Απόφαση δικαιώνει όσους δουλεύουν με εξαρτημένη εργασία και αμείβονται με ΔΠΥ

Μια ιστορική απόφαση που δικαιώνει όσους προσπαθούν να αποδείξουν ότι δουλεύουν με εξαρτημένη εργασία, αν και αμείβονται με Δελτίο Παροχής υπηρεσιών – τα γνωστά «μπλοκάκια» - πήρε πρόσφατα το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.
Πρόκειται για την απόφαση 1603 του Πρωτοδικείου, που θα αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα αν επικυρωθεί και στο Εφετείο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η απόφαση ελήφθη, κατόπιν αγωγής δύο εργαζομένων κατά της διοίκησης του ΟΑΚΑ, ο ένας εκ των οποίων είναι διπλωματούχος μηχανολόγος μηχανικός.

Τι αποφάσισε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Η συγκεκριμένη απόφαση αφορά στην αγωγή ενός διπλωματούχου μηχανολόγου μηχανικού και ενός πτυχιούχου ηλεκτρολόγου μηχανικού, κατά της Διοίκησης του ΟΑΚΑ «Σπύρος Λούης», που είναι ΝΠΙΔ και κατατέθηκε προ διετίας (63517/1813/2010). Το Πρωτοδικείο κάνοντας «εν μέρει δεκτή ως και ουσιαστικά βάσιμη» την αγωγή υποχρεώνει το ΟΑΚΑ να καταβάλει σε κάθε ενάγοντα 20.000 ευρώ, συν τα ποσά των 6.234 ευρώ (στον πρώτο) και 4.191 ευρώ (στο δεύτερο) για άδειες και Δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα.

Οι δύο ενάγοντες είχαν εργαστεί στο ΟΑΚΑ από το Σεπτέμβριο του 2006 ως τα μέσα του Ιανουαρίου 2010, όταν η Διοίκηση τους γνωστοποίησε την παύση της απασχόλησής τους. Το διάστημα που δούλευαν είχαν γίνει τέσσερις ανανεώσεις των συμβάσεών τους. Με την προσφυγή τους στη Δικαιοσύνη οι εργαζόμενοι ζήτησαν να αναγνωριστεί η απασχόλησή τους ως «σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου» και όχι ως «παροχή ανεξάρτητων υπηρεσιών». Ζήτησαν επίσης καταβολή αποζημίωσης για την απόλυση, η οποία κατά την αγωγή ήταν άκυρη (στερούμενη «τήρησης εγγράφου τύπου», μισθούς υπερημερίας κ.λπ.).

Το ποσό που επιδικάστηκε υπέρ των δύο εργαζομένων ήταν συνάρτηση του μηνιαίου ποσού που λάμβαναν από το ΟΑΚΑ (2.375 ευρώ και 2.187 ευρώ, αντίστοιχα).

Το σκεπτικό

Το σκεπτικό όμως της απόφασης ενδιαφέρει όλους τους εργαζόμενους με την ίδια σχέση εργασίας, καθώς σ' αυτό, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται:
 •Πρώτον ότι τα δικαστήρια αποφαίνονται για το ποια σχέση εργασίας είναι ή όχι εξαρτημένη, «μετά από εκτίμηση όλων των συγκεκριμένων περιστάσεων», ανεξάρτητα «από το νομικό χαρακτήρα που έδωσαν τα συμβαλλόμενα μέρη στη συνδέουσα αυτά σχέση». Δηλαδή ο εργαζόμενος διατηρεί τη δυνατότητα να διεκδικήσει στα δικαστήρια την αναγνώριση της απασχόλησής του ως εξαρτημένης, ανεξάρτητα από τη σύμβαση που έχει υπογράψει με τον εργοδότη του.
 •Δεύτερον, τονίζεται ότι αποτελεί βασικό γνώρισμα εξαρτημένης απασχόλησης «η υποχρέωση του εργαζόμενου να δέχεται τον έλεγχο του εργοδότη και να συμμορφώνεται προς τις οδηγίες του, ως προς τον τρόπο παροχής της εργασίας».
 •Τρίτο, στην απόφαση λαμβάνεται σοβαρά υπόψη ως τεκμήριο εξαρτημένης εργασίας και το σταθερό ωράριο των εργαζομένων. Ειδικότερα αναφέρεται: «Αμφότεροι όφειλαν να τηρούν δεδομένο και προδιαγεγραμμένο ωράριο (από 7 π.μ. έως και 3 μ.μ.), τηρώντας παρουσιολόγιο, στο οποίο και υπέγραφαν ημερησίως, όπως το υπόλοιπο τακτικό προσωπικό του εναγομένου, αμείβοντο παγίως και σε μηνιαία σταθερή βάση. Το δε γεγονός ότι για την απόληψη των αμοιβών τους υποχρεούντο σε έκδοση Απόδειξης Παροχής Υπηρεσιών, ουδεμία κύρια έννομη σημασία επιτελεί εν προκειμένω, δεδομένου ότι κρίσιμο είναι μόνο το «ποιοτικό» στοιχείο της παρεχόμενης εργασίας».