«Η ανεργία στην Ελλάδα με τρομάζει. Ανθρωποι με περισσότερα προσόντα από εμένα αδυνατούν να βρουν δουλειά ή ετεροαπασχολούνται. Είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος παραγωγικός όταν δεν ασχολείται με ένα αντικείμενο που να τον ενδιαφέρει προσωπικά και επαγγελματικά» λέει στην «Κ» ο Γιάννης Καλογήρου Βαλτής από την Θεσσαλονίκη. Ο Γιάννης είναι ο μόνος Ελληνας φοιτητής σήμερα στην Ιατρική Σχολή του φημισμένου Χάρβαρντ των ΗΠΑ -έγινε δεκτός με υποτροφία το 2014-όταν υπεβλήθησαν 6.614 αιτήσεις και επελέγησαν 320 - και ένας από τους περίπου 22.000 νέους Ελληνες που σπουδάζουν στο εξωτερικό, με τη συντριπτική πλειονότητα να επιθυμεί να παραμείνει «εκεί» για δουλειά.
Αμεση ενθάρρυνση
«Με τράβηξε η ιδέα των σπουδών σε έναν τόπο άγνωστο σε μένα, τις ΗΠΑ. Η φήμη του πανεπιστημίου έπαιξε φυσικά τον ρόλο της» απαντά ο Γιάννης στο ερώτημα γιατί επέλεξε να σπουδάσει στο εξωτερικό και όχι στην Ελλάδα (έχει απολυτήριο λυκείου με βαθμό 19,7). «Αυτό που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση στο Χάρβαρντ από την αρχή είναι η ενθάρρυνση των υψηλών στόχων και της πρωτοβουλίας από τη μεριά του φοιτητή. Θυμάμαι ότι σε μία από τις εισαγωγικές διαλέξεις, η καθηγήτρια είπε ότι ο κάθε ένας στην αίθουσα θα αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο. Ακόμα και αν η δήλωσή της ήταν υπερβολική, η αίσθηση αυτοπεποίθησης και εύρους δυνατοτήτων που πήραμε καθορίζει την πορεία μας στο πανεπιστήμιο. Πολλοί από τους συμφοιτητές μου ήδη δουλεύουν σε διεθνή ερευνητικά projects, τα αποτελέσματα των οποίων έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν την ποιότητα της ιατρικής περίθαλψης για χιλιάδες ασθενείς. Φυσικά, η ενθάρρυνση συνοδεύεται και από τις απαραίτητες δομές και χρηματοδοτήσεις για την πραγματοποίηση των στόχων που θέτουν φοιτητές και καθηγητές» παρατηρεί ο Γιάννης μιλώντας για τις σπουδές του.
Μάλιστα, αυτή την περίοδο βρίσκεται στην Τανζανία και τη Ρουάντα, δουλεύοντας σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα που στοχεύει να βελτιώσει την ιατρική εκπαίδευση των φοιτητών αυτών των χωρών της Αφρικής.
Σύμφωνα με τον ίδιο, μία από τις ελλείψεις που παρατηρείται στην ιατρική πρακτική της υποσαχάριας Αφρικής είναι η δύσκολη έως ανύπαρκτη πρόσβαση στα διεθνή ιατρικά περιοδικά και τις πηγές κλινικών οδηγιών. Αυτή οφείλεται και στο πολύ υψηλό κόστος των συνδρομών σε αυτές τις πηγές. «Μαζί με την επιβλέπουσα καθηγήτριά μου, διαπραγματευτήκαμε με έναν από τους μεγαλύτερους ιατρικούς εκδοτικούς οίκους των ΗΠΑ μία δωρεά αξίας 7 εκατομμυρίων δολαρίων (σε είδος) για γιατρούς και φοιτητές Ιατρικής σε τέσσερις αφρικανικές χώρες. Ετσι, αποφάσισα να επισκεφτώ δύο από αυτές τις χώρες για να σχεδιάσω την υλοποίηση και μελέτη της δωρεάς σε συνεργασία με τοπικούς ακαδημαϊκούς» διευκρινίζει.
Στρεβλή ενημέρωση
Μακριά από την Ελλάδα για μια διετία, θεωρεί ότι η κοινή γνώμη στο εξωτερικό ενημερώνεται στρεβλά για το ελληνικό ζήτημα. «Δυστυχώς η ανάλυση της ελληνικής κρίσης στα διεθνή μέσα ενημέρωσης είναι συχνά επιφανειακή. Με ενοχλεί ότι πολλές φορές αντιμετωπίζουν τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους σαν ένα παιχνίδι δύναμης και δεν υπολογίζουν τις πολύ πραγματικές συνέπειες των αποτελεσμάτων στους ανθρώπους στην Ελλάδα. Πάντως, σε κάποιους ιατρικούς κύκλους στην Αμερική υπάρχει ανησυχία για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της κρίσης στο σύστημα περίθαλψης και την υγεία του ελληνικού πληθυσμού» λέει. Και για το μέλλον του; «Δεν αποκλείω να επιστρέψω στην Ελλάδα εάν παρουσιαστεί κάποια ευκαιρία μέσα από την οποία θα μπορούσα να προσφέρω στο σύστημα υγείας της χώρας. Βέβαια, ο τομέας που με ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η υγεία των αναπτυσσόμενων χωρών, όπου ζουν οι πιο φτωχοί πληθυσμοί του κόσμου. Ετσι πιστεύω ότι ένα κομμάτι της επαγγελματικής μου ζωής θα το περάσω σε χώρες τις Αφρικής».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου