ΕΦΙΑΛΤΗΣ Η ΑΝΕΡΓΙΑ: Η ζωή σταματά... στα 25

Η

ζωή σταματά στα... είκοσι πέντε! Εχουν πτυχίο, μεταπτυχιακό, μιλούν ξένες γλώσσες, αλλά δυσκολεύονται να βρουν δουλειά και αναγκάζονται να ζουν με τους γονείς τους μέχρι τα τριάντα ή τα τριάντα πέντε τους χρόνια. Είναι τα σημερινά θύματα της κρίσης και της ανασφάλειας, που μαζί με όσους βγαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας αποτελούν τη γενιά των τετρακοσίων και κάτι ευρώ!

Η «Espresso της Κυριακής» μίλησε με αγόρια και κορίτσια που εκπροσωπούν τη νέα γενιά εργαζομένων, η οποία μπαίνει τώρα στον εργασιακό στίβο με μεικτές μηνιαίες αποδοχές τα 510,94 ευρώ ή λίγο περισσότερα, δηλαδή περίπου 400 ευρώ καθαρά. Νέους ανθρώπους από είκοσι έως τριάντα πέντε ετών με όνειρα για το μέλλον, που αναγκάζονται όμως να βάλουν στον «πάγο» τις επαγγελματικές φιλοδοξίες και τα σχέδιά τους για οικογένεια, ή για κάποιους άλλους, τα νέα θύματα του μνημονίου, που με τα σημερινά μισθολογικά δεδομένα για τα επόμενα δέκα τουλάχιστον χρόνια θα ζουν με μισθούς πείνας!

Παύλος Ρουσσέας, 28 ετών
«Είμαι άνεργος εδώ και έναν χρόνο»

Με πτυχίο και μεταπτυχιακό στην Πληροφορική, ο 28χρονος Παύλος Ρουσσέας ψάχνει εδώ και έναν χρόνο να βρει δουλειά, χωρίς να τα καταφέρνει. «Δούλεψα για περίπου δύο μήνες σε μια εταιρεία προγραμματισμού, αλλά έληξε η σύμβασή μου και έχω μείνει χωρίς δουλειά. Αν δεν υπήρχαν οι γονείς μου, οι οποίοι με βοηθούν όσο μπορούν, δεν ξέρω τι θα έκανα» τονίζει στην «Espresso της Κυριακής» ο 28χρονος Παύλος, ο οποίος μαζί με χιλιάδες ακόμη πτυχιούχους ανήκει στην πιο κακοπληρωμένη γενιά εργαζομένων.

Οπως λέει αμέσως μετά, ακόμη και αν βρει μια δουλειά που θα ανταποκρίνεται στα τυπικά προσόντα του, τα χρήματα δεν θα φτάνουν να καλύψουν ούτε τα βασικά του έξοδα: «Αυτήν τη στιγμή, εκτός από έναν καφέ στο τόσο και ένα σινεμά, δεν ξοδεύω αλλού χρήματα. Ακόμη και αν βρω δουλειά όμως, με τα 400 ευρώ που δίνουν ως πρώτο μισθό θα μπορώ να καλύψω μόνο τις βασικές μου ανάγκες, τίποτα περισσότερο».

Αννα-Μαρία Μπάσουλα, 24 ετών
«Το καλοκαίρι θα φύγω στο εξωτερικό»

Οι δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας και η μείωση του κατώτατου μισθού έχουν κάνει την 24χρονη Αννα-Μαρία Μπάσουλα να βλέπει με καλό μάτι τη φυγή στο εξωτερικό, σε σημείο μάλιστα που έχει κάνει ήδη τον προγραμματισμό της και μετρά μέρες για να φύγει από την Ελλάδα. «Θα αρχίσω να στέλνω βιογραφικά στην Αγγλία και ελπίζω μέχρι τα τέλη του καλοκαιριού να έχω φύγει. Τα πράγματα εκεί είναι καλύτερα μισθολογικά και υπάρχουν περισσότερες ακαδημίες ποδοσφαίρου» λέει η 24χρονη απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας, η οποία ονειρεύεται να γίνει προπονήτρια ποδοσφαίρου. Αν και γνωρίζει ότι οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει μέχρι να βρει μια σταθερή δουλειά και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αγγλία είναι πολλές, δεν χάνει το θάρρος της. «Στην αρχή, θα είναι δύσκολα, γιατί δεν θα έχω οικονομική υποστήριξη από την οικογένειά μου. Ομως, θα κάνω ό,τι μπορώ για να πετύχω. Εδώ δεν υπάρχει μέλλον» καταλήγει η 24χρονη, η οποία είναι άνεργη εδώ και έναν χρόνο!

Κωνσταντίνος Τοδουλάκης, 24 ετών
«Ολα ακριβαίνουν, αλλά οι μισθοί μειώνονται»

Ο Κωνσταντίνος Τοδουλάκης είναι ένας από τους πολλούς νέους που μπήκαν τώρα στον στίβο της εργασίας. Οπως επισημαίνει, όλα ακριβαίνουν, ενώ την ίδια ώρα οι μισθοί ψαλιδίζονται: «Ετσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, δεν υπάρχει καμία προοπτική για μας. Αυτήν την περίοδο εργάζομαι σε κατάστημα με ποδήλατα προκειμένου να βγάζω τα έξοδά μου και να μην επιβαρύνω την οικογένειά μου. Ο μισθός μου είναι 577 ευρώ, αλλά μετά βίας μου φτάνουν. Μόνο για τις μετακινήσεις μου χαλάω 150 ευρώ τον μήνα και άλλα 150 - 200 ευρώ για φαγητό και καφέδες. Πώς λοιπόν μπορεί να ζήσει κάποιος με 400 ευρώ τον μήνα;» αναρωτιέται ο 24χρονος, ο οποίος παράλληλα σπουδάζει στα ΤΕΙ Χαλκίδας, στο Τμήμα Μηχανολογίας. Στην ερώτηση αν πιστεύει ότι θα καταφέρει να βρει δουλειά στο αντικείμενο των σπουδών του, διστάζει, τελικά όμως απαντά: «Είναι δύσκολο, αλλά από το να μην έχεις καθόλου δουλειά, είναι προτιμότερο να κάνεις κάτι άλλο ή να δουλεύεις με λιγότερα χρήματα».

Αντωνέλλα Κωτσέλη, 24 ετών
«Αν μου κόψουν τον μισθό, θα προσπαθήσω να βρω και δεύτερη δουλειά»

Με μηνιαίες αποδοχές που φτάνουν τα 800 ευρώ, θα μπορούσε να θεωρηθεί «καλοπληρωμένη» από πολλούς. Ομως, τον μισθό της, όπως λέει η 24χρονη Αντωνέλλα Κωτσέλη, η οποία εργάζεται ως σερβιτόρα σε καφέ της Νέας Σμύρνης, τον κέρδισε ύστερα από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς. «Εργάζομαι τα τελευταία έξι χρόνια ως σερβιτόρα και παράλληλα σπουδάζω στο Τμήμα Διοίκησης Τουριστικών Επιχειρήσεων των ΤΕΙ Αθηνών. Οσα χρήματα βγάζω τα χαλάω σε φαγητό, μετακινήσεις, αγορές και παράλληλα βοηθάω την οικογένειά μου» τονίζει η 24χρονη φοιτήτρια. Στην ερώτηση τι θα έκανε αν μειωνόταν ο μισθός της και ήταν αναγκασμένη να ζήσει με πολύ λιγότερα, απαντά: «Σίγουρα, θα έκοβα κάποια περιττά έξοδα ή θα προσπαθούσα να βρω και δεύτερη δουλειά. Σε κάθε περίπτωση όμως, με 400 ή με 500 ευρώ δεν γίνεται να ζήσεις» σημειώνει η 24χρονη, καταλήγοντας ότι το πτυχίο της δεν θα αναγνωριστεί ποτέ.

Παναγιώτης Πλιάτσικας, 26 ετών
«Υπάρχει έντονος προβληματισμός»

Για τον 26χρονο Παναγιώτη Πλιάτσικα δεν υπάρχει, τουλάχιστον προς το παρόν, η δυνατότητα να σχεδιάσει το μέλλον του όπως θα ήθελε ή μακριά από την οικογενειακή εστία. Οπως πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι που βγαίνουν από πανεπιστημιακές σχολές με όνειρα για επαγγελματική αποκατάσταση αλλά γρήγορα προσγειώνονται στη σκληρή πραγματικότητα της ανεργίας και της υπαμειβόμενης εργασίας, ο Παναγιώτης αποφοίτησε από το Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Ηρακλείου, αλλά σήμερα δυσκολεύεται να βρει δουλειά. «Είμαι άνεργος εδώ και έναν χρόνο και η προοπτική να ξεκινήσω με πρώτο μισθό τα 400 ευρώ με στενοχωρεί και με προβληματίζει ιδιαίτερα» δηλώνει ο 26χρονος απόφοιτος Πληροφορικής, ο οποίος υπολογίζει ότι τα πάγια έξοδά του δεν ξεπερνούν τα 5 ευρώ την ημέρα: «Μένω με την οικογένειά μου, γι' αυτό τα έξοδά μου είναι μειωμένα» τονίζει ο Παναγιώτης, καταλήγοντας ότι η φυγή δεν είναι πάντα η πιο σωστή λύση: «Θα το παλέψω όσο μπορώ για να μη φύγω από τη χώρα μου. Γενικά, πιστεύω ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε και να μην παραδίδουμε εύκολα τα όπλα».

Μαρία Μαντούκου, 23 ετών
«Για να φύγεις, θα πρέπει να έχεις λεφτά για τα εισιτήρια»

Με πτυχίο στην Επικοινωνία και τα ΜΜΕ, εμπειρία ως δασκάλα χορού και πολλά ακόμη τυπικά προσόντα, δεν θα έπρεπε να δυσκολεύεται ιδιαίτερα για να βρει δουλειά. Ομως, για την 23χρονη Μαρία Μαντούκου έπρεπε να περάσει πολύς καιρός μέχρι να βρεθεί μια θέση σε ένα από τα χρηματοδοτούμενα προγράμματα της Ε.Ε. «Στην Ελλάδα πρέπει να έχεις εμπειρία ή γνωστούς. Ευτυχώς, αν και δυσκολεύτηκα πολύ, βρήκα δουλειά. Θέλω μόνο να ελπίζω ότι ο μισθός μου θα είναι με βάση τον μέσο όρο του ευρωπαϊκού και όχι του ελληνικού μισθού» λέει η 23χρονη πτυχιούχος, η οποία μένει και αυτή με την οικογένειά της, ενώ ως μοναδική διασκέδαση έχει πλέον τις επισκέψεις σε φίλους και την παρακολούθηση ταινιών στο σπίτι. Στην ερώτηση αν σκέφτεται να ψάξει την τύχη της στο εξωτερικό, απαντά: «Για να φύγεις, θα πρέπει να έχεις λεφτά για το εισιτήριο. Ομως, ούτε αυτά υπάρχουν».

Παρασκευή Τσιαμπαλή, 20 ετών
«Μάχη χωρίς αποτέλεσμα»

Η Παρασκευή Τσιαμπαλή, είκοσι ετών, δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη τις σπουδές της στο Τμήμα Φιλολογίας, όμως από τώρα έχει αρχίσει να προβληματίζεται και να αγχώνεται για το μέλλον της. «Δεν έχω τελειώσει ακόμη τη σχολή, όμως δεν γίνεται να μη με επηρεάζουν όσα ακούω. Με τις υπάρχουσες συνθήκες, δεν υπάρχει περίπτωση να μπω μέσω ΑΣΕΠ στο Δημόσιο, ούτε να βρω άλλη δουλειά η οποία να πληρώνει σχετικά καλά. Είναι μια μάχη χωρίς αποτέλεσμα» λέει η 20χρονη φοιτήτρια, η οποία στηρίζεται αποκλειστικά στη βοήθεια της οικογένειάς της: «Αυτήν τη στιγμή παίρνω χαρτζιλίκι από τους γονείς μου 400 ευρώ τον μήνα, όσα δηλαδή θα έπαιρνα αν έπιανα τώρα δουλειά. Με αυτά ίσα-ίσα συντηρώ το αυτοκίνητό μου και πληρώνω βενζίνη, ενώ σπάνια βγαίνω για καφέ ή φαγητό».

Κωνσταντίνος Γαλανός, 22 ετών
«Καλά και τα 400 ευρώ, αν είναι να ξεκινήσω από κάπου»

Αν και έχει κάνει σπουδές αρχιτεκτονικού σχεδίου σε Επαγγελματικό Λύκειο, για μεγάλο χρονικό διάστημα ο 22χρονος Κωνσταντίνος Γαλανός εργαζόταν ως διανομέας φαγητού σε ψητοπωλείο. Σήμερα, δεν κάνει ούτε αυτό, αφού εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο είναι άνεργος. Αναγνωρίζοντας τη δύσκολη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας, ο Κωνσταντίνος λέει ότι θα έπιανε δουλειά ακόμη και με 400 ευρώ, αν ήταν να ξεκινήσει από κάπου: «Από το τίποτα και αυτά ακόμη είναι καλύτερα. Η ανεργία είναι πολύ μεγάλη και εγώ δεν έχω βοήθεια από κανέναν. Σκέφτομαι ακόμη και τη μηχανή μου να πουλήσω. Με 400 ευρώ δεν μπορείς να ζήσεις και να κάνεις οικογένεια».

Ελευθέριος Διαμαντόπουλος, 35 ετών
«Αλίμονο στους νέους»

Αν και δεν ανήκει στη νέα γενιά που κάνει τώρα τα πρώτα επαγγελματικά της βήματα, ο Ελευθέριος Διαμαντόπουλος, ο οποίος είναι τριάντα πέντε ετών, έχει βιώσει και εξακολουθεί να βιώνει στο πετσί του τις συνέπειες της κρίσης. Ανεργος και αυτός εδώ και περίπου έναν χρόνο, ξεσπά στην πιθανότητα ενός μισθού που θα κυμαίνεται λίγο πάνω από τα 700 ευρώ: «Είμαι άνεργος εδώ και έναν χρόνο και πριν από λίγο καιρό γέννησε η γυναίκα μου. Πώς γίνεται να ζήσει κάποιος με αυτά τα χρήματα, όταν έχει οικογένεια και ενοίκιο να πληρώσει; Να ζήσουν με 400 ή με 700 ευρώ όλοι αυτοί που ψήφισαν τα νέα μέτρα. Μπορούν;» λέει ο 35χρονος, ο οποίος πριν μείνει άνεργος εργαζόταν στον κατασκευαστικό κλάδο, και συμπληρώνει: «Πιο πολύ λυπάμαι τους νέους ανθρώπους. Αυτούς που δεν θα μπορέσουν ούτε οικογένεια να κάνουν, γιατί δεν θα τους φτάνουν τα χρήματα».

 dete.gr/