«Φορείς υλοποίησης των προγραμμάτων γεμίζουν τις τσέπες τους παρακρατώντας το 5% του προγράμματος. Επί της ουσίας, θησαυρίζουν στις πλάτες απλήρωτων εργαζομένων» λέει ο Στάθης Ντούρος
Απλήρωτοι και με οφειλόμενα βρίσκονται εργαζόμενοι στο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας που απασχολεί περίπου 56.000 άτομα σε όλη την Ελλάδα και το οποίο διαχειρίζονται ΜΚΟ, φορείς σωματείων (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) και τα εργατικά κέντρα ανά την Ελλάδα με κονδύλια από την Ε.Ε.
Παρά το γεγονός ότι τα χρήματα είναι διαθέσιμα στην Τράπεζα της Ελλάδος, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως βρίσκονται απλήρωτοι ενώ δεν έχουν εξοφληθεί δεδουλευμένα δύο μηνών σε άτομα που εργάστηκαν στο πρόγραμμα κατά το παρελθόν. Οι φορείς που διαχειρίζονται το πρόγραμμα επικαλούνται καθυστερήσεις στην εκταμίευση των χρημάτων και άλλα γραφειοκρατικά κωλύματα.
«Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στη Μαγνησία, πολλοί από τους οποίους κλείνουν πλέον 3 μήνες εργασίας, δεν βρίσκονται σ” αυτή τη θέση εξαιτίας κάποιας γραφειοκρατικής εξαίρεσης ή δυσλειτουργίας, αλλά γιατί ο νέος κανόνας θέλει το σύνολο των εργαζομένων να ζουν και να εργάζονται σαν δούλοι» λέει στην «Εφ.Συν.» ο Στάθης Ντούρος, ο οποίος εργάζεται στο πρόγραμμα μέσω του Εργατικού Κέντρου Βόλου.
Οι εργαζόμενοι σε πολλές περιπτώσεις έχουν προχωρήσει σε κινητοποιήσεις και απεργίες προκειμένου να διεκδικήσουν δεδουλευμένα αλλά και χαμένα εργατικά δικαιώματα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εργαζομένων στο πρόγραμμα στη Λάρισα, όπου τους εξοφλήθηκαν οι μισθοί τους ύστερα από σκληρές κινητοποιήσεις.
«Το εξοργιστικό είναι πως την ίδια στιγμή οι φορείς υλοποίησης των προγραμμάτων, δηλαδή το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και μια σειρά ΜΚΟ και Εργατικών Κέντρων, γεμίζουν τις τσέπες τους με το 5% του προγράμματος το οποίο παρακρατούν. Επί της ουσίας θησαυρίζουν στις πλάτες απλήρωτων εργαζομένων» προσθέτει ο Σ. Ντούρος.
Το πρόγραμμα προέβλεπε πως τα χρήματα δεν θα έπρεπε να πάνε στο Δημόσιο και βρέθηκαν οι ΜΚΟ, τα Εργατικά Κέντρα κτλ. για να λειτουργήσουν ως μεσάζοντες-ενοικιαστές των εργαζομένων. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν 125 ΜΚΟ, μεταξύ των οποίων κάποιες που συστάθηκαν με αφορμή το συγκεκριμένο πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να παρατηρείται η προκήρυξη θέσεων π.χ. νυχτοφυλάκων από μια ΜΚΟ που ασχολείται με πολιτιστικά θέματα. Αυτές οι ΜΚΟ υπολογίζεται πως θα λάβουν περίπου 10 εκατ. ευρώ με μοναδική αρμοδιότητα να παίρνουν τα λεφτά από το πρόγραμμα και να τα καταβάλλουν στους εργαζόμενους κρατώντας όμως και ένα μερίδιο ως «αποζημίωση».
Ο Σ. Ντούρος είναι γεωπόνος. Τυπικά προσελήφθη στην περιφέρεια Μαγνησίας για τη θέση υπεύθυνου πυρασφάλειας. Πρακτικά κάνει όλες τις εργασίες που κάνουν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στον ίδιο τομέα της περιφέρειας. Ο μισθός του φτάνει τα 625 ευρώ καθαρά για πενθήμερη 8ωρη εργασία. Χωρίς όμως συλλογική σύμβαση εργασίας, κανένα εργασιακό δικαίωμα, επίδομα, άδεια αναρρωτική κτλ. Ο συνάδελφός του, που κάνει την ίδια δουλειά, πληρωνόταν με 1.600 ευρώ μηνιαίως.
«Χρησιμοποιούν ως δούρειο ίππο την απελπισία και τα αδιέξοδα των χρόνια ανέργων και της νεολαίας και επιβάλλουν στο ιδιωτικοποιούμενο Δημόσιο και τους φορείς του την απλήρωτη εργασία και την εργασία χωρίς δικαιώματα» τονίζει ο Σ. Ντούρος. «Δεν είναι τυχαίο -προσθέτει- ότι η… άνθηση αυτών των προγραμμάτων άρχισε παράλληλα με τις απολύσεις και τη γενικότερη εκκαθάριση του Δημοσίου».
Πρόκειται για μια ακόμη εφαρμογή της ενοικίασης εργαζομένων από ιδιώτες σε δημόσιες υπηρεσίες. Η κυβέρνηση την ίδια στιγμή απολύει «ακριβούς» εργαζόμενους που καλύπτουν πάγιες ανάγκες και γεμίζει τις τρύπες με φτηνότερους νέους, ενώ σταδιακά αντικαθιστούν το σύνολο των εργασιακών σχέσεων του Δημοσίου με το εργασιακό δίκαιο της ζούγκλας που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα.
Του Ιάσονα Παναγιωτόπουλου
Απλήρωτοι και με οφειλόμενα βρίσκονται εργαζόμενοι στο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας που απασχολεί περίπου 56.000 άτομα σε όλη την Ελλάδα και το οποίο διαχειρίζονται ΜΚΟ, φορείς σωματείων (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) και τα εργατικά κέντρα ανά την Ελλάδα με κονδύλια από την Ε.Ε.
Παρά το γεγονός ότι τα χρήματα είναι διαθέσιμα στην Τράπεζα της Ελλάδος, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως βρίσκονται απλήρωτοι ενώ δεν έχουν εξοφληθεί δεδουλευμένα δύο μηνών σε άτομα που εργάστηκαν στο πρόγραμμα κατά το παρελθόν. Οι φορείς που διαχειρίζονται το πρόγραμμα επικαλούνται καθυστερήσεις στην εκταμίευση των χρημάτων και άλλα γραφειοκρατικά κωλύματα.
«Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στη Μαγνησία, πολλοί από τους οποίους κλείνουν πλέον 3 μήνες εργασίας, δεν βρίσκονται σ” αυτή τη θέση εξαιτίας κάποιας γραφειοκρατικής εξαίρεσης ή δυσλειτουργίας, αλλά γιατί ο νέος κανόνας θέλει το σύνολο των εργαζομένων να ζουν και να εργάζονται σαν δούλοι» λέει στην «Εφ.Συν.» ο Στάθης Ντούρος, ο οποίος εργάζεται στο πρόγραμμα μέσω του Εργατικού Κέντρου Βόλου.
Οι εργαζόμενοι σε πολλές περιπτώσεις έχουν προχωρήσει σε κινητοποιήσεις και απεργίες προκειμένου να διεκδικήσουν δεδουλευμένα αλλά και χαμένα εργατικά δικαιώματα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εργαζομένων στο πρόγραμμα στη Λάρισα, όπου τους εξοφλήθηκαν οι μισθοί τους ύστερα από σκληρές κινητοποιήσεις.
«Το εξοργιστικό είναι πως την ίδια στιγμή οι φορείς υλοποίησης των προγραμμάτων, δηλαδή το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και μια σειρά ΜΚΟ και Εργατικών Κέντρων, γεμίζουν τις τσέπες τους με το 5% του προγράμματος το οποίο παρακρατούν. Επί της ουσίας θησαυρίζουν στις πλάτες απλήρωτων εργαζομένων» προσθέτει ο Σ. Ντούρος.
Το πρόγραμμα προέβλεπε πως τα χρήματα δεν θα έπρεπε να πάνε στο Δημόσιο και βρέθηκαν οι ΜΚΟ, τα Εργατικά Κέντρα κτλ. για να λειτουργήσουν ως μεσάζοντες-ενοικιαστές των εργαζομένων. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν 125 ΜΚΟ, μεταξύ των οποίων κάποιες που συστάθηκαν με αφορμή το συγκεκριμένο πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να παρατηρείται η προκήρυξη θέσεων π.χ. νυχτοφυλάκων από μια ΜΚΟ που ασχολείται με πολιτιστικά θέματα. Αυτές οι ΜΚΟ υπολογίζεται πως θα λάβουν περίπου 10 εκατ. ευρώ με μοναδική αρμοδιότητα να παίρνουν τα λεφτά από το πρόγραμμα και να τα καταβάλλουν στους εργαζόμενους κρατώντας όμως και ένα μερίδιο ως «αποζημίωση».
Ο Σ. Ντούρος είναι γεωπόνος. Τυπικά προσελήφθη στην περιφέρεια Μαγνησίας για τη θέση υπεύθυνου πυρασφάλειας. Πρακτικά κάνει όλες τις εργασίες που κάνουν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στον ίδιο τομέα της περιφέρειας. Ο μισθός του φτάνει τα 625 ευρώ καθαρά για πενθήμερη 8ωρη εργασία. Χωρίς όμως συλλογική σύμβαση εργασίας, κανένα εργασιακό δικαίωμα, επίδομα, άδεια αναρρωτική κτλ. Ο συνάδελφός του, που κάνει την ίδια δουλειά, πληρωνόταν με 1.600 ευρώ μηνιαίως.
«Χρησιμοποιούν ως δούρειο ίππο την απελπισία και τα αδιέξοδα των χρόνια ανέργων και της νεολαίας και επιβάλλουν στο ιδιωτικοποιούμενο Δημόσιο και τους φορείς του την απλήρωτη εργασία και την εργασία χωρίς δικαιώματα» τονίζει ο Σ. Ντούρος. «Δεν είναι τυχαίο -προσθέτει- ότι η… άνθηση αυτών των προγραμμάτων άρχισε παράλληλα με τις απολύσεις και τη γενικότερη εκκαθάριση του Δημοσίου».
Πρόκειται για μια ακόμη εφαρμογή της ενοικίασης εργαζομένων από ιδιώτες σε δημόσιες υπηρεσίες. Η κυβέρνηση την ίδια στιγμή απολύει «ακριβούς» εργαζόμενους που καλύπτουν πάγιες ανάγκες και γεμίζει τις τρύπες με φτηνότερους νέους, ενώ σταδιακά αντικαθιστούν το σύνολο των εργασιακών σχέσεων του Δημοσίου με το εργασιακό δίκαιο της ζούγκλας που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα.
Του Ιάσονα Παναγιωτόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου