«Δεν κάνει για τίποτα. Βάλτε τον κάπου»

Τέρας: Η χώρα εχει πολλούς δημοσίους υπαλλήλους

Αλήθεια: Η χώρα εχει πολλούς κακούς δημοσίους υπαλλήλους

«Δέν κάνει για τίποτα. Βάλτε τον κάπου» (Σημείωμα του γραφείου του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ με το οποίο προωθούσε την πρόσληψη ημετέρου το καλοκαίρι του 2009).

Ο «δέν κάνει για τίποτα βάλτε τον κάπου» μπορεί να απολύθηκε απο το μετρό μαζί με μερικές εκατοντάδες αλλους. Και ίσως το σημείωμα εκείνων που τον προώθησαν στη ΔΕΚΟ του κράτους «τους» να αρκούσε για να αποδειχθούν τα προσόντα του, η υπόθεση εξ άλλου παραπέμφθηκε στην τακτική δικαιοσύνη και ασκήθηκαν την περασμένη εβδομάδα οι σχετικές διώξεις. Αλλά το ποιοί και πόσοι θα φύγουν απο το δημόσιο παραμένει ακόμα ενας γρίφος για την κυβέρνηση. Κατ' αρχήν τόσο η κυβέρνηση Παπανδρέου, όσο και η κυβέρνηση Παπαδήμου είχαν επιχειρήσει να αποτρέψουν τις απολύσεις απο το δημόσιο επιχειρώντας να στρέψουν τη συζήτηση αλλού. Διότι σε αντίθεση με όσα διαδίδουν κάποιοι, απολύσεις απο το δημόσιο χωρίς την καταργηση των οργανικών θέσεων δέν νοούνται, είναι παράνομες -οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι μόνιμοι και η μονιμότητά τους μπορεί να αμφισβητηθεί αν οι ίδιοι προκαλέσουν αυτή την αμφισβήτηση με μία αξιόποινη συμπεριφορά ή με παραίτηση.

Η κυβέρνηση είχε δεσμευθεί οτι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα μειωθούν κατά 150.000 ως το 2016 και αυτός ο στόχος θα επιτευχθεί και θα ξεπερασθεί κατά 30.000 μάλιστα εξ αιτίας των αποχωρήσεων με προορισμό τη σύνταξη. Οταν διεφάνη αυτό τότε το ΔΝΤ, σύμφωνα με όσους συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις μαζί του, αρχισε να υποστηρίζει οτι χρειάζονται απομακρύνσεις απο το δημόσιο για να «αλαφρύνει» το μισθολογικό κόστος αλλά με τις δραματικές μειώσεις των μισθών και αυτό το επιχείρημα ξεπεράσθηκε, το μισθολογικό κόστος του δημοσίου στην Ελλάδα κινείται κάτω απο τον μέσο όρο των 17 χωρών της Ευρωζώνης. Τελευταίο, και πιο πρόσφατο επιχείρημα του ΔΝΤ, είναι οτι απολύσεις χρειάζονται για να γίνουν νέες προσλήψεις. Ελα ομως που αν γίνει αυτό σε αρκετές περιπτωσεις το μισθολογικό κόστος θα ανέβει και πάλι. Οσο και αν επιμένουν οι θιασώτες της εξίσωσης «μειωση του κράτους=σωτηρία της χώρας», το πρόβλημα είναι απείρως πιο πολύπλοκο.

Το κράτος θα μπορούσε να μικρύνει αν πχ καταργούνταν το κρατικό συνεργείο αυτοκινήτων (κρατικών φυσικά) που παραπέμπει τα αυτοκίνητα στα ιδιωτικά συνεργεία ή επωλείτο η τυπογραφική μονάδα του Εθνικού Τυπογραφείου καθώς τα ΦΕΚ τα βρίσκουμε όλα στο διαδίκτυο. Και κυρίως αν απογραφονταν ολες οι δομές του δημοσίου, γινόταν καθηκοντολόγιο για τους υπηρετούντες, συγκεντρώνονταν τα στοιχεία ποινικού μητρώου απο το σύνολο των δικαστηρίων της χώρας και διαπιστωνόταν η γνησιότητα των τίτλων τους οποίους επικαλούνται ιδιαίτερα σε δήμους και κοινότητες. Επρεπε να εχει γίνει εδώ και πολύ καιρό αλλά θα χρειασθεί να γίνει σε μερικούς μήνες. Οι δανειστές μας δέν πιστεύουν οτι είμαστε ικανοί να το κάνουμε και θα το επαναλάβουν την αλλη εβδομάδα. Εμείς πρέπει να το κάνουμε όχι για να «σωθούμε» αλλά για να μπορέσει η χώρα να εχει ενα κράτος που να την βοηθήσει στο να ξαναπάρει μπροστά.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Τάσος Τέλλογλου