25η Μαρτίου

Η φωτογραφία είναι από το σημερινό εορτασμό στην αίθουσα εκδηλώσεων της Διοίκησης του ΟΑΕΔ. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η συνάδελφος  Γκουντουβά Γεωργία,   ενώ όπως πάντα τη μουσική-καλλιτεχνική επιμέλεια έχει ο Θάνος Μανουσόπουλος. Στην τεχνική επιμέλεια ο συνάδελφος   Παϊδούσης Γιάννης. Σας παραθέτουμε την ομιλία της συναδέλφου κ. Γκουντουβά: 

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 25η Μαρτίου

Αξιότιμη κ. Διοικήτρια
Αξιότιμοι  κ. Αντιπρόεδροι

Αξιότιμοι κύριοι  Προϊστάμενοι των  Γενικών Διευθύνσεων ,των Διευθύνσεων και της Περιφερειακής Διεύθυνσης Αττικής και Νήσων του Οργανισμού
Αξιότιμα Στελέχη του Οργανισμού

ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Στη ζωή κάθε έθνους υπάρχουν στιγμές που το καταξιώνουν, που το φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με την Ιστορία, στιγμές που το φως χύνεται στις ψυχές των ανθρώπων και συνειδητοποιούν την ιστορικότητα και το χρέος τους.

Μια από αυτές τις διαλεκτές στιγμές είναι και η 25η Μαρτίου 1821 που συμβολίζει την πιο σημαντική και οργανωμένη προσπάθεια που έκανε το  Ελληνικό Έθνος  για να μπορέσει να αποτινάξει τον τούρκικο ζυγό και να καταφέρει  και πάλι να ζήσει ελεύθερο και περήφανο. 

Η σημερινή ημέρα είναι εκείνη, που μας φέρνει στη μνήμη την ιερή απόφαση και τα γενναία κατορθώματα των ανθρώπων εκείνων και που μας υποχρεώνει να ξαναθυμηθούμε την ιστορική μας κληρονομιά τις εθνικές μας υποθήκες και το ιερό μας χρέος.

Λένε πως οι μεγάλες χαρές και οι μεγάλες λύπες, οι μεγάλες νίκες και οι μεγάλες συμφορές είναι στενά δεμένες με τη ζωή μεγάλων λαών και ξεχωριστός κλήρος αυτού του μεγαλείου ανήκει και στο δικό μας λαό τον ελληνικό.

Αλλά ας ξετυλίξουμε μαζί το κουβάρι της εθνικής μας ιστορίας και ας πάμε πίσω στο ξημέρωμα μιας μακρόχρονης νύχτας

ΑΛΩΣΗ
29 Μαΐου 1453 η πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η Κωνσταντινούπολη, μετά από στενή πολιορκία έπεσε στα χέρια των Οθωμανών μέσα σε λίγες ώρες.

Ο τελευταίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έπεσε ηρωικά μαχόμενος. 

Οι Οθωμανοί Τούρκοι αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες. 

Το βράδυ , ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης, όπως αναφέρουν οι χρονικογράφοι της εποχής. ​

 ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

Ακολούθησαν 400 χρόνια κυριαρχίας των Οθωμανών, οι οποίοι εκτός από την Ελλάδα είχαν καταλάβει τεράστιες εκτάσεις από την Αίγυπτο ως τα Βαλκάνια και τα βάθη της Ασίας.

Σε μια εποχή που η Δυτική Ευρώπη προχωρούσε με άλματα στη διαμόρφωση νέων θεσμών και μέσα από το πνεύμα της Αναγέννησης σημείωναν εκπληκτική πρόοδο τα γράμματα, οι επιστήμες και οι τέχνες, ο Ελληνισμός αγωνιζόταν για την επιβίωσή του.

Παρόλη την παγίωση των Οθωμανών στον ελληνικό χώρο, οι υπόδουλοι Έλληνες έδειξαν αξιοθαύμαστη αντοχή και κατόρθωσαν να διατηρήσουν όλα τα στοιχεία της εθνικής τους υπόστασης και να προχωρήσουν προς τη δική τους αναγέννηση. Οι υλικές καταστροφές, οι εξισλαμισμοί, το παιδομάζωμα, οι βαριές φορολογίες και οι ποικίλες πιέσεις δεν έκαμψαν το φρόνημά τους. 

Η συσπείρωση γύρω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ιδιαίτερα τους δύο πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας, η οργάνωση σε κοινότητες αργότερα, η δράση των κλεφτών, η ανάπτυξη της παιδείας, διατήρησαν άσβεστη την ελπίδα των υπόδουλων για την αποτίναξη του ζυγού. Το σκοτάδι των χρόνων της Άλωσης διαδέχθηκε σιγά σιγά το φως που ερχόταν από τους Έλληνες λογίους και τα ελληνικά τυπογραφεία της Δύσης και από το φιλελεύθερο κήρυγμα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

Η ελληνική επανάσταση του 1821 δεν ήταν μια τυχαία εξέγερση λόγω ευνοϊκών συμπτώσεων ούτε στόχευε στην εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων. 

Αντίθετα ήταν ώριμο αποτέλεσμα των εξωτερικών αντικειμενικών συνθηκών και της πολιτικής βούλησης τριών Ελλήνων πατριωτών μέσω της Φιλικής Εταιρείας. Μια μακρόχρονη οικονομική και πνευματική προετοιμασία του υπόδουλου Ελληνισμού τον οδήγησε στην επανάσταση ενάντια στον οθωμανικό δεσποτισμό. 

Για την αποτόλμησή της συνέβαλαν αποφασιστικά, εκτός από την εθνική επαναστατική παράδοση, το κήρυγμα και η κίνηση του Ρήγα, που καλούσε τους βαλκανικούς λαούς ν’ αποτινάξουν το ζυγό και οι επαναστατικές ιδέες της εποχής για ελευθερία – ισότητα – αδελφότητα, διάχυτες ύστερα από τη Γαλλική Επανάσταση.

Τα ευρωπαϊκά έθνη δεν έδωσαν στην αρχή καμιά σημασία στον αγώνα αυτόν, άλλωστε επαναστάσεις την ίδια σχεδόν εποχή είχαν γίνει και αλλού και στην Ευρώπη και στην Αμερική.

Οι αντιπρόσωποι της Ιεράς Συμμαχίας βρίσκονταν στο Λάυμπαχ για το διακανονισμό της τύχης της Ισπανικής επανάστασης, όταν ξέσπασε η Ελληνική. Φυσικά, η επανάσταση καταδικάστηκε ομόφωνα.  

Κι όμως οι Έλληνες αδιαφόρησαν ολότελα για τη γνώμη των ισχυρών, ως που ανάγκασαν τα ευρωπαϊκά έθνη να προσέξουν την υπόθεσή τους. «Η χώρα που γέννησε τόσους σοφούς και ήρωες ήταν χαμένη», έγραφε ο λόρδος Μπάιρον.

25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

Στις 25 Μαρτίου του 1821,οι οπλαρχηγοί της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας θα μαζευτούν στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας και θα ορκιστούν όλοι μαζί : Ελευθερία ή Θάνατος! 

Σύντομα η λάβα της Επανάστασης θα παρασύρει όλους τους Έλληνες στο διάβα της! Όλοι μαζί, έμποροι και παραγιοί, φτωχοί και πλούσιοι, λαός και παπάδες, μορφωμένοι και αγράμματοι, μικροί και μεγάλοι θα δώσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να κερδίσουν την Ελευθερία τους. 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ

«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή», τραγουδάει ο Ρήγας Φεραίος. Και ο Θεοδ. Κολοκοτρώνης λέει στο λόγο του στην Πνύκα στις 8 Οκτώβρη 1838: «Όταν αποφασίσαμε να κάμουμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις,». 

Αλλά, ως μια βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας και όλοι και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν το σκοπό και εκάμαμε την επανάσταση».

Στο έργο του «Ελληνική Νομαρχία» ο ανώνυμος Έλλην προτρέπει τους συμπατριώτες του να αγωνισθούν για την απελευθέρωσή τους γράφει: «Η ελευθερία λοιπόν, ω Έλληνες, εις ημάς είναι ως η όρασις εις τους οφθαλμούς. Αν ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, δεν είναι δυνατόν να γνωρίσει την διαφοράν του από τον δούλον, και εξακολούθως είναι αναγκαίον πράγμα εις τον δούλον να γνωρίσει την ελευθερία, δια να μισήσει την δουλείαν και να την αποστραφείν».

Πάνω από 800.000 ψυχές θυσιάζονται για να ελευθερώσουν περίπου ενάμισι εκατομμύριο λαού, που στην πλειοψηφία του ήταν άστεγος, πεντάφτωχος και χαροκαμμένος. Οι γυναίκες του Σουλίου θυσιάζονται. Το Κούγκι και το Αρκάδι γίνονται ολοκαυτώματα. Η Χίος και τα Ψαρά καταστρέφονται ολοσχερώς. Η Αλαμάνα, η Γραβιά, το Βαλτέτσι, το Μανιάκι, τα Δερβενάκια γίνονται βωμός μαρτυρίου και διδάσκουν πώς μπορεί να ζήσει κανείς ελεύθερος. 

Ανάμεσα στους πολλούς υπάρχουν και αυτοί που ξεχωρίζουν! Ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Νικηταράς, ο Κανάρης,  ο Παπαφλέσσας, ο Μιαούλης, ο Κριεζώτης κι ο Γοβιόςείναι μερικοί από αυτούς. Μαζί τους πολέμησαν και πολλές γυναίκες με τη Μπουμπουλίνα και τη Μαντώ Μαυρογένους να ξεχωρίζουν! 

ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙ

1μμμολ8μομ21 — 1830 είναι γεμάτη από ηρωικές πράξεις, υπερβάσεις 

Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Μεσολογγίουαρνούμενοι την παράδοση της πόλης στον Ιμπραήμ  επιχειρούν ηρωική έξοδο.

Μολονότι τα τουφέκια είχαν γίνει τόσο βαριά στα εξαντλημένα χέρια των πεινασμένων πολεμιστών οι ψυχές τους έμειναν ολόρθες, ακμαίες ανυπόταχτες. 

Η αυτοθυσία τους συγκλόνισε και συγκλονίζει ολόκληρη την οικουμένη και συνετέλεσε στην αρχή του τέλους στης οθωμανικής αυτοκρατορίας στην πολύπαθη Ελλάδα.

Ο Διονύσιος Σολωμός στο έργο του Ελεύθεροι Πολιορκημένοι έγραψε: από όπου χαράζει έως όπου βυθά, τα μάτια μου, δεν είδαν τόπον ενδοξότερον, από τούτο το αλωνάκι

ΚΡΑΤΟΣ

Μετά από πολλές μάχες τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα και με τη βοήθεια των ξένων συμμάχων μας τελικά, το 1832, οι Έλληνες κατάφεραν να αποκτήσουν αυτό που είχαν ως στόχο και όνειρο και στην αρχή φαινόταν αδύνατο : κράτος ελεύθερο και ελληνικό! 

Φυσικά στην αρχή ήταν πολύ μικρό γεωγραφικά ωστόσο  η πίστη στον αγώνα και στην ελευθερία όπλισε τον Ελληνισμό με δύναμη και με θάρρος και μετά από πολλούς αγώνες κατάφερε να   απελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος του από τον ξένο δυνάστη

Κυρίες και κύριοι

Η σημερινή επέτειος της 25ης Μαρτίου,  είναι ημέρα απόδοσης της οφειλόμενης τιμής σε όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα μας.

Στεκόμαστε λοιπόν με σεβασμό απέναντι σε όλους εκείνους τους επώνυμους αλλά και ανώνυμους ήρωες, που κράτησαν στην καρδιά τους άσβεστη τη φλόγα του ξεσηκωμού και δεν δίστασαν, προκειμένου να υπερασπιστούν τα ιδανικά, τις αρχές και τις αξίες του έθνους μας

Η επέτειος της 25ης Μαρτίου δεν αποτελεί όμως μόνον μια ηχηρή υπενθύμιση του πάθους και της γενναιότητας της ελληνικής ψυχής, της αποφασιστικότητας, της τόλμης και της αυτοθυσίας των Ελλήνων αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και παράδειγμα της μεγάλης δύναμής του έθνους μας όταν καταφέρνουμε να αγωνιζόμαστε για τον κοινό σκοπό με σύμπνοια και ομόνοια. 

Ειδικά σήμερα, σε μια δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα και τους Έλληνες, η κορυφαία αυτή στιγμή της ιστορίας μας, οφείλει να λειτουργήσει ως έμπνευση και κίνητρο. Για να διαψεύσουμε όσους αμφισβητούν τη χώρα μας. Για να αποδείξουμε ότι την κρίσιμη ώρα μπορούμε να ενώνουμε τις δυνάμεις μας και ότι αγωνιζόμαστε με ομοψυχία και πίστη και πετυχαίνουμε στόχους που φαίνονται αδύνατοι. 

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη να αξιοποιήσουμε την πολύτιμη αυτή κληρονομιά για να κερδίσουμε το σεβασμό και κυρίως το παρόν και το μέλλον που μας αξίζει. 

που εχθρεύονται ως απειλή για τη Βασιλεία κάθε επαμόχλευση των λαών.

 τη μεγαλειώδη πορεία επανάσταση του Ελληνισμού, που πασχίζει να σπάσει τα δεσμά των Κοτζαμπάσηδων και να εξοντώσει τις νοσηρές νοοτροπίες του τοπικισμού και του πνεύματός τους.

      Το μήνυμα, λοιπόν, που κομίζει η Επανάσταση λαμβάνει επιτακτικό νόημα και νέα διάσταση σήμερα, όπου η χώρα μας μέσα στους διεθνείς κόλπους σύρεται και διασύρεται. Αυτό το νόημα επιθυμώ να κοινωνήσω μαζί σας και κυρίως με τους νέους, που επιζητούν να πιστέψουν στον Ελληνισμό όχι σαν μια ξεθωριασμένη ιδέα αλλά σαν ουσία ζωής. Ελληνισμός δεν είναι κάτι που το σπουδάζεις αλλά το ζεις. Ελληνισμός σημαίνει Υπερηφάνεια και ξεχωριστών ανθρώπων. Δε βρίσκουν όλα τα έθνη το προζύμι που χρειάζεται, για να ζωντανέψουν έναν πολιτισμό δικό τους.Έλληνες, που δε χάθηκαν ποτέ από το πρόσωπο της γης και διατήρησαν το εγώ τους το εθνικό πάντα, όσο και να έσμιξαν με άλλες φυλές, οι Έλληνες, που φάνηκαν άξιοι να δημιουργούν καταποδιαστά πολιτισμούς από τότε που φανερώθηκαν σαν έθνος ανάμεσα στα  έθνη, θα είναι ικανοί να ξαναδημιουργήσουν ένα δικό τους καινούργιο πολιτισμό.  Τι εμποδίζει τους Έλληνες τους τωρινούς να κουνηθούν σαν έθνος και να δημιουργήσουν; αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι; Κι απαντούσε ο ίδιος: δε γυρεύω μήτε το σταμάτημα, μήτε το γύρισμα προς τα πίσω  ̇ γυρεύω το νου, την  ευαισθησία και το κουράγιο των ανθρώπων που προχωρούν εμπρός…

         Ας αποκτήσουμε πάλι αίσθηση προοπτικής και κατάφαση της εθνικής μας ιδιοσυστασίας. Δε χρειαζόμαστε όπως εκείνα τα χρόνια φιλέλληνες, για την εθνική μας σωτηρία. Χρειαζόμαστε να νιώσουμε πριν απ’ όλα Έλληνες. Χρειαζόμαστε να επαναφέρουμε στη συλλογική συνείδηση ιδεώδη ηρωικά. Είναι η ώρα να εγκολπωθούμε ξανά τον Ελληνισ, τη Λεβεντιά και το Φιλότιμο