To ότι το ελληνικό πελατειακό σύστημα δεν προκρίνει τις αρχές της αποδοτικότητας, αποτελεσματικότητας και της οικονομικότητας καθώς και τον επαγγελματισμό και την λογοδοσία είναι γνωστό τοις πάσι. Το ότι ο βασικός δυαδικός κώδικας με τον οποίο λειτουργεί «δράσεις με πολιτικό κόστος» και «δράσεις χωρίς πολιτικό κόστος» οδηγεί (και) στην επιλογή αστοιχείωτων και, συχνά, αναλφάβητων πολιτικών, είναι επίσης μια κοινή αλήθεια. Οι επιπτώσεις των δράσεων των αναλφάβητων πολτικών καιροσκόπων δεν έχουν, ωστόσο, τεκμηριωμένα καταγραφεί, ούτως ώστε να τις γνωρίζουν και εκείνοι οι οποίοι συντηρούν τα πελατειακά δίκτυα υπο-εκτιμώντας την βαρύτητά τους.
Επιλέξαμε να αναφερθούμε σ’ αυτό το θέμα αναδείχνοντας την καταστροφή που προκαλεί ο πολιτικός καιροσκοπισμός ομού μετά του αναλφαβητισμού και, μάλιστα, σε μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους του δημόσιου βίου, την περιόδο των Μνημονίων.
Οι συνέπειες αυτού του θανάσιμου συνδυασμού είναι ανάγλυφες στην περίπτωση της διοικητικής (αντι-)μεταρρύθμισης. Οι αναλφάβητοι πολιτικοί καιροσκόποι που διαχειρίσθηκαν όλο το διάστημα των Μνημονίων την υπόθεση της διοικητικής μεταρρύθμισης έχουν αφήσει ευκρινέστατα ίχνη και αποδείξεις των έργων τους. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται: Οι χιλιάδες των επιόρκων (οι οποίοι ακόμη αναζητούνται...), τα περιγράμματα θέσεων (που κατέληγαν σε αυτο-αξιολόγηση 700.000 ανθρώπων εντός...μιας (1) εβδομάδας...), η παρωδία της (μη) αξιολόγησης των δομών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα καιροσκοπισμού σ’ αυτή την κατηγορία είναι η κατάργηση/συγχώνευση νομικών προσώπων, όπου δηλώνονταν φορείς που έκαναν επικοινωνιακό «εφέ» και, εν συνεχεία, «καταργούνταν» μέσω της ονομαστικής συγχώνευσής τους με κάποιο/α άλλα Νομικά Πρόσωπα. Εννοείται, ότι οι ίδιοι καιροσκόποι, υπό το πρόσχημα της απορρόφησης των κοινοτικών πόρων, «έσπρωχναν» κοινοτικά πακέτα σε γνωστούς και φίλους, προκειμένου να απογράψουν την κατάσταση και να λάβουν μέτρα που θα ολοκληρώνονταν το...2015! Αυτά, για τους έχοντες μνήμη συνέβαιναν εν έτει 2010, όταν παπατζήδες-κήνσορες της πολιτικής σκηνής έσκιζαν τα ιμάτιά τους για την άμεση προώθηση των μεταρρυθμίσεων!
Πολλοί διερωτούνται ποιος είναι ο απώτερος στόχος μιας τέτοιας καταστροφικής πολιτικής. Μα, τι άλλο πέραν της διεκδίκησης ψήφων από την πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων, επικαλούμενοι ότι χάρη στις ενέργειές τους δεν απολύθηκαν όσοι δημόσιοι υπάλληλοι είχαν αρχικώς αποφασιστεί. Όσοι απολύθηκαν ήδη θα θεωρηθούν «παράπλευρες απώλειες» της «μεγάλης μάχης» για την επιβίωση της χώρας. Σκεφθείτε πόσο παραπειστικό θα είναι το επιχείρημα, εάν σε μια προσδοκώμενη συμφωνία-πακέτο με τους δανειστές, αυτοί υποχωρήσουν στο θέμα των απολύσεων. Κάτι τέτοιο μπορεί να πιθανολογηθεί με αρκετή βεβαιότητα, αφού ο δημοσιοϋπαλληλικός πληθυσμός κινείται ήδη στο 7.6% του συνόλου του εργατικού δυναμικού- το μικρότερο όλων των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ, κι αφού είναι πλέον εμφανές ότι το δημοσιονομικό όφελος από αυτή την μη-πολιτική είναι μηδαμινό.
Το τι άφησε πίσω της αυτή η άφρων πολιτική είναι ευκρινές σήμερα: Διαλυμένες υπηρεσίες, υπηρεσίες-«ζόμπι» που ούτε υπάρχουν ούτε δεν υπάρχουν, εξουθενωμένους δημοσίους υπαλλήλους (ακόμη και εκείνους οι οποιοι με αίσθημα καθήκοντος, όντας στις «λίστες» κάποιων από τους αναλφάβητους πολιτικούς τυχοδιώκτες, προσπαθούν να διασφαλίσουν το δημόσιο συμφέρον), απόλυτη σύγχυση στους πολίτες για το ποια διαδικασία ισχύει στις καθημερινές τους συναλλαγές με το δημόσιο, καταρράκωση του κράτους δικαίου. Πολύ σημαντικό: Μετά τον στραγγαλισμό του δημοσίου με τον γνωστό προκρούστειο τρόπο της οριζόντιας περικοπής των λειτουργικών δαπανών, οι υπηρεσίες δεν λειτουργούν «καλύτερα»: Απλά, δεν λειτουργούν καθόλου, αφού οι προϋπολογισμοί τους έχουν ήδη εξανεμιστεί πριν ολοκληρωθεί καν το πρώτο τρίμηνο (για τους μη γνωρίζοντες, οι ετήσιοι προϋπολογισμοί των δημοσίων υπηρεσιών είναι τρίμηνοι... μετά την πάροδο του πρώτου τριμήνου αρχίζει το τούρκικο παζάρι για τη διεκδίκηση κάποιων ακόμη εσόδων).
Τι δεν έγινε; Δεν εφαρμόσθηκε ο νόμος για την καλή νομοθέτηση, δεν απλουστεύθηκαν -σχεδόν πουθενά- οι κυκεωνικές διοικητικές διαδικασίες (εξαιρουμένων ορισμένων που άπτονται της φορολογίας εισοδήματος)- ενώ, αντιθέτως, περιπλοκοποιήθηκαν πολλές απ’ αυτές. Δημιουργήθηκαν νέες δομές αντί να περικοπούν πολλές από τις υφιστάμες άχρηστες, δεν υπήρξε κανέναν μέτρο ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού αλλά και ούτε καταπολεμήθηκε κάποια από τις πάγιες παθολογίες του. Στη θέση τους υπήρξαν απολύσεις, εκφοβισμός και τρομοκρατία πρωτοφανής: Ποιος θα ξεχάσει τον μεγαλύτερο όλων των αναλφάβητων τυχοδιωκτών ο οποίος θέσπισε την ρουφιανιά και την ψευδολογία ως επαρκή λόγο για να στραφεί η πειθαρχική διαδικασία εναντίον όποιου κατηγορείται ακόμη και αβάσιμα, αφού αυτός είναι επαρκής λόγος για να τον στείλει στη «λίστα»;
Μα, το μεγαλύτερο ανοσιούργημα των αναλφάβητων τυχοδιωκτών ήταν ότι- αντίθετα προς την πρακτική όλων των ανεπτυγμένων χωρών που στηρίζουν τις προσπάθειες του δημόσιου τομέα και των υπαλλήλων- οργάνωσαν (μαζί με άνομα ιδιωτικά συμφέροντα) ενορχηστρωμένες επιθέσεις εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων συκοφαντώντας τους και ενισχύοντας τους μηχανισμούς κοινωνικού αυτοματισμού.
Ας παρακολοθήσουμε 3 μορφές εκδήλωσης του αναλφάβητου πολιτικού καιροσκόπου:
Μορφή πρώτη: Ο «καθυστερησίας»: Χαρακτηριστική πολιτική πρακτική αυτού του είδους του πολιτικού τυχοδιώκτη είναι να «στέλνει τη μπάλα έξω από το γήπεδο»... Οι ενέργειες και πρωτοβουλίες του είναι καλά μελετημένες. Πρέπει να δείχνει ότι νοιάζεται, ότι «ανοίγει» μεγάλα θέματα τα οποία -εννοείται- δεν ολοκληρώνει. Ξεκινά, για παράδειγμα, μια πρωτοβουλία για το «πολιτικό χρήμα» και την αφήνει στη μέση. Προσπαθεί να επωφεληθεί από το μεσοδιάστημα μέχρι την απόσυρση της πρωτοβουλίας του και την αντικατάστασή της από μια άλλη. Ο καιροσκόπος αυτού του είδους δεν υπονομεύει προτάσεις ή σχέδια άλλων ευθέως. Δηλώνει ότι τα υποστηρίζει και σκοπός του είναι να παραπλανήσει τους ενδιαφερόμενους διαδίδοντας ότι επίκειται «ενέργειά» του.
Μορφή δεύτερη: Ο «παπατζής»: Απαντάται συχνά και στις λοιπές Βαλκανικές χώρες. Συνδυάζει έναν φαινομενικό κοσμοπολιτισμό με μια λαϊκισιτική ρητορική την οποία εξαντλεί στο εσωτερικό της χώρας. Με τους «εξω» προσποιείται ότι συντάσσεται με τις «ευρωπαϊκές» πολιτικές, ανεξαρτήτως της ποιότητας ή της ορθότητάς τους. Ο παπατζής αναλφάβητος πολιτικός καιροσκόπος ανοίγει πολλά θέματα ταυτόχρονα, ώστε να φαίνεται ότι είναι «πνιγμένος». Επικαλείται προτεραιότητες εικονικές, χαρακτηρίζει ως «επείγοντα» ακόμη και τρέχοντα περιστατικά, ο χρόνος είναι πάντοτε «χθες» και για την αβελτηρία και την ανικανότητά του φταίνε πάντα οι άλλοι.
Μορφή τρίτη: Το λαμόγιο/κλεπτοκράτης: Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στη «διαχείριση» κοινοτικών ή εθνικών πόρων. Προωθεί με επίταση πάσης φύσεως «πρότζεκτ», ανεξαρτήτως εάν υπάρχει ανάγκη ή όχι και, εννοείται, χωρίς να προσδοκά αποτελέσματα απ’ αυτά. Έχει προτίμηση στην «κατάτμηση», στο σπάσιμο των προϋπολογισμών των έργων, αφού με τον τρόπο αυτόν μπορεί να βγάλει λίγα αλλά από πολλούς.
Συχνά εμφανίζονται συνδυασμοί μεταξύ των τριών προηγούμενων μορφών οι οποίοι καλύπτουν την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών στελεχών. Τους συναντά κανείς παντού, σε όλες τις βαθμίδες της πολιτικής ιεραρχίας και σε όλα τα διοικητικά επίπεδα. Διαθέτουν μεγάλο αίσθημα αλληλλεγγύης και σύμπνοιας και δεν διστάζουν να υποστηρίζοντια ενεργά ακόμη κι αν προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους.
Η επόμενη κυβέρνηση η οποία θέλουμε να ελπίζουμε και προσδοκούμε να κινείται σε πολιτικά αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη του αναλφάβητου πολιτικού τυχοδιώκτη πρέπει να επιχειρήσει αμέσως άμα τη εκλογή της:
- Λεπτομερειακή καταγραφή και αξιολόγηση της διοικητικής πραγματικότητας. Σκοπός της απογραφής είναι να αξιολογηθεί το κενό που δημιουργήθηκε από τις δράσεις και παραλέιψεις των αναλφάβητων τυχοδιωκτών της εξαετίας.
- Άμεσα μέτρα αποκατάστασης της στοιχειώδους ευρυθμίας του διοικητικού μηχανσιμού της χώρας.
- Άμεσα μέτρα αποκατάστασης της διασαλευμένης νομιμότητας με κατάργηση των αντισυνταγματικών και παράνομων ρυθμίσεων.
- Άμεση προώθηση μεταρρυθμίσεων που σαμπόταραν και ακύρωσαν οι συγκυβερνήσεις της αντίδρασης:
- Αποκάθαρση της νομοθετικής ύλης μέσα από την εφαρμογή δραστικών μέτρων (π.χ. «Γκιλοτίνα»).
- Ανασχεδιασμός μειζόνων διοικητικών διαδικασιών με βάση την οπτική του χρήστη.
- Δομικός ορθολογισμός με άμεση θέσπιση κριτηρίων αξιολόγησής τους βάσει του παραγόμενου έργου τους.
- Θέσπιση περιγραμμάτων θέσεων και ανάπτυξη συστήματος διοίκησής τους. Με βάση αυτά, ένα σύστημα διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού θα υποκαταστήσει τον σημερινό απηρχαιωμένο δημοσιο-υπαλλήλικό κώδικα.
- Θέσπιση προϋπολογισμών συνδεδεμένων προς συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Πέρα απ’ όλα αυτά και πάνω απ΄όλα, ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος αναμένει την αποκατάσταση της τιμής και της υπόληψής του από μια πολιτική ηγεσία η οποία θα σέβεται και θα τιμά, προεχόντως, τον ελληνικό λαό που θα της έχει εμπιστευτεί την διακυβέρνηση του τόπου.
http://www.inerp.gr/el/blog/122-analfavitoi-politikoi-kairoskopoi-kai-kratos.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου