ΕΠΙΤΡΟΠΗ του Π.Α.ΜΕ στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ του Π.Α.ΜΕ - ΟΜΟΝΟΙΑ 10.30 π.μ.

Η κυβέρνηση και οι κολαούζοι της στα ΜΜΕ λένε ψέματα πως δε θα έρθουν άλλα μέτρα! Η ζωή μας έγινε αφόρητη! Μας οδηγούν στη μαζική εξαθλίωση για να σωθούν τα κέρδη των λίγων, για να γίνουν αυτοί ακόμα πιο ισχυροί. Την ίδια στιγμή που οι ανάγκες απαιτούν προσλήψεις, έρχονται νέες χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο μέσα από τους αλλεπάλληλους γύρους διαθεσιμοτήτων, στον ιδιωτικό τομέα απελευθερώνουν τις απολύσεις, δίνοντας το δικαίωμα στην μεγαλοεργοδοσία να απολύει όποτε και όσους θέλει. Γκρεμίζουν το σταθερό ωράριο, καταργούν την Κυριακή αργία. Βάζουν 25ευρώ είσοδο για νοσήλια στα νοσοκομεία, κλείνουν νοσοκομειακές μονάδες στερώντας από το λαό τη δωρεάν υγεία. Μονιμοποιούν τα χαράτσια, σφίγγουν το λαιμό μας με δυσβάσταχτους φόρους. Ετοιμάζουν νέες αυξήσεις στα εισιτήρια στις μεταφορές. Βγάζουν στο σφυρί την πρώτη κατοικία. Ιδιωτικοποιούν το ρεύμα, το νερό και την εκπαίδευση.

Το Υπουργείο Εργασίας αναδεικνύεται σε αιχμή του δόρατος για την προώθηση των βάρβαρων μέτρων που τσακίζουν τη ζωή της λαϊκής οικογένειας: διάλυση συλλογικών συμβάσεων, περιορισμός κατώτατου μισθού, νέα επίθεση στο ασφαλιστικό σύστημα, υποβάθμιση και διάλυση του ΣΕΠΕ, μετατροπή των υπαλλήλων σε πειθήνια στρατιωτάκια μέσα από το νέο πειθαρχικό δίκαιο και την «αξιολόγηση», παροχή ζεστού χρήματος στους επιχειρηματίες μέσα από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, απολύσεις, περιορισμοί στο απεργιακό δικαίωμα, κτλ. Αυτή είναι η πραγματική αποστολή του λεγόμενου Υπουργείου Εργασίας στις σημερινές συνθήκες κυριαρχίας των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και όχι κάποια υποτιθέμενη «κοινωνική αποστολή» που την «παραβιάζει» η σημερινή κυβέρνηση, όπως προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι δήθεν «αριστεροί-ριζοσπάστες» συνδικαλιστές. Σε αυτές τις συνθήκες ολόκληρο το κράτος, μαζί και το συγκεκριμένο υπουργείο, δουλεύουν με ιερή ευλάβεια για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι αυτός ο στόχος που ΑΠΑΙΤΕΙ την ισοπέδωση των κατακτήσεων των εργαζομένων, των ΜΟΝΑΔΙΚΩΝ παραγωγών του πλούτου – κερδών.

«ΠΑΛΙ ΑΠΕΡΓΙΑ»; ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ.

Πολλοί συνάδελφοι με ειλικρίνεια αναρωτιούνται αν οι απεργίες που κάνουμε φέρνουν αποτελέσματα. Έχουν κάθε δίκιο να είναι επιφυλακτικοί, να απορρίπτουν τις ψευτο-αγωνιστικές κορώνες των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών που για χρόνια έβαλαν πλάτη στο να περνά η αντεργατική πολιτική, σπέρνοντας αυταπάτες ότι τα ζητήματα λύνονται με «κοινωνικό διάλογο», καλλιεργώντας προσμονές για επιδόματα - έξοδα κίνησης – «εξαιρέσεις» υπηρεσιών από τις αλλαγές, που στην πορεία αποδεικνύονται φτερό στον άνεμο, διαλύοντας από τα μέσα το συνδικαλιστικό κίνημα.  Είναι οι δυνάμεις αυτές (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, μαζί και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που για χρόνια τους κρατούσαν το φαναράκι) που μετέτρεψαν το όπλο της απεργίας σε άσφαιρο πλαστικό παιχνίδι.

Πρέπει λοιπόν αποφασιστικά να ξεκαθαρίσουμε τις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος από τέτοιους συνδικαλιστές. Δεν πρέπει όμως «μαζί με τα νερά να πετάξουμε και το μωρό»! Στην ενιαία, σταθερή και ανυποχώρητη επίθεση των επιχειρηματιών και του κράτους τους έχουμε υποχρέωση να αντιτάξουμε την ενιαία αντεπίθεση όλων των εργαζομένων, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, χρησιμοποιώντας και το ιστορικά δοκιμασμένο όπλο της απεργίας. Ένα ισχυρό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με ξεκάθαρο ταξικό προσανατολισμό μπορεί σήμερα να βάλει κάποια εμπόδια στην προώθηση αυτής της πολιτικής, μέχρι και να αμφισβητήσει τον ίδιο το ρόλο των κρατικών μηχανισμών ως υπηρετών του κεφαλαίου.

ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ Η ΔΥΝΑΜΗ – ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ Η ΕΛΠΙΔΑ