Το μεγαλύτερο συνδικάτο της Γερμανίας, IG
Metall, και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) μοιράζονται έναν κοινό
σκοπό. Η IG Metall επιδιώκει μεγάλη αύξηση των μισθών για τους
βιομηχανικούς εργάτες της μεγαλύτερης οικονομίας στην Ευρωζώνη. Η ΕΚΤ
επιθυμεί μεγαλύτερη ενίσχυση των μισθών σε όλη την Ευρωζώνη για να
σταματήσει να κινείται ο πληθωρισμός σε τόσο χαμηλά επίπεδα. Ομως οι
εκπρόσωποι των Γερμανών εργαζομένων μπορεί να απογοητεύσουν τον κ.
Ντράγκι.
Το IG Metall στοχεύει σε αύξηση μισθών κατά 6%. Εάν το επιτύχει, τότε θα καταφέρει να ενισχύσει την αγοραστική δύναμη σχεδόν 4 εκατ. εργαζομένων στον βιομηχανικό κλάδο της Γερμανίας. Ορισμένοι εργάτες προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις Δευτέρα και Τρίτη. Κατά παράδοση, το συνδικάτο επιτυγχάνει το ήμισυ των μισθολογικών αυξήσεων που θέτει επί τάπητος, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές της JPMorgan. Φέτος, όμως, μπορεί να καταφέρει κάτι περισσότερο εάν αναλογιστεί κανείς ότι ήταν ισχυρή η ανάπτυξη της οικονομίας. Παράλληλα, πάνω από το ένα πέμπτο των εταιρειών στον μεταποιητικό κλάδο διαμαρτύρονται για ελλείψεις στο προσωπικό τους, σύμφωνα με έκθεση της γερμανικής κεντρικής τράπεζας (Bundesbank) που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο.
Εντούτοις, το IG Metall δεν επιδιώκει μόνον αύξηση των μισθών αλλά περισσότερα. Διεκδικεί μεγαλύτερη ευελιξία στο ωράριο εργασίας. Θέλει, επίσης, να εξασφαλίσει στους εργαζομένους τη δυνατότητα να μειώσουν το ωράριο εργασίας κατά το ένα πέμπτο σε 28 ώρες ανά εβδομάδα επί μία διετία χωρίς να χάσουν το δικαίωμα της πλήρους απασχόλησης σε βάθος χρόνου. Στην ατζέντα της IG Metall περιλαμβάνεται, επίσης, η καταβολή αποζημίωσης στους εργαζομένους που πρέπει να φροντίσουν παιδιά ή ηλικιωμένους και έτσι αναγκάζονται να εργαστούν λιγότερες ώρες.
Οι εργοδότες έχουν, επί του παρόντος, απορρίψει αυτά τα αιτήματα. Θα αποδέχονταν το αίτημα για μεγαλύτερη ευελιξία στο ωράριο εργασίας, αλλά μόνον εάν η συνδικαλιστική ένωση συμβιβαστεί έως έναν βαθμό στο ζήτημα αύξησης των μισθών. Οπότε, η υφιστάμενη κατάσταση δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της ΕΚΤ, η οποία έχει καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να ενθαρρύνει την ενίσχυση των τιμών στην πραγματική οικονομία. Τα τελευταία χρόνια προχωρεί σε μηνιαίες αγορές ομολόγων της τάξεως των δεκάδων δισ. ευρώ και έχει μειώσει τα επιτόκια της σε αρνητικό πρόσημο για να επαναφέρει τον πληθωρισμό κοντά στο 2% –που είναι ο στόχος της– από το 1,4% που σημειώθηκε τον Δεκέμβριο.
Τα μέλη του IG Metal, ίσως, να μην αποκτήσουν δεύτερη ευκαιρία στη διεκδίκηση των αιτημάτων τους, βοηθώντας και την ΕΚΤ στην επίτευξη του δικού της στόχου. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, εργάζονται ήδη τις λιγότερες ώρες ανά εβδομάδα συγκριτικά με κάθε άλλο κράτος-μέλος του οργανισμού. Επιπροσθέτως, οι ώρες εργασίες είναι κατά 12% λιγότερες από το 1991, δηλαδή έναν χρόνο μετά την επανένωση της Γερμανίας. Περαιτέρω μειώσεις των ωρών εργασίας, μαζί με την ανεπάρκεια στην προσφορά εξειδικευμένου προσωπικού και την έστω και μετριοπαθή αύξηση των μισθών, μπορεί να ωθήσει τις γερμανικές εταιρείες να μεταφέρουν περισσότερες θέσεις εργασίας στο εξωτερικό. Αυτό που θα εξασθενούσε τη διαπραγματευτική ισχύ των εργαζομένων και έτσι δεν θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ενίσχυση των τιμών, όπως επιθυμεί η ΕΚΤ.
Το IG Metall στοχεύει σε αύξηση μισθών κατά 6%. Εάν το επιτύχει, τότε θα καταφέρει να ενισχύσει την αγοραστική δύναμη σχεδόν 4 εκατ. εργαζομένων στον βιομηχανικό κλάδο της Γερμανίας. Ορισμένοι εργάτες προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις Δευτέρα και Τρίτη. Κατά παράδοση, το συνδικάτο επιτυγχάνει το ήμισυ των μισθολογικών αυξήσεων που θέτει επί τάπητος, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές της JPMorgan. Φέτος, όμως, μπορεί να καταφέρει κάτι περισσότερο εάν αναλογιστεί κανείς ότι ήταν ισχυρή η ανάπτυξη της οικονομίας. Παράλληλα, πάνω από το ένα πέμπτο των εταιρειών στον μεταποιητικό κλάδο διαμαρτύρονται για ελλείψεις στο προσωπικό τους, σύμφωνα με έκθεση της γερμανικής κεντρικής τράπεζας (Bundesbank) που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο.
Εντούτοις, το IG Metall δεν επιδιώκει μόνον αύξηση των μισθών αλλά περισσότερα. Διεκδικεί μεγαλύτερη ευελιξία στο ωράριο εργασίας. Θέλει, επίσης, να εξασφαλίσει στους εργαζομένους τη δυνατότητα να μειώσουν το ωράριο εργασίας κατά το ένα πέμπτο σε 28 ώρες ανά εβδομάδα επί μία διετία χωρίς να χάσουν το δικαίωμα της πλήρους απασχόλησης σε βάθος χρόνου. Στην ατζέντα της IG Metall περιλαμβάνεται, επίσης, η καταβολή αποζημίωσης στους εργαζομένους που πρέπει να φροντίσουν παιδιά ή ηλικιωμένους και έτσι αναγκάζονται να εργαστούν λιγότερες ώρες.
Οι εργοδότες έχουν, επί του παρόντος, απορρίψει αυτά τα αιτήματα. Θα αποδέχονταν το αίτημα για μεγαλύτερη ευελιξία στο ωράριο εργασίας, αλλά μόνον εάν η συνδικαλιστική ένωση συμβιβαστεί έως έναν βαθμό στο ζήτημα αύξησης των μισθών. Οπότε, η υφιστάμενη κατάσταση δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της ΕΚΤ, η οποία έχει καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να ενθαρρύνει την ενίσχυση των τιμών στην πραγματική οικονομία. Τα τελευταία χρόνια προχωρεί σε μηνιαίες αγορές ομολόγων της τάξεως των δεκάδων δισ. ευρώ και έχει μειώσει τα επιτόκια της σε αρνητικό πρόσημο για να επαναφέρει τον πληθωρισμό κοντά στο 2% –που είναι ο στόχος της– από το 1,4% που σημειώθηκε τον Δεκέμβριο.
Τα μέλη του IG Metal, ίσως, να μην αποκτήσουν δεύτερη ευκαιρία στη διεκδίκηση των αιτημάτων τους, βοηθώντας και την ΕΚΤ στην επίτευξη του δικού της στόχου. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, εργάζονται ήδη τις λιγότερες ώρες ανά εβδομάδα συγκριτικά με κάθε άλλο κράτος-μέλος του οργανισμού. Επιπροσθέτως, οι ώρες εργασίες είναι κατά 12% λιγότερες από το 1991, δηλαδή έναν χρόνο μετά την επανένωση της Γερμανίας. Περαιτέρω μειώσεις των ωρών εργασίας, μαζί με την ανεπάρκεια στην προσφορά εξειδικευμένου προσωπικού και την έστω και μετριοπαθή αύξηση των μισθών, μπορεί να ωθήσει τις γερμανικές εταιρείες να μεταφέρουν περισσότερες θέσεις εργασίας στο εξωτερικό. Αυτό που θα εξασθενούσε τη διαπραγματευτική ισχύ των εργαζομένων και έτσι δεν θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ενίσχυση των τιμών, όπως επιθυμεί η ΕΚΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου