Ένα βραβείο κόντρα στην κρίση

Οι περισσότεροι δεν έχουν έμπνευση. Κάποιοι όμως έχουν και πείσμα και έμπνευση. Δεν διαφημίζουν τις ικανότητες τους και συνεχίζουν να ζουν την καθημερινότητά τους. Κόντρα στη μιζέρια που ξεφυτρώνει λίγο, λίγο γύρω μας.

Η Βιργινία και ο Θανάσης είναι οι «Uncommon Partners». Συνηθισμένοι άνθρωποι, σε μια συνηθισμένη ελληνική πόλη, όπως είναι τα Τρίκαλα. Είναι όμως εργατικοί και παθιασμένοι με αυτό που κάνουν. Είναι σχεδιαστές. Κατεβάζουν ιδέες και με κάθε αφορμή τις κάνουν πράξη. Και όταν τους δίνεται η ευκαιρία βραβεύονται.

Η Βιργινία Μπαράκου και ο Θανάσης Τεντολούρης πριν από λίγο καιρό συμμετείχαν στα «European Design Awards». Το έκαναν για την αξία της συμμετοχής. Ξεχώρισαν όμως με το έργό τους και τιμήθηκαν με το δεύτερο βραβείο της διοργάνωσης.

Δεν ήταν και εύκολο. Η δουλειά τους ξεχώρισε μεταξύ 90 γραφείων σχεδιαστών από 27 ευρωπαϊκές χώρες. Ο διαγωνισμός φέτος έγινε στο Ελσίνκι και οι Φιλανδοί δεν φημίζονται για την επιείκειά τους. Το αντίθετο μάλλον.

«Καμιά φορά, νομίζεις ότι όταν δεν είσαι ένα μεγάλο γραφείο, μιας ευρωπαϊκής πόλης, μπορεί να μην έχεις την ίδια ανταπόκριση και η δουλειά σου να μην τύχει της ίδιας αναγνώρισης ή προσοχής», λέει ο Θανάσης και η Βιργινία συμπληρώνει: «Σε τέτοιου είδους διαγωνισμούς με συμμετοχές από όλη την Ευρώπη το μόνο που έχει σημασία είναι η ιδέα που έχεις καταθέσει! Δεν περιμέναμε το βραβείο αλλά όπως και να το κάνουμε το θέλαμε πολύ.»

Το βραβείο ήρθε με το «σκουπιδοkit». Μια ιδέα απλή. Ένα εργαλείο που θα μπορούσε να έχει ο καθένας μαζί του. Ένας μικρός κύλινδρος, που περιέχει μια σακούλα 25L και ένα ζευγάρι γάντια. Και αυτό χωράει παντού. Φτιαγμένο από ανακυκλωμένα αλλά και ανακυκλώσιμα υλικά. Γι’ αυτό κέρδισαν και το δεύτερο βραβείο. Η ιδέα τους βασίστηκε σ’ ένα προϊόν φιλικό προς το περιβάλλον, με εργονομικό σχεδιασμό.

Το ομορφότερο απ’ όλα όμως είναι ότι οι «Uncommon Partners», δεν θέλησαν ούτε να προβληθούν, ούτε να διαφημίσουν τη νίκη του «σκουπιδοkit». Τους ανακαλύψαμε σχεδόν τυχαία. Είναι χαρούμενοι και ικανοποιημένοι γι’ αυτό που έκαναν και πέτυχαν. Και ο μόνος λόγος που το μοιράστηκαν μαζί μας ήταν για να δώσουν έναν τόνο αισιοδοξίας. Ότι αξίζει να προσπαθείς, να συμμετέχεις, να κοπιάζεις. Αν έρθει και η βράβευση είναι ακόμη καλύτερα. Αλλά δεν είναι το παν.