 |
Πρωθυπουργικές ασθένειες και θεωρίες…συνωμοσίας!
Όταν οι πρωθυπουργοί ασθενούν, τα σενάρια δίνουν και παίρνουν!
Τελικά οι πρωθυπουργικές ασθένειες , είτε είναι παροδικές, είτε σοβαρότερες ως περιστατικά, έχουν κάτι από…συνωμοσιολογικές υποθέσεις και μπόλικο μυστήριο! Εκ των πραγμάτων εάν ο επικεφαλής της κυβέρνησης ασθενήσει, όσο και αν αυτό παρουσιάζεται “ασήμαντο”, επηρεάζει βαθειά τις εξελίξεις και ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας που συχνά πυκνά βρίσκεται σε κρίση. Ακόμη και η περίπτωση του Α.Σαμαρά, που οι γιατροί την αντιμετωπίζουν με αισιοδοξία, έρχεται σε μια στιγμή που η κυβέρνηση χρειαζόταν ένα στιβαρό και δυνατό πρωθυπουργό. Το ότι δεν πάει στη Συνοδο Κορυφής δεν είναι πλήγμα; Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο εκάστοτε Αμερικανός πρόεδρος Κάνει τακτικά και υποχρεωτικά τσεκ-απ και μάλιστα δημοσιοποιούνται τα στοιχεία για να ξέρει ο κόσμος. Για ένα υπεύθυνο δημόσιο πρόσωπο όλα αυτά δεν είναι προσωπικά δεδομένα!
Η ασθένεια του Αντώνη Σαμαρά που εισήχθη στην κλινική πριν καν αναλάβει καθήκοντα πρωθυπουργού μπορεί να είναι πιο…ελαφριά και σίγουρα αντιμετωπίσιμη, αλλά είναι μοναδική ιστορικά…Δεν πρόλαβε να το χαρεί ο άνθρωπος το πρωθυπουργικό γραφείο! Όλοι οι άλλοι πρωθυπουργοί που στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας αντιμετώπισαν προβλήματα υγείας, είτε είχαν ήδη ασκήσει για καιρό καθήκοντα- όπως ο Αλέξανδρος Παπάγος και ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς- είτε ήταν γνωστό ότι η υγεία τους ήταν επιβαρυμένη, όπως στην περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Κάπου στο ενδιάμεσο ο Πλαστήρας, του οποίου επίσης η ασθένεια επηρέασε καταλυτικά τις πολιτικές εξελίξεις της εποχής…
Ας θυμηθούμε λίγο τα γεγονότα χωρίς να κάνουμε δίκη προθέσεων διότι πολλά δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμη…
Ο Μεταξάς
Στις 29 Ιανουαρίου 1941 κυκλοφόρησε η είδηση του θανάτου του Μεταξά. Είναι γνωστή η ιστορία, το “όχι” του, όσοι τον υποστήριξαν λένε για το πόσο μεγάλος ηγέτης ήταν , οι άλλοι επέμειναν στη συγκυρία, δεν έχει σημασία αυτό τώρα…Έτσι κι αλλιώς ο Μεταξάς δεν έκρυψε ότι ήταν Γερμανόφιλος απέναντι σε ένα αγγλόφιλο βασιλιά…
Τον Οκτώβριο θα επιδοθεί στον Μεταξά το ιταλικό τελεσίγραφο που σήμαινε στην ουσία την κήρυξη του πολέμου εκ μέρους της Ιταλίας ενάντια στην Ελλάδα.
Ο τότε εβδομηντάχρονος Μεταξάς απάντησε άμεσα στον ιταλό πρέσβη: “Λοιπόν, έχουμε πόλεμο” και η Ελλάδα δημιούργησε το γνωστό έπος στα ελληνοαλβανικά συνορα πετώντας τους Ιταλούς στη θάλασσα.
Η χώρα με την πολιτική Μεταξά προσπαθούσε βεβαια να μην…προκαλέσει τους Γερμανούς και την τύχη της πιστεύοντας ότι ο Χίτλερ θα μας άφηνε ήσυχους…Αυτό πίστευε ο ίδιος… Ο Μεταξάς πέθανε όμως δύο μήνες πριν από την γερμανική επίθεση-είναι χαρακτηριστική η εγγραφή του Μεταξά στο ημερολόγιό του στις 20 Δεκεμβρίου 1940, μετά από την επίσκεψη του γερμανού πρέσβη Ερμπαχ:«Ευτυχώς η επίσκεψις του Γερμανού δεν είχε κακά αποτελέσματα. Στην αρχή -χθες- ενόμισα ότι θα επήρχετο ρήξις. Και ότι οι Γερμανοί θα μας επίεζαν με απειλάς.Ευτυχώς τίποτε από αυτά…”.
Προσπάθησε πολύ λένε να μην προκαλέσει τους Γερμανούς…Αλλά ήρθε το τέλος. Στις 17 Ιανουαρίου 1941 ο Μεταξάς αισθάνθηκε μία ελαφρά αδιαθεσία. Οι γιατροί διέγνωσαν παραμυγδαλιτικό απόστημα και τον εγχειρίζουν στις 19 Ιανουαρίου. Το ιατρικό ανακοινωθέν που εξεδόθη με τον θάνατό του αναφέρει: «Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβερνήσεως ενεφάνισε προ δέκα ημερών, ήτοι το προπαρελθόν Σάββατον, φλεγμονήν του φάρυγγος, ήτις κατέληξεν εις απόστημα παραμυγδαλικόν. Παρά την έγκαιρον διάνοιξίν του ως και την μετεγχειρητικήν κατάλληλον θεραπείαν, παρουσίασεν εν συνεχεία τοξιναιμικά φαινόμενα και επιπλοκάς, ως γαστρορραγίαν και ουρίαν, και απέθανε σήμερον, 6 π.μ.Εν Αθήναις τη 29η Ιανουαρίου 1941 Οι θεράποντες ιατροί “.
Για τους ιστορικούς η εξέλιξη αυτή δεν άλλαξε και σημαντικά την ιστορία. Για τους φίλους του καθεστώτος πάντως ακόμη και σήμερα θεωρείται…ύποπτος ο θάνατος του! Θεωρούν υπεύθυνο το…Λονδίνο που δεν τον ήθελε με τίποτα. Σου λέει προσπαθούσε για την ειρήνη και ξαφνικά πέθανε από…αμυγδαλές;
Επικαλούνται μάλιστα άρθρο του κυρίου Λεονταρίτη στην εφημερίδα Καθημερινή ότι ο Διοικητής Ασφαλείας Αθηνών Παξινός βρέθηκε δολοφονημένος στο Κάιρο κατά τη διάρκεια του Πολέμου, την επομένη μιας επισήμου δεξιώσεως κατά την οποίαν, και με τη βοήθεια που δίνει το ποτό, είχε πει απευθυνόμενος σε άγγλο αξιωματικό «Μετά τον πόλεμο θα γράψω ένα βιβλίο δια τον θάνατο του Ιωάννου Μεταξά που είμαι σίγουρος ότι δεν θα σας αρέσει».
Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης είχε –λένε- αναφέρει σε εκμυστηρεύσεις του ότι «Αν είχαμε τον Μεταξά σε τρίτη θέση νοσοκομείου, αυτός θα ζούσε». Επίσης ήταν της άποψης ότι “Οι γιατροί φταίγανε και επωφελήθηκαν οι άγγλοι”. Από τις διηγήσεις πάλι της κόρης του Μεταξά, Λουκίας, φαίνεται η επιθυμία του Μεταξά να τον δει και άλλος γιατρός “Σαν τον ερώτησα αν θέλη να τον δη και άλλος ιατρός γυάλισαν τα μάτια του… -Ναι παιδί μου, ναι!, μου απήντησε”.
Ο θάνατος τότε του Μεταξά πέρασε σαν έγκλημα των άγγλων: «Οι άγγλοι τον φάγανε».Οι Γερμανοί από πλευράς τους υπεστήριξαν τη φήμη ότι τον Μεταξά εδολοφόνησαν οι Άγγλοι.
Ο Παπάγος
Κάτι ανάλογο επικαλέστηκαν και οι υποστηρικτές του Παπάγου. Μόνο που εδώ υπήρχε μια σημαντική διαφορά. Ο Στρατάρχης είχε ασθενήσει καιρό, δεν ήταν κάτι ξαφνικό. Αλλά λένε –χωρίς σοβαρά επιχειρήματα- ότι ο θάνατός του συνδέεται με την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο κατά της αγγλικής αποικιοκρατικής τυραννίας.
Όπως τονίζουν οι υποστηρικτές των θεωριών συνωμοσίας: “Ο στρατάρχης λόγω της εθνικής πολιτικής του στο Κυπριακό συγκρούστηκε έντονα με τον τότε υπουργό εξωτερικών και μετέπειτα πρωθυπουργό της Αγγλίας Άντονι Ήντεν” , ακολούθησαν τραγικές εξελίξεις και κανένας δεν ξέρει από τι πέθανε ο Παπάγος…
Μάλιστα συνδέουν επίσης την μετέπειτα πρωθυπουργοποίηση Καραμανλή αντί για του Στ. Στεφανόπουλου που ήταν ο φυσικός διάδοχος του Παπάγου στον Συναγερμό αλλά και τόσων άλλων σημαντικών πολιτικών της εποχής με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, η οριστική ταφόπλακα της Ενώσεως με την Κύπρο….
Η αλήθεια είναι ότι είχε συγκρουστεί με το Παλάτι και τους Αμερικάνους ο Παπάγος και ότι το Κυπριακό ήταν στην πρώτη γραμμή...
“Ο Παπάγος αρνιόταν από την πλευρά του, αν και βαριά άρρωστος, να ενδώσει στις πιέσεις του παλατιού, που επιζητούσε την παραίτησή του. Η παρατεταμένη ασθένειά του είχε προκαλέσει ανησυχία στην Ουάσιγκτον, που έβλεπε ότι η κυβέρνηση αδρανούσε, οι δυο αντιπρόεδροι, ο υπουργοί Άμυνας Κανελλόπουλος και Εξωτερικών Στεφανόπουλος, αντιδικούσαν σε προσωπικό επίπεδο και το παλάτι δεν ήταν βέβαιο για το τι έπρεπε να πράξει. Η ασθένεια του Παπάγου έφερε στο προσκήνιο θέμα επιλογής νέου πρωθυπουργού. Ένα από τα σενάρια που συζητούσαν οι Αμερικανοί με το παλάτι ήταν ο διορισμός ενός «μεταβατικού», αλλά όχι υπηρεσιακού πρωθυπουργού, ο οποίος θα οδηγούσε τη χώρα σε νέες εκλογές. Αυτήν τη φορά, η εμπειρία της σύγκρουσης με την πρεσβεία γύρω από τον Παπάγο, το 1952, έπεισε τη Φρειδερίκη πως έπρεπε να συμβουλευθεί τους Αμερικανούς για την επιλογή του διαδόχου του….” γράφει ο Παπαχελάς που στηρίζεται σε αμερικανικές πηγές.
Ο Πλαστήρας
Ο Πλαστήρας ήταν πρωταγωνιστής της πολιτικής και της στρατιωτικής ζωής του τόπου πριν τον Πόλεμο. Αλλά και μετά! Ιδιαίτερα μετά την λήξη του Εμφύλιου ως αρχηγός της ΕΠΕΚ σχημάτισε δύο φορές κυβέρνηση συνασπισμού από κόμματα του κέντρου την περίοδο 1950-1952 (15 Απριλίου 1950 - 21 Αυγούστου 1950 και 1 Νοεμβρίου 1951 - 11 Οκτωβρίου 1952) , το περιβόητο «κεντρώο διάλειμμα». Ως πρωθυπουργός άσκησε μετριοπαθή πολιτική με πλούσια δράση. Ασχολήθηκε με την εξάλειψη των συνεπειών του Εμφύλιου και την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση, με ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα εθνικοποιήσεων, κοινωνικών παροχών, διανομής γης στους ακτήμονες, χορήγησης ψήφου στις γυναίκες κλπ.
“Στη δεύτερη περίοδο της πρωθυπουργίας του συνεργάστηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων με αρχηγό τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Λόγω της αναγκαστικής συνεργασίας και λόγω της πίεσης των ανακτόρων και των δεξιών κομμάτων αναγκάστηκε να συμβιβαστεί και να μην προχωρήσει την πολιτική της εθνικής συμφιλίωσης όσο θα ήθελε. Αρχικός του στόχος ήταν η κατάργηση των στρατοδικείων και η υπαγωγή των υποθέσεων στα τακτικά δικαστήρια, η κατάργηση των ειδικών αντικομμουνιστικών νόμων, η απελευθέρωση των εκτοπισμένων και η κατάργηση του θεσμού της διοικητικής εκτόπισης, η κατάργηση της θανατικής ποινής”. Ήταν η ασθένειά του που έπαιξε καταλυτικό ρόλο και δεν μπορούσε σε πολλά πράγματα να αντιταχθεί- του χρεώνονται ακόμη και οι εκτελέσεις επιφανών πολιτικών…Εάν στην ιστορία γίνονταν υποθέσεις πώς άραγε θα είχε γραφτεί με ένα υγιή Πλαστήρα;
Επί των κυβερνήσεών του η Ελλάδα εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, στάλθηκε εκστρατευτικό σώμα στην Κορέα και εκτελέστηκε το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ Νίκος Μπελογιάννης. Τα γεγονότα αυτά και η απαίτησή του να στηριχτεί απ’ την Αριστερά στις εκλογές, τις οποίες διεξήγαγε με πλειοψηφικό σύστημα, και κατά συνέπεια η Αριστερά θα καταδικαζόταν σε πολιτική εξαφάνιση, καθόρισε το σύνθημα του ΚΚΕ «τι Παπάγος, τι Πλαστήρας». Το κόμμα του διασπάστηκε, και με το σύνθημα της Αριστεράς «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας» και την Αμερική να υποστηρίζει την εκλογή του Παπάγου έχασε τις εκλογές στις 16 Νοεμβρίου 1952. Η υγεία του είχε ήδη κλονιστεί και πέθανε στις 26 Ιουλίου 1953.
“Οι παρεμβάσεις των Αμερικανών ήσαν δημόσιες και απροκάλυπτες. Στην τριετία 1951-52 οι πολιτικές δυνάμεις του Κέντρου σπατάλησαν την πλειοψηφία της Βουλής σε άγονες και αντιπαραγωγικές προσωπικές, κυρίως, και πολιτικές διαφωνίες και δημόσιες αλληλοκατηγορίες και αντεγκλήσεις. Στα τρία αυτά χρόνια είχαμε έξι κυβερνήσεις! Ο μόνος που είχε σαφή και αμετακίνητη ιδεολογική στρατηγική ανάμεσα στη Δεξιά και στην Αριστερά ήταν ο Ν. Πλαστήρας. Και ήταν ο μόνος που πίστευε και προσπαθούσε να κάνει πράξη την πολιτική της λήθης και της ειρηνικής συμφιλίωσης. Ηταν σχεδόν και ο μόνος στόχος του ΚΚΕ…”
Και ο Ανδρέας
Η περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου είναι η πιο χαρακτηριστική, καθώς ως πρωθυπουργός έμεινε καιρό στο Ωνάσειο μέχρι που παραιτήθηκε- τον παραίτησαν λένε ορισμένοι. Μάλιστα προχθές συμπληρώθηκαν 16 χρόνια από την ημέρα που πέθανε, δηλαδή ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 1996. Ο Ανδρέας Παπανδρέου πέθανε αφού είχε ταλαιπωρηθεί το προηγούμενο διάστημα με την πολύμηνη ασθένειά του και επομένως δεν ήταν πλέον πρωθυπουργός, αλλά είχε διατηρήσει την προεδρία του κόμματος. Η ασθένειά του ήταν γνωστή από την εποχή του 1988-1989. Χειρουργήθηκε στο Χέρφιλντ, έμεινε ξανά στην πρωθυπουργία, έχασε τις 3 εκλογικές αναμετρήσεις, πέρασε (ως ωσεί παρών) το Ειδικό Δικαστήριο και επανήλθε κερδίζοντας τις εκλογές του 1993. Δεν ήταν όμως ποτέ ο ίδιος ώσπου το 1995 εισήχθη στο Ωνάσειο…
Λέγεται μάλιστα ότι για μήνες ήταν τόσο αδύναμος που άλλοι κυβερνούσαν με επικεφαλής την τότε σύζυγο του. και τότε γράφτηκαν πολλά συνωμοσιολογικά…
patris.gr
ΠΗΓΕΣ-ΠΑΤΡΙΣ
-ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ Ν.Δ. Η ασθένεια του Αλέξανδρου Παπάγου και τα αίτιά της
-Γρηγοριάδης Σόλων, Μετά τον εμφύλιο η άνοδος του Παπάγου στην εξουσία,
-Παπαχελάς Αλέξης, Ο βιασμός τής ελληνικής δημοκρατίας: Ο αμερικανικός παράγων,
-Λεονταρίτης Γεώργιος, Ο Παπάγος, το στέμμα, και οι Άγγλοι,
-Σέφης Αναστασάκος, Ο Πλαστήρας και η εποχή του
-Γ.Ρωμαίος, το ΒΗΜΑ
-Ημερολόγιο Ι.Μεταξά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου