Επιδόματα ή εργασία?

γράφει ο συνάδελφος Λευτέρης Μιχαήλ

Το ερώτημα είναι ρητορικό- Εργασία για όσους/ες θέλουν και μπορούν και επιδόματα (ανεργίας, αναπηρίας κτλ) για όσους δεν μπορούν να εργασθούν ή θέλουν και δεν μπορούν να βρουν αφού αναζητήσουν ενεργά και με τη βοήθεια του Οργανισμού που έχω την τιμή να εργάζομαι.

Το ίδιο το Σύνταγμα στο άρθρο 22 δίνει ξεκάθαρα την απάντηση χωρίς περιθώρια παρερμηνείας.

Η συζήτηση και η λογική ότι τα επιδόματα λειτουργούν ως αντικίνητρα στην εύρεση εργασίας, ειδικά εάν είναι υψηλά και μεγάλα σε χρονική διάρκεια είναι προβληματική γιατί η σχέση των δύο δεν είναι αντιστρόφως ανάλογη- 

Πιθανή μείωση τους σε επίπεδα ουσιαστικής κατάργησης μόνο εξαθλίωση και περαιτέρω ταλαιπωρία στην προσπάθεια εύρεσης εργασίας από μια μερίδα εργοδοτών που εκμεταλλεύονται καταστάσεις και προβλήματα θα επιφέρει.

Σε χώρες πρότυπα της κοινωνικής προστασίας όπως π.χ η Δανία το άτομο που θα μείνει άνεργο μπορεί να λαμβάνει έως και το 90% του τελευταίου του μισθού ως επίδομα ανεργίας με χρονική περίοδο καταβολής έως και 3 έτη δηλαδή τρεις φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη ελληνική.

Για να λειτουργήσει φυσιολογικά η ανωτέρω σχέση θα πρέπει η  οργανωμένη πολιτεία να ενισχύσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ΕΦΚΑ , του ΣΕΠΕ και του ΟΑΕΔ σε ανθρώπινο προσωπικό και να δώσει έμφαση στην τήρηση της νομιμότητας από όλα τα μέρη για να τσακισθεί όχι μόνο η εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή αλλά και η πιθανή παράλληλη λήψη επιδομάτων που τη συνοδεύει από τα άτομα που εργάζονται αδήλωτα.

Μόνο έτσι τα πάσης φύσεως επιδόματα θα διατηρηθούν και γιατί όχι θ’αυξηθούν στα πλαίσια δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας και το ασφαλιστικό σύστημα θα πάρει τις «ανάσες» ζωής που χρειάζεται.

Μια «μαύρη λίστα» ΑΦΜ επιχειρήσεων αλλά και ατόμων που συμμετέχουν στην εισφοροδιαφυγή που εκτός των προστίμων θα συνοδεύεται και από αποκλεισμό τους από πάσης φύσεως επιδοτήσεις , ρυθμίσεις και διευκολύνσεις επί ένα σοβαρό χρονικό  διάστημα θα λειτουργήσει όχι μόνο ευεργετικά αλλά και παραδειγματικά για όλους και ειδικά για τους συνεπείς επιχειρηματίες και εργαζόμενους που φορολογούνται και συνεισφέρουν σε μια χώρα και οικονομία που υποφέρει και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της.