Συνταγματικά κατοχυρωμένο στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε είναι το δικαίωμα στην απεργία, όχι όμως και στη Γερμανία…
Oχι μόνο στην Ελλάδα. Στην εποχή της λιτότητας και των συνακόλουθων διαμαρτυριών, και άλλες κυβερνήσεις προσπαθούν να περιορίσουν το δικαίωμα στην απεργία. Στην Ισπανία, τόσο στελέχη του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος όσο και η ένωση εργοδοτών κάνουν από πέρυσι λόγο για την ανάγκη «αναθεώρησης» του νόμου που διασφαλίζει το δικαίωμα στην απεργία, το οποίο είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Την τελευταία σχετική κρούση έκανε ο δεξιός επικεφαλής της αυτόνομης περιφέρειας της Μαδρίτης Ιγνάθιο Γκονσάλεθ μετά τις πρόσφατες απεργίες στα δημόσια νοσοκομεία, στο μετρό και στο τοπικό τηλεοπτικό κανάλι Telemadrid.
Aνάλογες φωνές ακούγονται και από την εξίσου χειμαζόμενη από την κρίση Πορτογαλία. Κι εκεί το δικαίωμα στην απεργία είναι κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα. Αλλά, ενώ οι Πορτογάλοι δεν είχαν ιδιαίτερη παράδοση στις απεργιακές κινητοποιήσεις, τον τελευταίο χρόνο έχουν βγει για τα καλά στους δρόμους, γεγονός που έχει θορυβήσει κυβέρνηση και εργοδοσία. Εκπρόσωποι του κλάδου των εργοδοτών ζητούν να τεθούν όρια στο δικαίωμα στην απεργία, χωρίς, ωστόσο, να γίνεται ακόμα σχετική συζήτηση σε κυβερνητικό επίπεδο.
Σε ό,τι αφορά τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, το δικαίωμα στην απεργία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο στη Γαλλία και στην Ιταλία, όχι όμως και στη Γερμανία! Εκεί δεν γίνεται σαφής αναφορά στην απεργία, αλλά στο δικαίωμα της συνάθροισης. Στη Γερμανία, μάλιστα, η απεργία είναι απαγορευμένη για τους δημοσίους υπαλλήλους! Γενικά, το δικαίωμα στην απεργία αναγνωρίζεται συνταγματικά στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε., αν και υπάρχουν εξαιρέσεις όπως η Αυστρία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Μάλτα, η Ολλανδία, η Ιρλανδία και η Βρετανία, όπου προσδιορίζεται είτε από δικαστική απόφαση είτε μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Το «δικαίωμα στην απεργία» δεν ερμηνεύεται παντού με τον ίδιο τρόπο. Σε ορισμένες χώρες, η έννοια συμπεριλαμβάνει και πολιτικές απεργίες ή απεργίες σε ένδειξη αλληλεγγύης, ενώ σε άλλες, όπως στη Λετονία, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία και τη Βρετανία, απεργίες τέτοιου τύπου θεωρούνται παράνομες. Αλλού, η απεργία θεωρείται ατομικό δικαίωμα, ενώ στη Γερμανία, την Ελλάδα, την Τσεχία, τη Σλοβακία ή τη Σουηδία πρέπει να ασκείται μέσω συνδικαλιστικής εκπροσώπησης. Οσο για τον χρόνο προειδοποίησης πριν από τη διεξαγωγή μιας απεργιακής κινητοποίησης, ποικίλλει σημαντικά από χώρα σε χώρα, καθώς το διάστημα εκτείνεται από 24 ώρες έως και 14 ημέρες.
Της Κορίνας Βασιλοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου