Οι μεταλλεργάτες που συγκεντρώνονται καθημερινά στην πλατεία Ηλεκτρικού στον Πειραιά, κινητοποιούνται από έναν αριθμό με τρομακτικές συνέπειες: από τον Σεπτέμβρη του 2008 η ανεργία στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος έχει
αγγίξει το 90% μεταξύ των 4.500 εργαζομένων.
«Υπάρχουν συνάδελφοι που με παίρνουν τηλέφωνο αργά το βράδυ σε κατάσταση αμόκ. Τους βλέπεις να παραμιλάνε, να μην έχουν να πάρουν ούτε καφέ. Εγώ κοντεύω να κλείσω οκτώ μήνες χωρίς μεροκάματο. Αν δεν συντονιστούμε με τους άλλους ανέργους, θα πάμε όλοι σε τρελάδικο», λέει ο Γιώργος Αλεβιζόπουλος, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά. Ιδίως οι εργαζόμενοι στη Ζώνη έχουν φτάσει στο σημείο μηδέν. «Πάνω από το 80% είναι έκτακτης απασχόλησης, ενώ αυτοί που φέτος έχουν κάνει πάνω από 10 μεροκάματα θεωρούνται προνομιούχοι», εξηγούν οι μεταλλεργάτες.
Η κινητοποίηση αποφασίστηκε ύστερα από πρωτοβουλία - κάλεσμα των εννέα μελών που εκλέχτηκαν στο Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, με τον συνδυασμό της Εργατικής Ενότητας (αποτελεί την αντιπολίτευση του σωματείου) στο δημαρχείο Περάματος.
«Πήραμε αυτή την πρωτοβουλία διαπιστώνοντας τις αδιέξοδες προσπάθειες του παρελθόντος και διαφωνώντας με τους χειρισμούς της πλειοψηφίας του διοικητικού συμβουλίου του συνδικάτου, η οποία οδήγησε στον πλήρη εκφυλισμό τις προσπάθειες που προηγήθηκαν», λέει ο Παναγιώτης Καραγιαννάκης, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συνδικάτου Μετάλλου.
Προσθέτει πως «υπήρξε πρωτόγνωρη συμμετοχή και ακούστηκαν οι απόψεις δεκάδων συναδέλφων όλων των ιδεολογικών, πολιτικών και παραταξιακών απόψεων. Μέσα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις, τις διαφωνίες και τις μικροεντάσεις, δημιουργήθηκε η συντονιστική επιτροπή για τη σωτηρία της Ζώνης, καθώς και ένα σχέδιο προτάσεων το οποίο έχουμε στείλει σε συνδικαλιστικούς, επαγγελματικούς και κοινωνικούς φορείς ώστε να καταθέσουν τις δικές τους παρατηρήσεις». Η ψυχολογική πίεση που βιώνει σε προσωπικό επίπεδο είναι αφόρητη: «Από το καλοκαίρι και μετά έχω δουλέψει μόλις επτά ημέρες. Αν δεν εργαζόταν η γυναίκα μου θα είχα αυτοκτονήσει», καταλήγει. Το ίδιο κλίμα κυριαρχεί παντού.
Ο Κώστας Λιακόπουλος είναι άνεργος από τον Οκτώβριο. Ξεκαθαρίζει πως «η κινητοποίησή μας δεν αφορά μόνο τη Ζώνη. Εχουμε ανάγκη την ευρύτερη συσπείρωση των σωματείων και των φορέων. Οποιος θέλει ας έρθει να πει ελεύθερα τις απόψεις του και να μοιράσει τα κείμενά του».
Το στίγμα δίνει μία από τις ανακοινώσεις που μοιράζονται: «Υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη δημοκρατική έκφραση των εργαζομένων ιδιαίτερα στους χώρους δουλειάς, που στις σημερινές συνθήκες μετατρέπονται σε γκέτο. Απαιτούμε άμεσο λαϊκό εργατικό έλεγχο σε κάθε θεσμό και λειτουργία της κοινωνίας».
Ποια θα είναι η συνέχεια της κινητοποίησης; Οι συγκεντρωμένοι λένε πως «θα μείνουμε στον Ηλεκτρικό όσο χρειαστεί, προβάλλοντας τα αιτήματά μας, απαιτώντας η φωνή των μεταλλεργατών να πετάξει πάνω από τα καράβια και να ακουστεί σε ολόκληρο τον Πειραιά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου