«Κλείνει» οριστικά η δυνατότητα διεκδίκησης μεγάλων κονδυλίων αναδρομικών από χιλιάδες εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (και συμβασιούχους), καθώς η πλήρης Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, ανατρέποντας την έως τώρα ευνοϊκή για τους εργαζόμενους νομολογία, «μπλόκαρε» την επέκταση και σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων του γνωστού επιδόματος των 176 ευρώ (των νόμων 3016/02 και 3205/03).
Η υπόθεση είχε παραπεμφθεί ως εξαιρετικής σημασίας στην πλήρη Ολομέλεια (με συμμετοχή 40 ανώτατων δικαστών), για να δοθεί «πιλοτική» λύση γύρω από το ακανθώδες θέμα, αφού εκκρεμούσαν χιλιάδες σχετικές δίκες με ομαδικές αγωγές στα πολιτικά (από εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου και συμβασιούχους σε Δημόσιο, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ) και στα διοικητικά δικαστήρια (από μονίμους υπαλλήλους του «σκληρού πυρήνα» του Δημοσίου). Η Ολομέλεια ΑΠ ομόφωνα (με τις 16 και 17/15 αποφάσεις) ανέτρεψε ευνοϊκές για τους εργαζόμενους αποφάσεις Πρωτοδικείων, κρίνοντας παράλληλα εσφαλμένη την έως τώρα νομολογία και των εργατικών τμημάτων του ΑΠ, που επί 4 χρόνια δεχόταν (στη συντριπτική πλειονότητα των υποθέσεων) ότι το επίδομα των 176 ευρώ είχε ουσιαστικά καταστεί προσαύξηση του μισθού και η μη επέκτασή του και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων παραβιάζει τη συνταγματική αρχή της ισότητας.
Τώρα η Ολομέλεια, βάζοντας οριστικά «φρένο» σε διεκδικήσεις αναδρομικών (που κυμαίνονταν από 2.550 έως 5.985 ευρώ ανά υπάλληλο νομιμοτόκως) έκρινε ότι το επίδομα των 176 ευρώ δεν αποτελεί ευθεία και γενική αύξηση των αποδοχών όλων των υπαλλήλων (του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ, ΟΤΑ), αλλά αποτελεί μια ειδική παροχή που δεν εξομοιώνεται με μισθό και ανήκει στη διακριτική ευχέρεια της ίδιας της πολιτείας να κρίνει σε ποιους θα τη χορηγήσει, αφού συνεκτιμήσει τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Συνταγματικά ορθό Συνεπώς η μη χορήγησή της και σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και την αρχή της ισότητας, ενώ δεν αποτελεί δυσμενή διακριτική μεταχείρισή τους όταν έχουν άλλες πρόσθετες παροχές. Κρίθηκε μάλιστα ότι η τυχόν μη νόμιμη χορήγηση σε κάποιες κατηγορίες υπαλλήλων δεν δημιουργεί υποχρέωση στην πολιτεία να επεκτείνει μια παράνομη δράση και αλλού.
Το επίδομα χορηγήθηκε αρχικά με νόμους του 2002-03 σε ετερόκλητες κατηγορίες μισθωτών του Δημοσίου και με υπουργικές αποφάσεις επεκτάθηκε και σε πολλούς άλλους. Ακολούθησε «μπαράζ» αγωγών ?που συνεχώς διευρυνόταν? και χιλιάδες εργαζόμενοι (μόνιμοι αορίστου χρόνου και συμβασιούχοι) δικαιώθηκαν με αμετάκλητες αποφάσεις και του ΑΠ, εισπράττοντας αναδρομικά το επίδομα (κατά μέσον όρο 4.000 ευρώ νομιμοτόκως). Σχεδόν προ 2ετίας εκκρεμούσαν στα διοικητικά δικαστήρια πάνω από 20.000 ομαδικές αγωγές, ενώ μόνο στον ΑΠ έχουν αναβληθεί πάνω από 50 σχετικές υποθέσεις περιμένοντας την «πιλοτική» απόφαση της πλήρους Ολομέλειας. Το αρχικό «φρένο» ήρθε από το ΣτΕ όταν απέρριψε σχετικές διεκδικήσεις των δικαστικών υπαλλήλων, ενώ ο ΑΠ αρνήθηκε τη χορήγησή του μόνο σε υπαλλήλους ΝΠΙΔ, δημοτικών επιχειρήσεων, εκπαιδευτές οδηγών και το χορηγούσε σταδιακά στις υπόλοιπες κατηγορίες. Οι συνολικές διεκδικήσεις ξεπερνούσαν τα 2 δισ. ευρώ, καθώς εκκρεμούσαν αγωγές εργαζομένων σε ΟΤΑ, σχολεία, νοσοκομεία, ασφαλιστικούς οργανισμούς, επιμελητήρια, αλλά και ένστολων κ.λπ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
Η υπόθεση είχε παραπεμφθεί ως εξαιρετικής σημασίας στην πλήρη Ολομέλεια (με συμμετοχή 40 ανώτατων δικαστών), για να δοθεί «πιλοτική» λύση γύρω από το ακανθώδες θέμα, αφού εκκρεμούσαν χιλιάδες σχετικές δίκες με ομαδικές αγωγές στα πολιτικά (από εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου και συμβασιούχους σε Δημόσιο, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ) και στα διοικητικά δικαστήρια (από μονίμους υπαλλήλους του «σκληρού πυρήνα» του Δημοσίου). Η Ολομέλεια ΑΠ ομόφωνα (με τις 16 και 17/15 αποφάσεις) ανέτρεψε ευνοϊκές για τους εργαζόμενους αποφάσεις Πρωτοδικείων, κρίνοντας παράλληλα εσφαλμένη την έως τώρα νομολογία και των εργατικών τμημάτων του ΑΠ, που επί 4 χρόνια δεχόταν (στη συντριπτική πλειονότητα των υποθέσεων) ότι το επίδομα των 176 ευρώ είχε ουσιαστικά καταστεί προσαύξηση του μισθού και η μη επέκτασή του και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων παραβιάζει τη συνταγματική αρχή της ισότητας.
Τώρα η Ολομέλεια, βάζοντας οριστικά «φρένο» σε διεκδικήσεις αναδρομικών (που κυμαίνονταν από 2.550 έως 5.985 ευρώ ανά υπάλληλο νομιμοτόκως) έκρινε ότι το επίδομα των 176 ευρώ δεν αποτελεί ευθεία και γενική αύξηση των αποδοχών όλων των υπαλλήλων (του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ, ΟΤΑ), αλλά αποτελεί μια ειδική παροχή που δεν εξομοιώνεται με μισθό και ανήκει στη διακριτική ευχέρεια της ίδιας της πολιτείας να κρίνει σε ποιους θα τη χορηγήσει, αφού συνεκτιμήσει τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Συνταγματικά ορθό Συνεπώς η μη χορήγησή της και σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και την αρχή της ισότητας, ενώ δεν αποτελεί δυσμενή διακριτική μεταχείρισή τους όταν έχουν άλλες πρόσθετες παροχές. Κρίθηκε μάλιστα ότι η τυχόν μη νόμιμη χορήγηση σε κάποιες κατηγορίες υπαλλήλων δεν δημιουργεί υποχρέωση στην πολιτεία να επεκτείνει μια παράνομη δράση και αλλού.
Το επίδομα χορηγήθηκε αρχικά με νόμους του 2002-03 σε ετερόκλητες κατηγορίες μισθωτών του Δημοσίου και με υπουργικές αποφάσεις επεκτάθηκε και σε πολλούς άλλους. Ακολούθησε «μπαράζ» αγωγών ?που συνεχώς διευρυνόταν? και χιλιάδες εργαζόμενοι (μόνιμοι αορίστου χρόνου και συμβασιούχοι) δικαιώθηκαν με αμετάκλητες αποφάσεις και του ΑΠ, εισπράττοντας αναδρομικά το επίδομα (κατά μέσον όρο 4.000 ευρώ νομιμοτόκως). Σχεδόν προ 2ετίας εκκρεμούσαν στα διοικητικά δικαστήρια πάνω από 20.000 ομαδικές αγωγές, ενώ μόνο στον ΑΠ έχουν αναβληθεί πάνω από 50 σχετικές υποθέσεις περιμένοντας την «πιλοτική» απόφαση της πλήρους Ολομέλειας. Το αρχικό «φρένο» ήρθε από το ΣτΕ όταν απέρριψε σχετικές διεκδικήσεις των δικαστικών υπαλλήλων, ενώ ο ΑΠ αρνήθηκε τη χορήγησή του μόνο σε υπαλλήλους ΝΠΙΔ, δημοτικών επιχειρήσεων, εκπαιδευτές οδηγών και το χορηγούσε σταδιακά στις υπόλοιπες κατηγορίες. Οι συνολικές διεκδικήσεις ξεπερνούσαν τα 2 δισ. ευρώ, καθώς εκκρεμούσαν αγωγές εργαζομένων σε ΟΤΑ, σχολεία, νοσοκομεία, ασφαλιστικούς οργανισμούς, επιμελητήρια, αλλά και ένστολων κ.λπ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου