Πρώτη μέρα του χρόνου στη δουλειά!

Πρώτη μέρα του χρόνου στη δουλειά, κοιτώ γύρω μου, σκέφτομαι, αναρωτιέμαι..

Δεν ξέρω πια τί σόι Σύμβουλος είμαι, 

χωρίς να έχω απέναντι μου έναν συμβουλευόμενο, να με κοιτάει στα μάτια και μέσα σ'αυτά να διαβάζω άλλα τόσα απ'αυτά που μου λέει με τα λόγια και με τις σιωπές του..

Δεν ξέρω πια τί σόι Σύμβουλος είμαι όταν πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να κλείσει βιαστικά το τηλέφωνο γιατί με κυνηγούν οι εκκρεμότητες, γιατί με κυνηγούν τα νούμερα και τα e-mail..

Ακροβατώ κάθε μέρα στα όρια της ματαίωσης περικυκλωμένη από εγκυκλίους και διευκρινήσεις, πληροφορίες που το μυαλό μου δε μπορεί άλλο, δεν προλαβαίνει να αφομοιώσει..

Το μόνο που ξέρω είναι ότι επιμένω, ότι προτιμώ να είμαι Σύμβουλος έστω με τσακισμένα φτερά γιατί όταν τυχαία συναντώ τον Γρηγόρη στο φυσιοθεραπευτήριο, την κυρία Ευγενία στο βιβλιοπωλείο, τον Leonardo στην ψησταριά, βλέπω τα μάτια τους να χαμογελούν και νιώθω να ψηλώνω 10 πόντους από χαρά και υπερηφάνεια γιατί ήμουν εκεί όταν με έψαξαν, όταν είχαν ανάγκη να ακούσουν ότι μπορούν, ότι αξίζουν, ότι δεν πρέπει να τα παρατήσουν! 

Ας είναι αυτό το μήνυμα της νέας χρονιάς

Να μήν τα παρατήσουμε