Μαύρα μεσάνυχτα

Αφού διπλασιάστηκε τα τελευταία τρία χρόνια της κρίσης η ανασφάλιστη εργασία, η οποία στερεί σημαντικά έσοδα από τα ελλειμματικά ασφαλιστικά ταμεία, η κυβέρνηση αποφάσισε να δράσει.

Ο υπουργός Εργασίας εξήγγειλε βαρύγδουπα μέτρα περιστολής της μαύρης εργασίας, τριπλασιάζοντας τα οικονομικά πρόστιμα κατά των παρανομούντων εργοδοτών. Εάν και εφ' όσον «συλληφθούν» να απασχολούν αδήλωτους εργαζομένους, θα πληρώνουν πάνω από 10.000 ευρώ το «κεφάλι».
Με τον καθαρά εισπρακτικό αυτό τρόπο, οι ειδικοί του υπουργείου θεωρούν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα φαινόμενο που διογκώνεται συνεχώς, καθώς ανάλγητοι εργοδότες, κυρίως του μικρομεσαίου χώρου της οικονομίας, εκμεταλλεύονται την ανεργία και την ανέχεια χιλιάδων συμπολιτών μας. Τους προσφέρουν έναν πενιχρό μισθό, χωρίς όμως τις πρόσθετες -περιττές γι' αυτούς- νόμιμες υποχρεώσεις, όπως οι ασφαλιστικές εισφορές, στερώντας τους έτσι το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη.
Πρόκειται καθαρά για «μαύρη εργοδοσία», που σε συνεργασία με την έως τώρα ανοχή των κυβερνώντων εκμεταλλεύθηκε στο έπακρον την παντελή έλλειψη θεσμικού πλαισίου και ενός στοιχειώδους ελεγκτικού μηχανισμού, για να απομυζήσει, εις βάρος της ζωής και της υγείας των ανθρώπων, εύκολα κέρδη.
Αυτό το μαύρο σύστημα στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων, οι οποίοι έτυχε να βρίσκονται σε ώρα ύψιστης ανάγκης για την επιβίωσή τους, είναι προφανές ότι δεν αντιμετωπίζεται ούτε με ευχολόγια ούτε με ντουφεκιές στον αέρα. Γιατί αυτό θυμίζουν τα δρακόντεια πρόστιμα που ανακοίνωσε, προφανώς για επικοινωνιακούς λόγους, ο υπουργός Γ. Βρούτσης.
Οποιος θεωρεί ότι μπορεί να ελέγξει ή να λύσει ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα με μοναδικό εργαλείο την αύξηση της επιβαλλόμενης τιμωρίας, είναι σαν να ελπίζει να περιορίσει την παρανομία αυξάνοντας απλώς τις προβλεπόμενες ποινές. Οπως ακριβώς έγινε π.χ. και για τη δήθεν αντιμετώπιση της διαφθοράς. Την οποία, αντί να μειώσουν, επέκτειναν σχεδόν σε όλο το φάσμα των συναλλαγών με το Δημόσιο.
Κάθε φορά που οι πολιτικοί καλούνται να διαχειριστούν προβλήματα, που οι ίδιοι δημιούργησαν, έχουν έτοιμη την εύκολη, πλην αναποτελεσματική, λύση. Αντί να εστιάσουν στην ουσία, μένουν στον τύπο. Επιβάλλουν νέα, διαρκώς μεγαλύτερα, εισπρακτικά κυρίως, μέτρα. Τα οποία σχεδόν πάντα αποδεικνύονται εικονικά, αφού και σπάνια επιβάλλονται και αποτελέσματα δεν φέρνουν.
Χωρίς συστηματικούς ελέγχους και στιβαρούς μηχανισμούς επιτήρησης της αγοράς και κυρίως χωρίς πραγματική οικονομική ανάκαμψη, η πάταξη της μαύρης εργασίας στην Ελλάδα μοιάζει μ' ένα, ακόμη, σύντομο μνημονιακό ανέκδοτο.

enet.gr