Εργαζόμενη άνεργη

Και ναι, έχω υπάρξει άνεργη για πολλούς μήνες και προσπαθούσα με δουλειές του ποδαριού να συντηρηθώ. Λίγο το ενοίκιο, λίγο το θράσος μου να θέλω να γευματίζω κάθε μέρα, λίγο οι λογαριασμοί, έφτασα σε τραγικό σημείο (κατάσχεση του αυτοκινήτου μου, χωρίς ρεύμα για πέντε μηνες (μπάνιο με κρύο νερό και "μαγείρεμα" σε γκαζάκι), κλονισμός της υγείας μου (κυρίως λόγω της ανύπαρκτης διατροφής), πώληση όλων των χρυσών κοσμημάτων μου για μισό κομμάτι ψωμί (η κακή διατροφή μου λέγαμε).

Σήμερα σας γράφω ούσα εργαζόμενη με τον παχυλότατο μισθό των 586 ευρω (μικτά) για 8ωρο σπαστό, σε μια εταιρεία που απέχει από το σπίτι μου μιάμιση ώρα (πολλαπλασιάστε το επί τέσσερα). Με πτυχίο ΤΕΙ και τρεις ξένες γλώσσες στην τσέπη. Και βεβαίως σε τηλεφωνικό κέντρο δουλεύω, και λέω δόξα τω θεώ. Κατάφερα να μειώσω τα ενοίκια που χρωστάω, να πληρώσω κάποιους λογαριασμούς ΔΕΚΟ και να καταφέρω επιτέλους να κοιμηθώ κάποια βράδυα χωρίς να κλαίω.

Αναρωτιέμαι όμως, όταν έχω στα χέρια μου τον μισθό μου, κι αφού αφαιρέσω τις υποχρεώσεις και τα αναγκαία έξοδα μετακίνησης μου μένουν τριάντα με πενήντα ευρώ για διατροφή και για να "ζήσω", ΠΩΣ θα ζήσω;

Πώς να ονειρευτώ; Πώς να πάψω απλά να υπάρχω; Ποιος θα μου επιστρέψει το γέλιο μου; Ποιος θα αφαιρέσει το μαύρο από πάνω μου;

εργαζόμενη άνεργη, 32 χρ.

http://imerologioanergou.gr