Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΛΛΟΘΙ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ ΓΙΑ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Εκβιασμοί, αυθαίρετες απολύσεις, εργασία – λάστιχο με βίαιες περικοπές μισθών, τρομοκρατία στους χώρους εργασίας.

Διαπλοκή τραπεζικού και επιχειρηματικού κεφαλαίου, νομότυπες μεταβιβάσεις επιχειρήσεων σε αχυρανθρώπους, πολυδαίδαλες επιχειρηματικές δραστηριότητες που καταλήγουν σε φιάσκο. Χιλιάδες εργαζόμενοι πετιούνται στον δρόμο ή καλούνται επιλέξουν μεταξύ του ταμείου ανεργίας και της συμβολικής αμοιβής στην ίδια θέση εργασίας.Στην εποχή της οικονομικής κρίσης, δεν αρκούν η ευέλικτη εργατική νομοθεσία που επιβλήθηκε με την ψήφιση και του Μνημονίου. Ούτε η αχρήστευση του εργατικού δικαίου, των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν τον τελευταίο αιώνα. Δεν αρκεί πλέον ούτε η ουσιαστική κατάργηση θεσμών, όπως η Διαιτησία. Ούτε η πλήρης κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, οι απολύσεις με μισή αποζημίωση, η εργασία – λάστιχο που μπορεί να αφορά και μία (!) ημέρα την εβδομάδα. Εν μέσω οικονομικής κρίσης, με την ανεργία να έχει διπλασιαστεί σε μια διετία και να αφορά πλέον περισσότερους από 1.000.000 εργαζόμενους, τα εργοδοτικά τεχνάσματα και οι κάθε λογής αυθαιρεσίες ξεπερνούν και την πλέον αχαλίνωτη φαντασία. Όλα πια επιτρέπονται στην εποχή της “τεχνοκρατίας” τρικομματικής κυβέρνησης του Μνημονίου.

Ωστόσο, η καρδιά της δουλειάς, που επιχειρείται να μετεξελιχθεί σε δουλεία, των δικαιωμάτων, των διεκδικήσεων, των εργατικών αγώνων, και πάνω απ’ όλα της αξιοπρέπειας, επιμένει να χτυπά καθημερινά σε πύλες κατειλημμένων εργοστασίων, στις αποθήκες επιχειρήσεων που οι εργαζόμενοι φρουρούν σαν δική τους περιουσία. Χτυπά στη Ελληνική Χαλυβουργία, στην Αlapis, στις αποθήκες της Γερολυμάτος Cosmetics” στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όπου η διοίκηση της εταιρείας καλεί τους εργαζόμενους να δουλεύουν 2 ημέρες την εβδομάδα, για χαρτζιλίκι! Οι εργαζόμενοι αντιστέκονται στη νέα βαρβαρότητα που επιχειρείται να εγκαθιδρυθεί σε κάθε τόπο δουλειάς με άλλοθι την κρίση, τις νέες πολυδαίδαλες επιχειρηματικές επιδιώξεις που συνήθως αποκαλύπτουν δραστηριότητες στο όριο της (τυπικής) νομμιμότητας.

Από τους Ανδρέα Πετρόπουλο & Μανώλη Γασπαράκη