Ευρω-αδιαφορία για τους νέους

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Δύο εφημερίδες. Γερμανικές και οι δύο. Η μία δεξιά, η άλλη σοσιαλδημοκρατική. Ενα θέμα - η ανεργία των νέων. Την Πέμπτη η σοσιαλδημοκρατική «Ντι Τσάιτ» ασχολείται με την ανεργία των νέων στην Ευρώπη. Οι τίτλοι της αποπνέουν απελπισία: «Είναι άνεργο σχεδόν το ένα τέταρτο όλων των νέων στην ΕΕ. Αυτό δεν είναι απλώς πρόβλημα, είναι τρέλα» αναφέρουν. Την Παρασκευή, η δεξιά «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» προτιμάει να..........

ασχοληθεί μόνο με την ανεργία των νέων στη Γερμανία. Οι τίτλοι της είναι διθυραμβικοί: «Η ανεργία των νέων φτάνει στο κατώτατο σημείο της. Τον Μάιο το χαμηλότερο ποσοστό από την επανένωση της Γερμανίας. Πλήρης η απασχόληση στη νότια Γερμανία»!

 Δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες για το ίδιο θέμα, με σωστά αριθμητικά στοιχεία και στις δύο περιπτώσεις.

Δίκιο έχει να θρηνεί η σοσιαλδημοκρατική «Ντι Τσάιτ» για την ανεργία των νέων 14-25 χρόνων στις χώρες της Ευρώπης. Για τους νέους δηλαδή που δεν σπουδά¬ζουν και δεν ειδικεύονται σε κάποια σχο¬λή και αναζητούν δουλειά - άρα πρόκειται για κατά τεκμήριο κοινωνικά ευάλωτη ομάδα που θα τροφοδοτήσει σε μεγάλο ποσοστό τα οικονομικά κατώτερα και αδύναμα κοινωνικά στρώματα, αφού χωρίς σπουδές ή σοβαρή επαγγελματική ειδίκευση σε μια εποχή σαν τη δική μας, με τόσο υψηλές απαιτήσεις, δύσκολα τα βγάζει κανείς πέρα στη ζωή και ακόμη δυσκο¬λότερο είναι να πετύχει υψηλά ή αξιοπρε¬πή εισοδήματα με τέτοια έλλειψη εφοδίων.

Πεντέμισι εκατομμύρια νέοι αναζητούν εργασία συνολικά σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Το ποσοστό ανεργίας σε αυτή την ηλικιακή ομάδα ανέρχεται στο 22,6% - υπερδιπλάσιο δηλαδή από το 10,2% που είναι ο γενικός μέσος όρος ανεργίας στο σύνολο του οικονομικά ενεργού πληθυσμού των χωρών - μελών της ΕΕ.

Σε κάθε χώρα το ποσοστό ανεργίας των νέων είναι διπλάσιο, τριπλάσιο ή και ακόμη μεγαλύτερο από το γενικό ποσοστό ανεργίας στο κράτος αυτό.

Δραματικές διαστάσεις έχει προσλάβει όμως η ανεργία των νέων στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, αυτές δηλαδή που έχουν χτυπηθεί ιδιαίτερα σκληρά από την οικονομική κρίση.

Θλιβερή πρωτιά για τη χώρα μας και την Ισπανία: ένας στους δύο νέους είναι άνεργος. Ένας στους δύο - 51% για την ακρίβεια! Διπλάσιο ποσοστό ανεργίας από το συνολικό, το οποίο τον Μάρτιο ανερ¬χόταν στο 21,7% για την Ελλάδα και στο 24,1% για την Ισπανία.

Συγκριτικά χειρότερη η κατάσταση για τους νέους στην Ιταλία, παρ' όλο που τα ποσοστά είναι χαμηλότερα. Στην Ιταλία δηλαδή το ποσοστό ανεργίας των νέων είναι «μόνο» 35,9% αλλά είναι υπερτριπλάσιο (!) από το συνολικό ποσοστό ανεργίας που είναι 9,8%.

Χάλια η κατάσταση και στην Πορτογαλία, όπου τον Μάρτιο το ποσοστό ανεργίας των νέων ανερχόταν στο 36,1%, με τον γενικό δείκτη της ανεργίας να βρίσκεται στο 15,3%. Ανάλογη η κατάσταση και στην άλλη «μνημονιακή» χώρα, τηνΙρλανδία, η οποία δεν βρίσκεται βεβαίως στον ευρωπαϊκό Νότο, αλλά αυτό δυστυχώς δεν την έσωσε: στο 30,3% η ανεργία των νέων, στο 14,5% ο γενικός δείκτης ανεργίας.

Μόνο σε χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού» που έγιναν για πολιτικούς λόγους μέλη της ΕΕ συναντώνται αντίστοιχα ποσοστά νεανικής ανεργίας: 34,3% στη Λιθουανία και 33,9% στη Σλοβακία, αλλά και 32,8% στη Βουλγαρία και πάει λέγοντας...

Εντελώς διαφορετική η κατάσταση στη Γερμανία: μόλις 7,9% η ανεργία των νέων τον Μάρτιο με συνολικό γενικό δείκτη ανεργίας μόνο 5,6%. Μάλιστα, το ποσοστό ανεργίας των νέων κατά τη «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» έπεσε τον Μάιο στο 5,4%. Μόνο 254.000 νέοι Γερμανοί ήταν άνεργοι και μάλιστα στην ηλικιακή κατηγορία των 20-25 ετών οι άνεργοι δεν ήταν παρά 40.000 (!) όπως δήλωσε στέλεχος του γερμανικού Γραφείου Εργασίας.

Η πρόοδος είναι εντυπωσιακή, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι το 1991 οι άνεργοι Γερμανοί ηλικίας έως 25 ετών ήταν 360.000, με τον αριθμό τους να εκτινάσσεται στις 700.000 και πλέον στις αρχές του 2005 και κατά το 2012 να παραμένει σταθερά κάτω από τις 300.000 με σαφή πτωτική τάση. Στη Βαυαρία μάλιστα το ποσοστό των άνεργων νέων είναι κάτω από το 3,5% με αποτέλεσμα εκεί να παρουσιάζεται έλλειψη νεανικού εργατικού δυναμικού σε πολλούς τομείς.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Οι εκατομμυριούχοι πληθαίνουν διαρκώς

 Σε 345.000 ανέρχονται πλέον τα γερμανικά νοικοκυριά, τα οποία παρά την κρίση έχουν περιουσία άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Ο αριθμός τους αυξήθηκε το 2011 κατά 8% σε σχέση με το 2010 και έτσι η συνολική περιουσία τους ανήλθε στα 123 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αντιθέτως, παρέμεινε σταθερός ο αριθμός των νοικοκυριών των «σούπερ πλουσίων» που έχουν περιουσία (στην οποία δεν προσμετρώνται τα ακίνητα) άνω των 100 εκατομμυρίων δολαρίων - μόλις 807 Γερμανοί ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, όπου έρχονται τρίτοι μετά τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς. Εντυπωσιακό είναι πάντως το γεγονός ότι σχεδόν το 10% των νοικοκυριών της Ελβετίας έχει περιουσία άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων.