Το πρόβλημα της ανεργίας είναι για κάποιους ένα πρόβλημα αριθμών. Οι αριθμοί τους, τα ποσοστά τους, τα κλάσματα τους, οι άψυχοι κατάλογοι τους στο Φύλλο 1 του προγράμματος Excel. Ναι, αλλά οι άνεργοι έχουν μύτη, και μάτια, και αυτιά, και σκέψη, και ψύχη, και οπωσδήποτε κατέχουν το ύψιστο βασιλικό αξίωμα: το αξίωμα του ανθρώπου. Μα και άνεργοι, μα και άνθρωποι. Να πούμε τουλάχιστον αυτό: οι άνεργοι είναι άνθρωποι.
Το πρόβλημα της ανεργίας είναι για κάποιους μια προσπάθεια επιπόλαιης καταστολής. Να διαλυθεί, δηλαδή, η ανεργία για να έρθει η απάνθρωπη εργασία, η ευέλικτη, η αυθαίρετη, το κέφι, δηλαδή, του εργοδότη, ή το κέφι του ανεύθυνου κράτους, τα μισάνθρωπα ωράρια εξάντλησης ή τα αργόμισθα ωράρια του κράτους με διάρκεια οκτώ μηνών. Δε φεύγει η ανεργία με δουλεία. Και βάζουμε τον τόνο στο γιώτα. Η ανεργία θα φύγει με δουλειά. Και βάζουμε τον τόνο στο άλφα. Δε νοείται να φεύγει η ανεργία για χάρη ολιγόμηνων συμβάσεων. Ούτε συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ούτε σύγχρονες συμβάσεις έργου, ούτε συμβάσεις ολίγης ευτυχίας. Είναι ψέμα ο πηγεμός στην εργασία όταν κοντεύει η πικρή επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση σου.
Οι γονείς των ανέργων απηύδησαν! Οι κοπέλες των ανέργων βαρέθηκαν! Τα παιδιά των ανέργων κοιτάζουν και δεν ξέρουν τι είναι αυτό! Σιχάθηκαν πλέον οι νέοι τις δουλειές που τελειώνουν στο οκτάμηνο. Δεν ξέρουν τι ώρα να ξυπνήσουν, αν θα είναι αργά ή νωρίς, ή αν αξίζει να ξυπνήσουν νωρίς, αφού δεν έχουν να πάνε σε δουλειές.
Να προσθέσουν οι νέοι προσόντα καταντάει ακριβό και αστείο. Τα προσόντα στοιχίζουν λεφτά και σιγά τις δουλείες που ανοίγουν. Κάποιοι βρήκαν μια έτοιμη δουλειά. Κάποιοι άλλοι δεν βρήκανε τίποτα. Κάποιοι είχαν λεφτά απ’ τους γονείς τους. Κάποιοι άλλοι γεννήθηκαν πάμφτωχοι, πιο φτωχοί απ’ ότι λέει το Excel που ρυθμίζει τους φόρους του κράτους.
Κάποιους τους βόλεψε ο μπαμπάς τους και τώρα αυτοί οι βολεμένοι ασκούν κριτική και λοιδορία, και μάλιστα πουλάνε μαθήματα όταν βρίσκουν έναν άνεργο φίλο τους. Οι βολεμένοι λοιδορούν τους άνεργους! Βρίζει, δηλαδή, του ανέργους η ίδια κοινωνία που βολεύτηκε! Οι άνεργοι ζητάνε δουλειά και δίκαιους όρους εργασίας. Τα θέλουνε όλα στο φως. Τα θέλουνε όλα στο συναίσθημα. Οι εργοδότες να πάνε στο συναίσθημα πριν πάει ο κόμπος στο χτένι. Το κράτος να πάει στην πρόνοια πριν βαδίσει το κράτος στη διάλυση. Είναι φανερό πως το συναίσθημα θα σώσει τη δύσκολη εποχή μας.
Κάνετε χώρο για τους άνεργους και θα είναι αυτό για το συμφέρον όλης της σκληρής λογικής σας. Μαλακώστε! Σας συμφέρει! Στα κελιά του προγράμματος Excel είναι τρόφιμοι όλοι οι άνεργοι. Εσείς που μπορείτε να τους βγάλετε χρειάζεστε λίγη καρδιά. Το κράτος θα αργήσει να αλλάξει και το πρόσωπο που έχει η αγορά καταγίνεται ολοένα ψυχρότερο. Πρέπει να ανάψουν οι καρδιές! Αμήν. Να γίνει.
Κώστας Παναγόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου