ΝΤΙΤΡΟΪΤ – Η δημοτική αρχή της πόλης κόβει το νερό σε περίπου 3.000 νεόπτωχους καταναλωτές κάθε εβδομάδα
Στο Ντιτρόιτ, όπου η ανεργία είναι πλέον ενδημική και η φτώχεια πιο διαδεδομένη από ποτέ, η πρόσβαση στο πόσιμο νερό -ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα-εμποδίζεται τεχνητά για σημαντικό τμήμα του πληθυσμού
Του Γιώργου Τσιάρα
Με τη χρεοκοπία του Ντιτρόιτ, της μεγάλης αμερικανικής εργατούπολης, και τη συστηματική καταστροφή των δημοσίων υποδομών της από τον διορισμένο «Αναγκαστικό Διαχειριστή» Κέβιν Ορ, η εγχώρια δημοσιογραφία δεν έχει δυστυχώς ασχοληθεί αρκετά – παρά το γεγονός ότι η περίπτωση της «Motor City» έχει πολλές ομοιότητες με τα όσα δραματικά συμβαίνουν στην Ελλάδα των μνημονίων. Ομως η είδηση πως η δημοτική αρχή του Ντιτρόιτ κόβει το νερό σε περίπου 3.000 νεόπτωχους καταναλωτές κάθε εβδομάδα και πως άλλα 30.000 νοικοκυριά θα αντιμετωπίσουν μέσα στους επόμενους μήνες την ίδια τραγική μοίρα, ανάγκασε ακόμη και τα πιο «μνημονιακα» ελληνικά ΜΜΕ να θυμηθούν το αμερικανικό όνειρο που έγινε εφιάλτης.
Πριν από λίγες μέρες λοιπόν, τρεις ειδικοί εμπειρογνώμονες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών κατηγόρησαν δημόσια τη δημοτική αρχή του Ντιτρόιτ ότι παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα διακόπτοντας την υδροδότηση σε χιλιάδες κατοίκους που δεν πλήρωσαν τους λογαριασμούς τους.
Μαζικές «διακοπές»
Οπως προκύπτει από τις καταγγελίες, το Ντιτρόιτ κόβει πλέον μαζικά το νερό σε όλα τα νοικοκυριά που δεν είχαν πληρώσει τους λογαριασμούς τους για περισσότερους από δύο μήνες, υπογράμμισαν οι τρεις ειδικοί. Ηδη έχει κοπεί οριστικά η υδροδότηση σε περισσότερα από 7.500 νοικοκυριά, πολλά από τα οποία χρωστούσαν μόλις 150-200 δολάρια: χιλιάδες άλλοι κάτοικοι αναγκάστηκαν να κόψουν χρήματα από αλλού –φαγητό, φάρμακα, καύσιμα για θέρμανση και μετακίνηση κ.ά.– για να μπορέσουν να αποκτήσουν ξανά σύνδεση με το δίκτυο ύδρευσης.
Οι εμπειρογνώμονες της Υπατης Αρμοστείας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (UNOHCHR) εξήγησαν ότι θα μπορούσαν να κατανοήσουν τη διακοπή της υδροδότησης στην περίπτωση που κάποιος αρνείται να πληρώσει αν και έχει τα μέσα, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει στο Ντιτρόιτ, όπου η ανεργία είναι πλέον ενδημική και η φτώχεια πιο διαδεδομένη όσο ποτέ, με αποτέλεσμα η πρόσβαση στο πόσιμο νερό –ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα– να εμποδίζεται τεχνητά για σημαντικό τμήμα του πληθυσμού.
«Το να διακόπτεται η υδροδότηση διότι δεν μπορούν να πληρώσουν επειδή δεν έχουν τα μέσα για αυτό, συνιστά παραβίαση του δικαιώματος του ανθρώπου στην πρόσβαση στο νερό και άλλων ανθρώπινων δικαιωμάτων» τόνισαν οι ειδικοί του ΟΗΕ, ενώ ζήτησαν «την άμεση επανασύνδεση» στο δίκτυο διανομής των νοικοκυριών που επλήγησαν.
Αδυναμία πληρωμής
«Οταν υπάρχει μια πραγματική αδυναμία πληρωμής, τα ανθρώπινα δικαιώματα απαγορεύουν πολύ απλά να κόψεις το νερό» επισήμανε η Καταρίνα ντε Αλμπουκέρκι, ειδικός των Ηνωμένων Εθνών για θέματα πρόσβασης στο νερό και υποδομών υγείας.
Η Λεϊλάνι Φάρχα, ειδικός σε θέματα στέγασης, από την πλευρά της υπογράμμισε τις δραματικές και απρόβλεπτες επιπτώσεις της διακοπής της υδροδότησης: τα παιδιά απομακρύνονται από τις οικογένειές τους από τις κοινωνικές υπηρεσίες, καθώς η κατοικία τους δεν διαθέτει τρεχούμενο νερό και οι συνθήκες διαβίωσης είναι ανθυγιεινές. «Εάν οι διακοπές στην υδροδότηση πλήττουν κυρίως τον πληθυσμό των μαύρων Αμερικανών, θα μπορούσε να αποδειχτεί ότι συνιστούν φυλετική διάκριση και αντίκεινται σε συνθήκες που έχουν επικυρώσει οι ΗΠΑ» πρόσθεσε η ίδια.
Την κατάσταση χειροτερεύουν οι ομοσπονδιακές, πολιτειακές και δημοτικές περικοπές των διαφόρων επιδομάτων αρωγής (επιδόματα ανεργίας, κουπόνια σίτισης κ.ά.), αλλά και των συντάξεων των δημοτικών υπαλλήλων και των συνταξιούχων των μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών που εδρεύουν στην πόλη – περικοπές που ήδη έχουν φέρει σε απόγνωση πάνω από 150.000 οικογένειες, δηλαδή σχεδόν τον μισό πληθυσμό που έχει απομείνει στο Ντιτρόιτ μετά τη μαζική έξοδο (των λευκών κυρίως κατοίκων της μεσαίας τάξης) που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης στην αυτοκινητοβιομηχανία και την αγορά ακινήτων.
Και βέβαια η διακοπή της υδροδότησης είναι μόνο μια όψη της ανθρωπιστικής τραγωδίας, σε μια πόλη που διοικείται ουσιαστικά από έναν «διαπλεκόμενο» δικηγόρο της Wall Street και έναν ομοσπονδιακό δικαστή που τοποθετήθηκαν εκεί από τον (ανάλγητο) κυβερνήτη της Πολιτείας του Μίσιγκαν, Ρικ Σνάιντερ: μια «τρόικα» που διαφεντεύει τις τύχες σχεδόν ενός εκατομμυρίου ανθρώπων και η οποία έχει πρακτικά επιβάλει ένα εσωτερικό μνημόνιο καταστροφής κάθε έννοιας εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και υπηρεσιών πρόνοιας προς όφελος των πιστωτών.
Ετσι, για παράδειγμα, άλλα 26 δημόσια σχολεία έχουν ήδη «προγραφεί» και οδεύουν προς οριστικό λουκέτο, συντάξεις και μισθοί «ψαλιδίζονται» άγρια στο πλαίσιο του λεγόμενου «Grand Bargain», με τη συνενοχή των συνδικάτων. Και βέβαια ό,τι μπορεί να πουληθεί από τη δημόσια περιουσία –από τους πολύτιμους πίνακες του Detroit Institute of Arts και τα δημόσια πάρκα, μέχρι τα λεωφορεία, τα σκουπιδιάρικα και τη μονάδα διαχείρισης βοθρολυμάτων στον ποταμό Ντιτρόιτ– βγαίνουν ένα ένα στο σφυρί προς «fast track» ιδιωτικοποίηση.
Να σημειωθεί εδώ ότι η UNOHCHR ασχολείται αποκλειστικά με σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως είναι τα βασανιστήρια κρατουμένων, οι ομαδικές εκτελέσεις, οι φυλετικές διακρίσεις και η κακοποίηση γυναικών και παιδιών, αλλά και με τις κοινωνικές επιπτώσεις φυσικών καταστροφών όπως οι λιμοί, οι επιδημίες, οι ξηρασίες, οι πλημμύρες κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου