβλώσεις της διοίκησης, οι οποίες συνήθως υποκρύπτουν διαφθορά». Μεταξύ των πλέον χαρακτηριστικών περιλαμβάνεται η καθυστέρηση και η ταλαιπωρία για την έκδοση απόφασης μιας σύνταξης, την οποία υφίσταται ο πολίτης μέχρι να... δοθεί το φακελάκι. Ακριβώς η αντιμετώπιση της διαφθοράς χαμηλότερων και ανώτερων στελεχών της διοίκησης «πρέπει να είναι το επόμενο πιο σοβαρό βήμα που οφείλει να κάνει η κυβέρνηση και ο ίδιος ο κ. Σημίτης» σημειώνει ο κ. Καψής.

Ενα τρίτο αίτημα, το οποίο εντοπίζεται εντονότερα στη συγκεκριμένη περιφέρεια, αφορά τις «τρομακτικές επιβαρύνσεις από τα πρόστιμα επί των αυθαιρέτων, οι οποίες είναι πολλαπλάσιες του κόστους κατασκευής τους». Ο κ. Καψής αναφέρει χαρακτηριστικά την περίπτωση δημότη ο οποίος προ πενταετίας είχε εγκαταλείψει αυθαίρετο, παραδίδοντάς το προς κατεδάφιση, σύμφωνα με το σχετικό πρωτόκολλο, και καλείται σήμερα να καταβάλει πρόστιμα ύψους 130 εκατομμυρίων δραχμών για ένα οικοδόμημα το οποίο κόστισε 8 εκατομμύρια!
Οι παρανομίες και το «μαύρο χρήμα»

Δεν ψήφιζαν μεν, αποτελούσαν όμως σοβαρή πηγή χρηματοδότησης της προεκλογικής εκστρατείας πολιτευτή ώστε να τον ψηφίσουν άλλοι. Μια απίστευτη ιστορία, η οποία χρήζει ακόμη και εισαγγελικής παρέμβασης, σέρνεται ως σήμερα στον Πειραιά με πρωταγωνιστές υποψήφιο των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών και ομάδα ή σύλλογο ομογενών. Η ταυτότητα των ενεχομένων παραμένει στο σκοτάδι και οι γνώστες της υπόθεσης σημειώνουν απλώς ότι τελικώς ο πολιτευτής δεν εξελέγη παρά την έντονη προεκλογική του δραστηριότητα.

Το γραφείο του πολιτευτή συνεργαζόταν με την ομάδα, από την οποία παραλάμβανε λίστες ονομάτων «συγγενών» τους που ήθελαν να έλθουν στην Ελλάδα και κανόνιζε να εκδοθούν οι αναγκαίες βίζες. Με το αζημίωτο βέβαια. Η «μηχανή» κοστολογούνταν 100.000 δραχμές το κεφάλι και άρχισε να γίνεται γνωστή μόνο μετά τις εκλογές. Ο πολιτευτής δεν είχε εκλεγεί και οι πρώην συνεργάτες του αναζήτησαν άλλον, με καλύτερες προσβάσεις, για να διασφαλίσουν τα κέρδη τους. Ετσι εκπρόσωπος της ομάδας εμφανίστηκε σε βουλευτικό γραφείο, εξήγησε τα βάσανα που αντιμετωπίζουν οι «συγγενείς», επέμεινε στις δυσκολίες για να εξασφαλίσουν μια βίζα και ζήτησε βοήθεια.

* Οι λίστες και οι βίζες

Ο συνεργάτης του βουλευτή δέχθηκε να βοηθήσει, πήρε τη λίστα με τα δέκα ονόματα και τακτοποίησε την έλευσή τους στη χώρα. «Δεν ψήφιζαν αυτοί οι άνθρωποι, δεν περιμέναμε κανενός είδους ανταπόδοση, αλλά είπαμε να βοηθήσουμε. Τουλάχιστον να παρακάμψουμε τα κυκλώματα, που θα συναντούσαν ούτως ή άλλως στη χώρα προέλευσής τους, για την έκδοση βίζας.Πού να ξέραμε πως θα κινδυνεύαμε να γίνουμε οι ίδιοι κύκλωμα» λέει σήμερα.

Επειτα από είκοσι ημέρες ήρθε νέα λίστα, αλλά ο συνεργάτης του βουλευτή κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και διεμήνυσε στον ενδιαφερόμενο ότι «οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν ενέκριναν τη χορήγηση βίζας». Την επομένη ο εμφανιζόμενος ως εκπρόσωπος των ομογενών βρισκόταν στο πολιτικό γραφείο και, αφού έκλεινε την πόρτα πίσω του, έλεγε στον συνεργάτη τού βουλευτή: «Σε παρακαλώ τώρα, τι δεν ενέκριναν... Θα το λύσουμε το θέμα. Δεν θα σας αφήσουμε έτσι. Εκατό χιλιάδες από κάθε βίζα φτάνουν για όλους μας. Τι νομίζεις ότι κάναμε πριν έρθουμε εδώ!» Εμεινε... κάγκελο ο συνεργάτης του βουλευτή, αλλά «όταν συνήλθα είχα βρει απαντήσεις σε αρκετές από τις απορίες που είχα μέχρι τότε για... την οικονομική ευμάρεια μερικών. Τον πέταξα έξω με τις κλοτσιές. Ποιος ξέρει σε ποιον πήγε μετά!».

Τρύφωνας Γεράσιμος tovima.gr