Κατάληψη ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ Μυτιλήνης: κραυγή αγωνίας από τους μαθητές

Στη σημερινή κοινωνία που εκμεταλλεύεται με τον πιο απάνθρωπο τρόπο την νεολαία της ρίχνουμε μια γερή γροθιά στον τρόπο και στα συμφέροντα κάποιων που μας θέλουν σαν τα πιόνια τα οποία κινούν αυτοί.

Θέλουν να μας φτάσουν στον πάτο της εξαθλίωσης της φτώχιας και της μιζέριας αλλά εμείς δεν θα τους αφήσουμε φωνή των νέων θα αντηχεί στα αυτιά τους σαν μια συνεχόμενη διαμαρτυρία κατά την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας. Παλεύουμε καθημερινά για ένα καλύτερο μέλλον για μια καθημερινότητα μακριά από όλο αυτό που ζούμε τώρα.

Τελειώσαμε τα σχολεία μας και βρήκαμε ως λύση τον ΟΑΕΔ. Ήρθαμε ελπίζοντας σε μια επαγγελματική σταδιοδρομία και ότι θα έχουμε τα κατάλληλα εφόδια για να βγούμε στην αγορά εργασίας χωρίς τόση δυσκολία όσο τους άλλους τουλάχιστον. Μας υπόσχονταν πτυχίο το οποίο ήταν αρκετό για μια εργασία στη ειδικότητα που είχαμε επιλέξει.

Αυτή τη στιγμή τα μεγάλα κεφάλια αυτής της σάπιας κοινωνίας που ζούμε που την έχουν καταντήσει να ”σκοτώνει” όλο και περισσότερους κάθε μέρα με την εξαθλίωση και με τα μέτρα που παίρνουν μας αφαιρούν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα.

Είμαστε σίγουροι πως στην θέση που είναι κάποιοι και κανονίζουν τις ζωές των άλλων αν ήμασταν εμείς ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Θα σεβόμασταν τουλάχιστον τον κόπο αυτών των παιδιών που αφήνουν σπίτι, οικογένειες και πάνε κάπου αλλού μερικές φορές για ένα χαρτί που υποτίθεται θα έκανε την ζωή τους κάπως καλύτερη στις μέρες που ζούμε.

Αυτό το χαρτί πλέον έχει γίνει μια απλή βεβαίωση σαν να έχουμε πάει να παρακολουθήσουμε ένα σεμινάριο. Πρωί δουλειά, μεσημέρι έως βράδυ σχολή και όλα αυτά για ποιόν λόγο; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα τους περάσει τόσο εύκολα! Οι νέοι κάνουν ενωμένοι τον δικό τους πόλεμο ενάντια σε αυτούς που τους θέλουν εξαρτημένους από το σύστημα της κοινωνίας που έχει δέσει τα χέρια σε τόσους αθώους ανθρώπους για τα σπασμένα άλλων.

Όλοι ενωμένοι στον αγώνα που δίνουν οι μαθητές των ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ όλης της ελλάδας για τα δικαιώματα που μας κλέβουν με το έτσι θέλω χωρίς να νοιάζονται για το αύριο που ξημερώνει για εμάς. Δεν πέφτουμε στον πάτο μαζί τους….εκείνοι που αξίζουν αυτή τη θέση θα την πάρουν σύντομα αλλά χωρίς εμάς δίπλα τους.

Θα αναρωτηθείτε γιατί έγραψα πιο πάνω με μικρά γράμματα την λέξη έλλαδα… Λοιπόν εγώ προσωπικά ντρέπομαι γι αυτήν την χώρα που εκτελεί τα παιδιά της μέρα με τη μέρα. Και όμως εμείς η νέα γενιά μπορεί να φέρουμε  μια ισορροπία σε όλα αυτά που γίνονται. Αρκεί να ακουστεί η φωνή μας και να είμαστε ενωμένοι σαν μια γροθιά ενάντια στα μέτρα που παίρνουν για την εκτέλεση μας.

Δεν χάνουμε το κουράγιο μας και την πίστη μας μπορούμε να τα καταφέρουμε. Στηρίξτε μας και εσείς όσο μπορείτε δείτε το τι κάνουμε για ένα κομμάτι ψωμί. Γι’ αυτό παλεύουμε, για ένα κομμάτι ψωμί, μη μας το παίρνετε και αυτό.

Αφαιρέσατε από τους γονείς μας το δικαίωμα εργασίας, δεν θα το κάνετε και σε εμάς. Δεν θα γίνουμε οι μαριονέτες σας για να αποφασίζετε για την ζωή μας. Έχουμε δική μας γνώμη και δικό μας λόγο ισχυρότερο από των υπολοίπων.

Ενάντια στην εκμετάλλευση των μαθητών, παιδιών που παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο και μια θέση εργασίας. Κάτω τα χέρια σας από τους μαθητές! Εξοντώσατε τους πάντες, τουλάχιστον αφήστε εμάς τα παιδιά να επιζήσουμε μήπως και σας ανοίξουμε τα μάτια και δείτε σε τι κοινωνία ζούμε και ποιοι αξίζουν πραγματικά για κάποιες θέσεις.

Τέλος στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των μαθητών!

Η φωνή μας θα ακουστεί και θα τα καταφέρουμε!