Απόψεις για τα περιστατικά άσκησης βίας

γράφει ο Συνάδελφος Πέτρος Καπετανόπουλος

Λοιπόν αγαπητοί συνάδελφοι, αρκετοί πιθανόν να διαφωνήσετε ή και να με βρίσετε,οφείλω όμως να τοποθετηθώ όπως το αντιλαμβάνομαι.
Παντού γύρω μας κυκλοφορούν θυμωμένοι άνθρωποι.Το καταλαβαίνουμε όλοι μας.Στη γειτονιά,στο σχολείο των παιδιών μας,στην οδήγηση(απίστευτος εκνευρισμός)και βέβαια στο χώρο εργασίας μας,από τους πιο ευαίσθητους σε όλο το Δημόσιο Τομέα.
Ο θυμός αυτός,τις πιο πολλές φορές δεν απευθύνεται εκεί που θα έπρεπε,στους υπεύθυνους της εξαθλίωσης της χώρας.Απευθύνεται στους πιο κοντινούς ανθρώπους:Στο οικογενειακό περιβάλλον,στον άνθρωπο που έχει ακόμα δουλειά ενώ εμείς δεν έχουμε,στον ξένο γιατί θα μας κλέψει την πατρίδα(που εν τω μεταξύ έχει ξεπουληθεί για 100 χρόνια),στο δημόσιο υπάλληλο που φταίει για όλα τα χάλια αυτής της χώρας.
Αρκετές φορές ο θυμός δεν είναι ο σχετικά ήπιος θυμός που μπορεί να αντιμετωπιστεί, αλλά ξεφεύγει.
Στον Οαεδ της Πλ.Αττικής κινδύνεψε η ζωή ενός συναδέλφου από συναλλασόμενο,πιθανόν χρήστη ουσιών αν κατάλαβα καλά.

Στον Οαεδ του Περιστερίου ΣΗΜΕΡΑ,γλιτώσαμε από επίσης παρόμοια κατάσταση από άνθρωπο εμφανώς ψυχικά διαταραγμένο ,ο οποίος αναζητούσε επίμονα και με κάθε τρόπο καυγά.Ευτυχώς δεν τού τον προσφέραμε.Θα μπορούσαμε να έχουμε ανάλογο θέμα με την Πλ.Αττικής.
Πιστεύω πως επειδή η συγκεκριμένη κατάσταση στη χώρα διαρκεί,θα ξανααντιμετωπίσουμε παρόμοιες καταστάσεις.
Το σωματείο έχει ήδη,από πολλά χρόνια ,προειδοποιήσει την διοίκηση του Οργανισμού(από το 2011 αν δεν κάνω λάθος)για τέτοιες καταστάσειςΕιλικρινά, δεν πιστεύω πως μπορεί να αποφευχθούν 100% ΟΛΕΣ οι ακραίες καταστάσεις,που μπορούν να προκύψουν.
ΟΜΩΣ μπορούν να γίνουν κάποια πράγματα τα οποία θεωρώ πολύ σημαντικά:
Κατ αρχάς αυτό που συμφωνούμε όλοι:η ενίσχυση των Υπηρεσιών με κόσμο,αυτονόητο και δεν το εξηγώ περισσότερο.
Έπειτα, η εκπαίδευση του προσωπικού σε θέματα διαχείρισης τέτοιων καταστάσεων-κι εδώ αυτονόητα πράγματα,νομίζω όμως πως γίνονται κάποιες κινήσεις που πρέπει να ενταθούν.
Θα επιμείνω όμως σε σχέση με τα πραγματικά περιστατικά στις 2 υπηρεσίες που θεωρώ πως έγιναν λάθη.
1)Περιστέρι.Ο συναλλασόμενος ήρθε χθες για συνάντηση με τη(ΜΟΝΑΔΙΚΗ)εργασιακή σύμβουλο.Πήρε χαρτάκι και περίμενε.Κάποια στιγμή εκνευρίστηκε με την αναμονή.Η εργασιακή σύμβουλος αντιλήφθηκε πως υπήρχε κάποιο πρόβλημα με την ψυχική του Υγεία και με ήρεμο τρόπο του είπε να έρθει σήμερα πιο νωρίς για να εξυπηρετηθεί.Δυστυχώς δεν συνεννοήθηκε με την Υποδοχή σε αυτό,ώστε σήμερα να δοθεί προσοχή.Ο ίδιος,σε χειρότερη κατάσταση από χθες,(ψυχολογικά εννοώ,έτρεμε,θολωμένο μάτι κλπ),ήρθε σήμερα και απαίτησε την άμεση εξυπηρέτησή του.Όταν κατάλαβε πως και πάλι δεν θα εξυπηρετούνταν γρήγορα,παρά λίγο να φάμε ξύλο κάποιοι.
Σφάλμα.Όταν αντιμετωπίζεις ΑΚΡΑΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΆ,ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΝΑ ΧΑΛΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ, αν είναι να διαφυλάξεις την ηρεμία του τοπίου.Για να προλάβω παρεξηγήσεις, δεν εννοώ πως σε όποιον μυστήριο γκρινιάζει για την αργοπορία,τού δίνουμε προτεραιότητα.
Εννοώ τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ακραίες περιπτώσεις που φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού.Όπως δίνεις την προτεραιότητα σε μια έγκυο,έτσι δίνεις την προτεραιότητα σε εμφανώς ψυχολογικά διαταραγμένο.Και αυτή είναι ευθύνη πρωτίστως των προϊσταμένων,αλλά και καθενός από μάς που <> μια τέτοια κατάσταση.
2)Πλ.Αττικής.Αν κατάλαβα καλά,ο τραυματισμός του συναδέλφου προέκυψε μετά την άρνηση της Υπηρεσίας να δεχθεί εγγραφή του με εκκαθαριστικό από άλλη περιοχή,εκτός Αθήνας.
Σφάλμα.
Είχα πει σε κάποια συνάντηση στη Διοίκηση,πως το σωστό είναι να καταγράφουμε τη ΣΩΣΤΗ Διεύθυνση και την κατάσταση της ανεργίας και δεν πειράζει αν μια στο τόσο γράφουμε και κάποιον από άλλη περιοχή σε εξαιρετικές περιπτώσεις.Προϊστάμενος Διεύθυνσης απάντησε αρνητικά.
Όμως στην Πλ.Αττικής διαβάζοντας <> το περιστατικό(άνθρωπος με σχέση με ουσίες που εμφανώς είναι σε κατάσταση μεγάλου εκνευρισμού και απειλεί ή είναι δυνατόν να απειλήσει ακεραιότητα υπαλλήλου),θα μπορούσε να γίνει μια εξαίρεση για την εκτόνωση της κατάστασης.
Μία στις 1000 δεν πειράζει να εγγράψουμε στην Αθήνα άνεργο της Θήβας ή της Σαντορίνης ή της Θεσσαλονίκης.Ας τηρούμε τις εγκυκλίους για την ίση μεταχείριση όλων,αλλά να μη μας διαφεύγει και το πιο σημαντικό,που είναι η ζωή και η ακεραιότητα όλων μας.
Και πάλι εδώ είναι ευθύνη των Προισταμένων αλλά και όσων από μας αντιλαμβάνονται αμέσως την ιδιάζουσα περίπτωση.
Και κλείνω με αυτό:Προτού προλάβετε να διαφωνήσετε μαζί μου,να αναρωτηθείτε αν προκειμένου να πάρουμε το απόλυτα σωστό δικαιολογητικό θα ήμασταν έτοιμοι ο συνάδελφος από την Πλ.Αττικής να έχανε τη ζωή του.
Πέτρος Καπετανόπουλος
ΟΑΕΔ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ