Ουρές απελπισίας στον ΟΑΕΔ

Ουρές απελπισίας στον ΟΑΕΔ

Ελευθεροτυπια, Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

Τετάρτη πρωί, σε μία έρημη Μεσογείων. Για να φτάσω στον ΟΑΕΔ με στόχο τη διεκπεραίρωση μιας οικογενειακής υπόθεσης, προσπέρασα δεκάδες βιτρίνες που έφεραν την ένδειξη «ενοικιάζεται» ή «πωλείται».

Βιτρίνες που μέχρι πριν από λίγους μήνες στέγαζαν μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις, κυρίως πολυτελών ειδών, και τις «καλές εποχές» έσφυζαν από πελατεία.

Το έρημο «εμπορικό τοπίο» της Μεσογείων διακόπτεται στο επόμενο οικοδομικό τετράγωνο. Δεκάδες άνθρωποι μπαινόβγαιναν στο ισόγειο ενός κτηρίου, κι αν δεν ήξερα ότι πλησιάζω στον ΟΑΕΔ, θα έτρεφα την αυταπάτη ότι τουλάχιστον μία από τις επιχειρήσεις που κάποτε ανθούσαν, επέζησε της κρίσης.

Οπως το σκέφθηκα βέβαια, ο Οργανισμός Απασχόλησης έχει ανοίξει τις πόρτες του, έπειτα από δύο μέρες απεργίας και η «πελατεία» της απελπισίας, στην οποία παρεισφρέω κι εγώ, είχε σπεύσει από νωρίς το πρωί. Οι ουρές είναι ατελείωτες, ο συνωστισμός απίστευτος και η ροή του κόσμου δεν σταματά ούτε λεπτό.

Στα γκισέ με την ένδειξη «αιτήματα ανεργίας», συνωστίζεται το πιο δυναμικό και δημιουγικό κομμάτι του παραγωγικού ιστού της χώρας: γυναίκες και άνδρες από 25 έως 40 ετών, που καταθέτουν τα χαρτιά τους για μπουν στο ταμείο ανεργίας.

Ταυτόχρονα, παρατηρώ τους υπαλλήλους. Είναι τρεις και δεν σταματάνε λεπτό να ικανοποιούν αιτήματα. Είναι τόσο απασχολημένοι, που έχω την εντύπωση ότι αν κάποιος από αυτούς κάνει το «λάθος» να σηκωθεί για λίγο από την καρέκλα του, θα απορρυθμιστεί όλο το σύστημα της αναμονής. Δουλεύουν αγόγγυστα και επιδεικνύουν αξιοπρόσεκτη υπομονή και ευγένεια, ακόμη και σε ανθρώπους για τους οποίους μπορεί να πει κανείς ότι δεν διακρίνονται για τους καλούς τους τρόπους.

Είναι εμφανές ότι η υπηρεσία είναι υποστελεχωμένη και το προσωπικό δεν είναι αρκετό για να εξυπηρετήσει τους πολίτες που απεθύνονται σ' αυτή, και οι οποίοι χάριν των κυβερνητικών πολιτικών αυξάνονται και πληθύνονται καθημερινά.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, από πού θα προκύψουν οι πρώτοι 250 «διαθέσιμοι» υπάλληλοι του ΟΑΕΔ, λόγος για τον οποίο πραγματοποιήθηκε η απεργία των δύο προηγούμενων ημερών. Απάντηση βέβαια στο παράλογο δεν υπάρχει, αλλά σκέφθηκα μήπως οι ανάγκες δεν είναι δα και τόσο μεγάλες, κι απλώς λόγω των κινητοποιήσεων που προηγήθηκαν, πλάκωσε τη συγκεκριμένη μέρα κόσμος: «Κάθε μέρα έτσι είναι», παραπονέθηκε μία νεαρή μητέρα, κουνώντας νευρικά το βρεφικό καροτσοκι. Στέκεται στην άλλη ουρά, που σχηματιζόταν μπροστά στην είσοδο του κτηρίου. Ακριβώς σ' αυτό το σημείο βρίσκεται το γκισέ των πληροφοριών. Εδώ στήνεται κανείς για αρκετή ώρα, ακόμη κι αν έχει να υποβάλει απλώς ένα και μόνο ερώτημα.Ο υπάλληλος που εξυπηρετεί, ένας μεσήλικος, εξαιρετικά καταρτισμένος, ευγενής, και απαντάει με ηρεμία και πραότητα στα δεκάδες ερωτήματα που του υποβάλλονται, καθώς, για κάθε λογής επίδομα το οποίο χορηγεί ο ΟΑΕΔ, χρειάζεται κανείς να έχει συγκεντρώσει ένα σκασμό χαρτιά.

Γιατί μπορεί βέβαια οι κυβερνητικοί εγκέφαλοι να φροντίζουν εδώ και τρία χρόνια για το «δημοσιονομικό νοικοκύρεμα» της χώρας, και εσχάτως για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοικητικής μηχανής, ρίχνοντας φρέσκο κρέας στην κρεατομηχανή των δανειστών, αλλά έχουν ένα ζήτημα: δεν τα έχουν βάλει ακόμη με το τέρας της γραφειοκρατίας. Αλίμονο τι λύση θα σκεφτούν...