Με τι όρους επιλέγουμε το "καλύτερο";

Στη Γαλλία η ανεργία στους νέους κάτω των 25 ετών είναι περίπου στο 25%. Αυτό σημαίνει ότι ένας στους τέσσερις νεαρούς Γάλλους δεν έχει δουλειά. Ο νεαρός Γάλλος πρόεδρος επέλεξε ωστόσο προ ημερών να δείξει για μία ακόμη φορά το σκληρό πρόσωπο του «ηγέτη» που θέλουν (;) οι Γάλλοι νοικοκυραίοι, για να μην πω συλλήβδην οι δυτικοί.

Μιλώντας με άνεργο φυτοκόμο, υπονόησε ότι η ανεργία είναι επιλογή του. Τον προέτρεψε να αλλάξει επαγγελματικό κλάδο και να αναζητήσει δουλειά στον τουριστικό τομέα, όπου ο ίδιος ο Πρόεδρος συνεχώς ακούει ότι ζητούν εργαζόμενους. Προσέθεσε μάλιστα ότι, αν διασχίσει τον δρόμο, μπορεί να του βρει δουλειά άμεσα. Τόσο εύκολο είναι. Αν θέλεις βέβαια. 

Ο Μακρόν είναι ίσως ο πρώτος αρχηγός ευρωπαϊκού κράτους που εκλέγεται, σε μεγάλο βαθμό, με μοναδικό όπλο τη δημόσια εικόνα του και κάποιες ασαφείς εξαγγελίες. Μη ανήκοντας σε κάποιον κομματικό σχηματισμό, αυτός ο απολιτίκ φιλελευθερος δεν έχει ιδεολογικό έρμα, κάτι που αποδείχθηκε ωφέλιμο για αυτόν. Κάτι σαν τον δικό μας Σταύρο Θεοδωράκη ένα πράγμα, με τη διαφορά ότι η Γαλλία είναι το νο2 της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική φυσιογνωμία της.  

Πέρα από το να επισημάνω πόσο αντιπαθής μου είναι αυτή η αφ’ υψηλού προσέγγιση- πράγμα που είχα την ευκαιρία να επαναλάβω όταν ο «Μανού» είχε επιπλήξει στα όρια του μπούλινγκ τον πιτσιρικά που τον φώναξε έτσι- αναφέρομαι στο περιστατικό γιατί νομίζω ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι προϊόν ενός «κακού» Μακρόν, αλλά περισσότερο μιας πολιτικής, μιας νοοτροπίας.

Δείχνουν μια γενικότερη στάση του δυτικού κόσμου απέναντι σε προβλήματα όπως η ανεργία, το λάθος εκπαιδευτικό σύστημα που κατασκευάζει «τυφλούς» επαγγελματίες και τα ταξικά στεγανά- που ακυρώνουν ακόμη και αυτό το Άγιο Δισκοπότηρο του καπιταλισμού, την κοινωνική κινητικότητα. Η «νέα δεξιά» φαίνεται απρόθυμη να υποστηρίξει το όνειρο του πλουτισμού των κατώτερων στρωμάτων και περισσότερο διαθέσιμη να διαχειριστεί κοινωνίες μέσα από την ύπουλη έννοια της «καθημερινότητας».  

"Τι δουλειά κάνεις εσύ παιδί μου; Μάλιστα. Δεν μας ενδιαφέρει. Εμείς τώρα θέλουμε φουρνάρηδες, Να πας να γίνει φούρναρης. Και αν αύριο δεν θέλουμε άλλους φουρναραίους και θέλουμε κομμώτριες να γίνεις κομμώτρια. Τώρα, αν οι μεταπηδήσεις από δουλειά σε δουλειά σημαίνουν ότι οι πιθανότητες εξέλιξής σου σε κάποιον τομέα είναι μηδενικές, ας πρόσεχες. Εμείς είμαστε εδώ για να σου πούμε τι χρειαζόμαστε σήμερα. Θέλεις; Τι; Δεν θέλεις; Όπως νομίζεις. Θα καταλήξεις κλοσάρ και βάρος για το σύνολο".

Η διαχείριση των προβλημάτων αδρανοποιεί την βούληση των ανθρώπων να τα αντιμετωπίζουν και να σχηματίζουν ομάδες διεκδίκησης. Το πολιτικό πρόσημο μιας τέτοιας πολιτικής δεν είναι ούτε αριστερό ούτε δεξιό. Είναι όμως κοινωνικά αλυσιτελές.

Θα μου πεις όταν έχουμε να σκεφτούμε ότι η Χρυσή Αυγή είναι τρίτο κόμμα στην Ελλάδα, αυτά που λέω είναι ψιλά γράμματα (άλλωστε και ο Μακρόν εξελέγη έχοντας απέναντί του την Λεπέν). Σωστό. Στους τυφλούς όμως δεν είναι πιο σωστό να βασιλεύει ο μονόφθαλμος, αν αυτός είναι αλλήθωρος. Το «μη χείρον» είναι ο εχθρός όχι μόνο του οράματος για καλύτερους κόσμους, αλλά και της καθαρής συνείδησης.

in2life.gr