Στις Εφορίες, στο ΙΚΑ, στις πολεοδομίες ή τους Δήμους, αλλά και αλλού στο δημόσιο, υπήρχαν και υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις. Γνωστά πράγματα. Τους ξέρουν οι αετονύχηδες λογιστές που μπορούν να σε εξυπηρετήσουν «από την πλαϊνή πόρτα» με το απαραίτητο λάδωμα, τους ξέρουν και αρκετοί από τους συναδέλφους τους. Τους ξέρουν καλά και οι πολιτικοί προϊστάμενοι που τους κάλυπταν για χρόνια. Από αυτό το σημείο μέχρι τη στοχοποίηση ολόκληρου του δημόσιου τομέα που υποφέρει από τις μειώσεις και την ανασφάλεια, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Απόσταση ίση με καμπόσα μνημόνια και υποχρεωτικές απολύσεις που μας επιβάλλονται…
Χωρίς καμία –μα καμία– διάθεση να υπερασπιστούμε τα διεφθαρμένα στοιχεία που υπάρχουν στο ΙΚΑ, την Εφορία ή όπου αλλού, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα στη δημόσια ζωή αυτής της χώρας, αν η ευαισθησία της δικομματικής κυβέρνησης δεν ήταν τόσο επιλεκτική. Αν η κυβέρνηση καταδίκαζε εξίσου τη διαφθορά… «από όπου κι αν προέρχεται». Μα τότε, πλάι στον διεφθαρμένο εφοριακό θα έπρεπε να διώξει και τον φοροδιαφεύγοντα μεγαλοοφειλέτη. Takes two to tango –το λέει και το τραγούδι.
Δεν το λέμε μόνο εμείς και η κοινή λογική. Το λένε ακόμη και οι ίδιοι οι δανειστές που εντοπίζουν συνεχώς ελλείψεις στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Είναι δε τόσο μόνιμη η επωδός τους, «πατάξτε τη φοροδιαφυγή», που ούτε καν μας προξενεί εντύπωση πλέον. Έχουμε φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζουμε την ανικανότητα και κυρίως την απροθυμία της κυβέρνησης να πιάσει το μαύρο χρήμα, περίπου σαν φυσικό φαινόμενο…
Γιατί η κυβέρνηση αρνείται να προβεί σε ελέγχους για τα ονόματα που αναγράφονται στη λίστα Λαγκάρντ; Και γιατί εμείς μάθαμε να το αποδεχόμαστε; Πώς γίνεται να θεωρείται πετυχημένος υπουργός των οικονομικών ο Γιάννης Στουρνάρας, που δηλώνει ότι δεν μπορεί ακόμη να εκπαιδεύσει το προσωπικό του κατάλληλα ώστε να ελέγχει τέτοιες παραβάσεις; Και γιατί, αφού δεν μπορεί, δεν παραιτείται; Πόσο χρόνο θέλει να οργανώσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του, σε μια χώρα που βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης;
Κι αν η λίστα Λαγκάρντ είναι… πολυφορεμένη και δεν σας κάνει, ορίστε η λίστα της ίδιας της κυβέρνησης: Τον Σεπτέμβριο του 2011 και τον Ιανουάριο του 2012, το Υπουργείο Οικονομικών δημοσιοποίησε τις λίστες των μεγαλοοφειλετών με βασική οφειλή προς το Δημόσιο άνω των 150.000 ευρώ. Στη λίστα αυτή φιγουράρουν –μεταξύ άλλων– ο Δημήτρης Μελισσανίδης, η οικογένεια Βαρδινογιάννη αλλά και πολλοί άλλοι γνωστοί και τρανοί επιχειρηματίες, είτε οι ίδιοι ως φυσικά πρόσωπα είτε οι εταιρείες τους ως νομικά πρόσωπα.
Πού είναι οι έρευνες για όλους αυτούς; Πού είναι οι στοχευμένες προσπάθειες του κράτους για να πάρει τα χρήματα που του οφείλονται; Γιατί δεν διερευνάται ποιοι από τα φυσικά ή τα νομικά πρόσωπα μπορούν να πληρώσουν και ποιοι όχι; Γιατί δεν γίνονται σχετικοί διακανονισμοί; Σύμφωνα με το νόμο 3943/2011 το ποινικό αδίκημα της μη καταβολής βεβαιωμένων χρεών προς το Δημόσιο είναι διαρκές και ως εκ τούτου «συνεχές αυτόφωρο». Όχι πάντως για μια σειρά από επιχειρηματίες που αποδεδειγμένα χρωστούν στο δημόσιο.
Εκτός πια κι αν οι εφοριακοί «τα πιάνουν» από κάποιους εξωγήινους.
UNFOLLOW
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου