Σε μια διαδήλωση ανέργων την Πέμπτη 20 Δεκέμβρη στις 18:00 στα Προπύλαια
καλεί το ΣΩματείο Βάσης Ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων(ΣΩ.Β.Α.).
Διαβάστε το κάλεσμα.
Διανύουμε μια εποχή όπου τα εργασιακά δικαιώματα, που προέκυψαν μετά από σκληρούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενός και πλέον αιώνα, δείχνουν να γκρεμίζονται ολοκληρωτικά. Το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία έχει καταλήξει να είναι ημιαπασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, εποχιακή απασχόληση και τελικά κοινωφελής εργασία. Ειδικά το τελευταίο φαίνεται να είναι η νέα ανακάλυψη του κεφαλαίου στον εργασιακό χάρτη. Κράτος και αφεντικά, σε αγαστή συνεργασία με τη ΓΣΕΕ, τις ΜΚΟ(Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) και την τοπική αυτοδιοίκηση προωθούν την κυκλική παροδική εκμετάλλευση των ανέργων.
Στόχος τους είναι να εφαρμόσουν κάθε νέο μνημονιακό συμφωνηθέν πατώντας στην ανάγκη των ανέργων για δουλειά, ενώ το ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο των εργατών μετατρέπεται και αυτό σε γραφείο ενοικίασης εργαζομένων. Οι συμβάσεις που υπογράφουν οι εργαζόμενοι σε αυτά τα προγράμματα, τα οποία εκφράζουν στο ακέραιο τις διαθέσεις των αφεντικών, διέπονται από ένα θολό τοπίο όσον αφορά τις εργασιακές συνθήκες. Από πλήρης ασάφεια στις άδειες των εργαζομένων και στο αν τα ένσημα θα είναι συντάξιμα, εώς και την προσπάθεια κάποιων ΜΚΟ να αποποιηθούν των ευθυνών τους σε περίπτωση μη πληρωμής των εργαζομένων!
Ένα άλλο εργασιακό μοντέλο που τείνει να γίνει κι αυτό βασική συναλλαγή μεταξύ εργοδότη-εργαζόμενου είναι αυτό των αυτοαπασχολούμενων με μπλοκάκια. Και ενώ το κράτος προωθεί επικοινωνιακά αυτό το εργασιακό μοντέλο σαν σχέση μεταξύ δύο επιχειρηματιών, οι όροι εργασίας για τους εργαζόμενους είναι ληστρικοί, με χαμηλούς μισθούς, υψηλή φορολογία, αυτασφάλιση, αδυναμία απεργίας και χωρίς κανένα δικαίωμα σε περίπτωση απόλυσης που μετονομάζεται σε διακοπή συνεργασίας.
Τέλος, όσοι «τυχεροί» καταφέρνουν να βρουν δουλειά, μετατρέπονται αυτόματα-και χωρίς να θεωρείται πια αυτό υπερβολικό-σε σύγχρονοι σκλάβοι του 21ου αιώνα. Τα συνεχόμενα μνημόνια και τα εργασιακά νομοσχέδια προβλέπουν συνεχείς μειώσεις μισθών, κατάργηση δώρων και επιδομάτων, ελαστικά ωράρια, απολύσεις και την καταστρατήγηση όλων των δικαιωμάτων, σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και αν κάποιος δουλεύει, αισθάνεται περισσότερο άνεργος παρά εργαζόμενος.
Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά που προδιαγράφουν ένα μέλλον ζοφερό, μέσα σε μια κοινωνία φόβου, εξατομίκευσης και διάχυτου κοινωνικού κανιβαλισμού ήρθε η στιγμή να κάνουμε κι εμείς κάτι για την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας. Ήρθε η στιγμή να οργανωθούμε σαν εργατική τάξη μέσα και έξω από χώρους δουλειάς. Η στιγμή να πολλαπλασιαστούν οι οριζόντιες δομές μέσα από συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά, προκειμένου η κοινωνική αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια να αντικαταστήσουν την εξατομίκευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Η οργάνωση μας σε σωματεία βάσης και εργατικές συλλογικότητες στους χώρους δουλειάς μπορεί να δημιουργήσει τη σπίθα της ταξικής συνείδησης και να γίνει φλόγα ταξικής αλληλεγγύης, προκειμένου να σταματήσουμε την όρεξη του κεφαλαίου για μεγαλύτερη κερδοφορία. Μέσα από γενική απεργία διαρκείας να καταστρέψουμε τα σχέδια των κρατών, που επιδιώκουν την εδραίωση καθεστώτων έκτακτης ανάγκης και ειδικών οικονομικών ζωνών. Με άμεσες και συνεχείς δράσεις στο δρόμο, με διαδηλώσεις, συγκρούσεις, καταλήψεις, να σταματήσουμε την επερχόμενη υποταγή της εργατικής τάξης. Για να σταματήσουμε πια οι άνεργοι να είμαστε μια δεξαμενή δούλων για τα αφεντικά. Για να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας προκειμένου η εργασία να είναι δημιουργικότητα και προσφορά στην κοινωνία και όχι μισθωτή σκλαβιά. Για μια κοινωνία στην οποία δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Διανύουμε μια εποχή όπου τα εργασιακά δικαιώματα, που προέκυψαν μετά από σκληρούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενός και πλέον αιώνα, δείχνουν να γκρεμίζονται ολοκληρωτικά. Το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία έχει καταλήξει να είναι ημιαπασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, εποχιακή απασχόληση και τελικά κοινωφελής εργασία. Ειδικά το τελευταίο φαίνεται να είναι η νέα ανακάλυψη του κεφαλαίου στον εργασιακό χάρτη. Κράτος και αφεντικά, σε αγαστή συνεργασία με τη ΓΣΕΕ, τις ΜΚΟ(Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) και την τοπική αυτοδιοίκηση προωθούν την κυκλική παροδική εκμετάλλευση των ανέργων.
Στόχος τους είναι να εφαρμόσουν κάθε νέο μνημονιακό συμφωνηθέν πατώντας στην ανάγκη των ανέργων για δουλειά, ενώ το ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο των εργατών μετατρέπεται και αυτό σε γραφείο ενοικίασης εργαζομένων. Οι συμβάσεις που υπογράφουν οι εργαζόμενοι σε αυτά τα προγράμματα, τα οποία εκφράζουν στο ακέραιο τις διαθέσεις των αφεντικών, διέπονται από ένα θολό τοπίο όσον αφορά τις εργασιακές συνθήκες. Από πλήρης ασάφεια στις άδειες των εργαζομένων και στο αν τα ένσημα θα είναι συντάξιμα, εώς και την προσπάθεια κάποιων ΜΚΟ να αποποιηθούν των ευθυνών τους σε περίπτωση μη πληρωμής των εργαζομένων!
Ένα άλλο εργασιακό μοντέλο που τείνει να γίνει κι αυτό βασική συναλλαγή μεταξύ εργοδότη-εργαζόμενου είναι αυτό των αυτοαπασχολούμενων με μπλοκάκια. Και ενώ το κράτος προωθεί επικοινωνιακά αυτό το εργασιακό μοντέλο σαν σχέση μεταξύ δύο επιχειρηματιών, οι όροι εργασίας για τους εργαζόμενους είναι ληστρικοί, με χαμηλούς μισθούς, υψηλή φορολογία, αυτασφάλιση, αδυναμία απεργίας και χωρίς κανένα δικαίωμα σε περίπτωση απόλυσης που μετονομάζεται σε διακοπή συνεργασίας.
Τέλος, όσοι «τυχεροί» καταφέρνουν να βρουν δουλειά, μετατρέπονται αυτόματα-και χωρίς να θεωρείται πια αυτό υπερβολικό-σε σύγχρονοι σκλάβοι του 21ου αιώνα. Τα συνεχόμενα μνημόνια και τα εργασιακά νομοσχέδια προβλέπουν συνεχείς μειώσεις μισθών, κατάργηση δώρων και επιδομάτων, ελαστικά ωράρια, απολύσεις και την καταστρατήγηση όλων των δικαιωμάτων, σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και αν κάποιος δουλεύει, αισθάνεται περισσότερο άνεργος παρά εργαζόμενος.
Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά που προδιαγράφουν ένα μέλλον ζοφερό, μέσα σε μια κοινωνία φόβου, εξατομίκευσης και διάχυτου κοινωνικού κανιβαλισμού ήρθε η στιγμή να κάνουμε κι εμείς κάτι για την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας. Ήρθε η στιγμή να οργανωθούμε σαν εργατική τάξη μέσα και έξω από χώρους δουλειάς. Η στιγμή να πολλαπλασιαστούν οι οριζόντιες δομές μέσα από συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά, προκειμένου η κοινωνική αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια να αντικαταστήσουν την εξατομίκευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Η οργάνωση μας σε σωματεία βάσης και εργατικές συλλογικότητες στους χώρους δουλειάς μπορεί να δημιουργήσει τη σπίθα της ταξικής συνείδησης και να γίνει φλόγα ταξικής αλληλεγγύης, προκειμένου να σταματήσουμε την όρεξη του κεφαλαίου για μεγαλύτερη κερδοφορία. Μέσα από γενική απεργία διαρκείας να καταστρέψουμε τα σχέδια των κρατών, που επιδιώκουν την εδραίωση καθεστώτων έκτακτης ανάγκης και ειδικών οικονομικών ζωνών. Με άμεσες και συνεχείς δράσεις στο δρόμο, με διαδηλώσεις, συγκρούσεις, καταλήψεις, να σταματήσουμε την επερχόμενη υποταγή της εργατικής τάξης. Για να σταματήσουμε πια οι άνεργοι να είμαστε μια δεξαμενή δούλων για τα αφεντικά. Για να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας προκειμένου η εργασία να είναι δημιουργικότητα και προσφορά στην κοινωνία και όχι μισθωτή σκλαβιά. Για μια κοινωνία στην οποία δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου