Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Μπράβο μας για ό,τι καταφέραμε
Αδυναμία μας όμως, ό,τι δεν διεκδικήσαμε.
Και όχι κε Κάρδαρη δεν θα μπω στην διαδικασία σύγκρισης του ποιος έχασε περισσότερα. ΧΑΣΑΜΕ. Αυτό έχει σημασία. Γιατί?
Επειδή ζούμε σε μία εποχή που κεκτημένα κοινωνικά αγαθά χάνονται στο βωμό του «Εθνικού Συμφέροντος» με την οπτική που το αντιλαμβάνονται οι Διοικούντες. Το κοινωνικό κράτος, οι δαπάνες για κοινωνικά αγαθά αντιμετωπίζονται ως τη μέγιστη απειλή, που πρέπει να εξαφανιστεί στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των λίγων και εκλεκτών που εντελώς τυχαία ταυτίζονται με το εθνικό συμφέρον.
Ο ΟΑΕΔ ως ένας από τους σημαντικότερους φορείς άσκησης κοινωνικής πολιτικής δεν έμεινε ούτε πρόκειται να μείνει ανεπηρέαστος στη νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται. Ήδη μέσα από τις τελευταίες νομοθετικές παρεμβάσεις αναβαθμίστηκε σημαντικά ο ρόλος των Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας και των Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι προβλέπεται μέσω προγράμματος επιδότησης του ΟΑΕΔ η πρόσληψη ανέργων από ΕΠΑ προκειμένου με τη σειρά τους να τους δανείσουν σε έμμεσους εργοδότες. Βιώνουμε την πλήρη εμπορευματοποίηση του σημαντικότερου κοινωνικού αγαθού, αυτού της εργασίας. Οι κίνδυνοι πολλοί, με σπουδαιότερο το νέο ρόλο που θα κληθεί να παίξει ο ΟΑΕΔ.
Και εδώ πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και την επιλογή μας. Αν θα επιλέξουμε να παραμείνουμε σε πρακτικές του παρελθόντος, πρακτικές παλαιοκομματικές που ο ρόλος των εκπροσώπων των εργαζομένων περιοριζόταν στην ικανοποίηση των λίγων, αγνοώντας τη μεγάλη πλειονότητα των συναδέλφων που καθημερινά δίνουν τη μάχη, την συμπαράσταση, τις γνώσεις τους, την υπομονή τους, την ψυχική τους υγεία στις υπηρεσίες πρώτης γραμμής. Απ τα πιο πρόσφατα παραδείγματα, προγράμματα σαν την Διατήρηση Προσωπικού και την Κοινωφελή Εργασία. Μιλάνε για ΕΣΠΑ, για κανονισμούς, για διαδικασίες, για νέα προγράμματα, για αναχαίτιση της ανεργίας. Αναχαίτιση της ανεργίας πώς; Με ποιόν; Με 2 ή έναν συμβούλους σε κάθε ΚΠΑ που κατέληξαν να κάνουν τους γραφιάδες? Με πιλοτικά ΚΠΑ ΑΛΛΑ με μηδέν θέσεις εργασίας? Με τμήματα απασχόλησης & ασφάλισης εξουθενωμένα και πνιγμένα στην χαρτούρα? Με δέκα αρμοδιότητες ν αντιστοιχούν σε κάθε υπάλληλο; Με υπαλλήλους που και των ίδιων οι ζωές λεηλατήθηκαν? Με τα πειθαρχικά να κρέμονται σαν Δαμόκλειος Σπάθη πάνω απ τα κεφάλια τους αφημένοι στην υποκειμενικότητα ή αντικειμενικότητα κάθε προιστάμενου? Με τους ανέργους να σε στολίζουν κάθε μέρα γιατί στα μάτια τους είσαι το κράτος? Με επιχειρήσεις που κλείνουν σωρηδόν? Με την ανύπαρκτη ουσιαστική προοπτική ανάπτυξης? Με παγιωμένες αλλά αποδεδειγμένα αποτυχημένες ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης? Με τα κοντέρ να έχουν μηδενίσει σε όλα τα επίπεδα?
Ναι, τα ΚΠΑ δεν είναι «αποδοτικά» σε οικονομικούς όρους. Αλλά πως μπορεί κάποιος να είναι αποδοτικός ή παραγωγικός όταν αντιμετωπίζει ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ? ΤΙ ΨΕΜΜΑ ΝΑ ΠΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ? ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙ ΤΗΝ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΟΤΙ ΕΝΩ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΑΝ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ Σ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙ?
Πότε κάποιος όμως έθεσε ουσιαστικά ζητήματα στον τρόπο που δουλεύουν καθημερινά οι συνάδελφοι; Πότε κάποιος έθεσε ουσιαστικά ζητήματα για τους ανέργους? Ποιος ενημέρωσε τους συναδέλφους για τις διαδικασίες και τα προβλήματα που προκύπτουν και τα οποία πρέπει να απαντήσουν όταν έρχονται σε καθημερινή επαφή με εργοδότες και ανέργους; Ποιος ενδιαφέρθηκε για τα ατελείωτα ερωτήματα, απορίες και θέματα που προκύπτουν στα ΚΠΑ και ποτέ δεν υπάρχει μία σαφής και γρήγορη απάντηση από τη Διοίκηση; Ποιος έχει δώσει μια ουσιαστική λύση;
Η απάντηση είναι ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα και πολλές φορές κανένας. Αλλά και ότι εμείς τους εκλέξαμε. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε τι θέλουμε; Το παρελθόν, που είναι σήμερα αναχρονιστικό, αναποτελεσματικό και αυτοκαταστροφικό; Ή κάτι καινούργιο και διαφορετικό που θα δώσει προτεραιότητα στον ρόλο που θα παίξει ο ΟΑΕΔ στο μέλλον, στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και στις ανάγκες και στα προβλήματα των συναδέλφων που προκύπτουν μέσα από την καθημερινή άσκηση των καθηκόντων τους.
Εγώ επιλέγω το Δεύτερο και σας καλώ όλους ν αναλάβετε τις προσωπικές σας ευθύνες, να ξεβολευτείτε, να συμμετέχετε, να προτείνετε, να συνδιαμορφώσετε, να μιλήσετε και ν ακουστείτε.
Υπό άλλες συνθήκες δεν θα βρισκόμουν εδώ σήμερα. Δύο χρόνια μέλος της Π.Ε.Υ Ο.Α.Ε.Δ και η νεαρότερη σε ηλικία και κουράστηκα από την έλλειψη ανεξαρτησίας, απ’ την αναξιοκρατία, απ την αδιαφάνεια, απ’ τα μαγαζάκια. Όμως άνθρωποι και καταστάσεις με κράτησαν. Η έναρξη ενός διαλόγου με βασικές αρχές αλλαγής του συνδικάτου μας, με βρίσκει σύμφωνη και αισιόδοξη, μου δίνει Δύναμη να συνεχίσω.
Σας ευχαριστώ θερμά
ΛΑΤΣΗ Χ.
ΚΠΑ 2 ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
Μπράβο μας για ό,τι καταφέραμε
Αδυναμία μας όμως, ό,τι δεν διεκδικήσαμε.
Και όχι κε Κάρδαρη δεν θα μπω στην διαδικασία σύγκρισης του ποιος έχασε περισσότερα. ΧΑΣΑΜΕ. Αυτό έχει σημασία. Γιατί?
Επειδή ζούμε σε μία εποχή που κεκτημένα κοινωνικά αγαθά χάνονται στο βωμό του «Εθνικού Συμφέροντος» με την οπτική που το αντιλαμβάνονται οι Διοικούντες. Το κοινωνικό κράτος, οι δαπάνες για κοινωνικά αγαθά αντιμετωπίζονται ως τη μέγιστη απειλή, που πρέπει να εξαφανιστεί στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των λίγων και εκλεκτών που εντελώς τυχαία ταυτίζονται με το εθνικό συμφέρον.
Ο ΟΑΕΔ ως ένας από τους σημαντικότερους φορείς άσκησης κοινωνικής πολιτικής δεν έμεινε ούτε πρόκειται να μείνει ανεπηρέαστος στη νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται. Ήδη μέσα από τις τελευταίες νομοθετικές παρεμβάσεις αναβαθμίστηκε σημαντικά ο ρόλος των Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας και των Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι προβλέπεται μέσω προγράμματος επιδότησης του ΟΑΕΔ η πρόσληψη ανέργων από ΕΠΑ προκειμένου με τη σειρά τους να τους δανείσουν σε έμμεσους εργοδότες. Βιώνουμε την πλήρη εμπορευματοποίηση του σημαντικότερου κοινωνικού αγαθού, αυτού της εργασίας. Οι κίνδυνοι πολλοί, με σπουδαιότερο το νέο ρόλο που θα κληθεί να παίξει ο ΟΑΕΔ.
Και εδώ πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και την επιλογή μας. Αν θα επιλέξουμε να παραμείνουμε σε πρακτικές του παρελθόντος, πρακτικές παλαιοκομματικές που ο ρόλος των εκπροσώπων των εργαζομένων περιοριζόταν στην ικανοποίηση των λίγων, αγνοώντας τη μεγάλη πλειονότητα των συναδέλφων που καθημερινά δίνουν τη μάχη, την συμπαράσταση, τις γνώσεις τους, την υπομονή τους, την ψυχική τους υγεία στις υπηρεσίες πρώτης γραμμής. Απ τα πιο πρόσφατα παραδείγματα, προγράμματα σαν την Διατήρηση Προσωπικού και την Κοινωφελή Εργασία. Μιλάνε για ΕΣΠΑ, για κανονισμούς, για διαδικασίες, για νέα προγράμματα, για αναχαίτιση της ανεργίας. Αναχαίτιση της ανεργίας πώς; Με ποιόν; Με 2 ή έναν συμβούλους σε κάθε ΚΠΑ που κατέληξαν να κάνουν τους γραφιάδες? Με πιλοτικά ΚΠΑ ΑΛΛΑ με μηδέν θέσεις εργασίας? Με τμήματα απασχόλησης & ασφάλισης εξουθενωμένα και πνιγμένα στην χαρτούρα? Με δέκα αρμοδιότητες ν αντιστοιχούν σε κάθε υπάλληλο; Με υπαλλήλους που και των ίδιων οι ζωές λεηλατήθηκαν? Με τα πειθαρχικά να κρέμονται σαν Δαμόκλειος Σπάθη πάνω απ τα κεφάλια τους αφημένοι στην υποκειμενικότητα ή αντικειμενικότητα κάθε προιστάμενου? Με τους ανέργους να σε στολίζουν κάθε μέρα γιατί στα μάτια τους είσαι το κράτος? Με επιχειρήσεις που κλείνουν σωρηδόν? Με την ανύπαρκτη ουσιαστική προοπτική ανάπτυξης? Με παγιωμένες αλλά αποδεδειγμένα αποτυχημένες ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης? Με τα κοντέρ να έχουν μηδενίσει σε όλα τα επίπεδα?
Ναι, τα ΚΠΑ δεν είναι «αποδοτικά» σε οικονομικούς όρους. Αλλά πως μπορεί κάποιος να είναι αποδοτικός ή παραγωγικός όταν αντιμετωπίζει ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ? ΤΙ ΨΕΜΜΑ ΝΑ ΠΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ? ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙ ΤΗΝ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΟΤΙ ΕΝΩ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΑΝ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ Σ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙ?
Πότε κάποιος όμως έθεσε ουσιαστικά ζητήματα στον τρόπο που δουλεύουν καθημερινά οι συνάδελφοι; Πότε κάποιος έθεσε ουσιαστικά ζητήματα για τους ανέργους? Ποιος ενημέρωσε τους συναδέλφους για τις διαδικασίες και τα προβλήματα που προκύπτουν και τα οποία πρέπει να απαντήσουν όταν έρχονται σε καθημερινή επαφή με εργοδότες και ανέργους; Ποιος ενδιαφέρθηκε για τα ατελείωτα ερωτήματα, απορίες και θέματα που προκύπτουν στα ΚΠΑ και ποτέ δεν υπάρχει μία σαφής και γρήγορη απάντηση από τη Διοίκηση; Ποιος έχει δώσει μια ουσιαστική λύση;
Η απάντηση είναι ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα και πολλές φορές κανένας. Αλλά και ότι εμείς τους εκλέξαμε. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε τι θέλουμε; Το παρελθόν, που είναι σήμερα αναχρονιστικό, αναποτελεσματικό και αυτοκαταστροφικό; Ή κάτι καινούργιο και διαφορετικό που θα δώσει προτεραιότητα στον ρόλο που θα παίξει ο ΟΑΕΔ στο μέλλον, στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και στις ανάγκες και στα προβλήματα των συναδέλφων που προκύπτουν μέσα από την καθημερινή άσκηση των καθηκόντων τους.
Εγώ επιλέγω το Δεύτερο και σας καλώ όλους ν αναλάβετε τις προσωπικές σας ευθύνες, να ξεβολευτείτε, να συμμετέχετε, να προτείνετε, να συνδιαμορφώσετε, να μιλήσετε και ν ακουστείτε.
Υπό άλλες συνθήκες δεν θα βρισκόμουν εδώ σήμερα. Δύο χρόνια μέλος της Π.Ε.Υ Ο.Α.Ε.Δ και η νεαρότερη σε ηλικία και κουράστηκα από την έλλειψη ανεξαρτησίας, απ’ την αναξιοκρατία, απ την αδιαφάνεια, απ’ τα μαγαζάκια. Όμως άνθρωποι και καταστάσεις με κράτησαν. Η έναρξη ενός διαλόγου με βασικές αρχές αλλαγής του συνδικάτου μας, με βρίσκει σύμφωνη και αισιόδοξη, μου δίνει Δύναμη να συνεχίσω.
Σας ευχαριστώ θερμά
ΛΑΤΣΗ Χ.
ΚΠΑ 2 ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου