Η ιστορία των μνημονιακών περικοπών για τους μισθωτούς

Το μεγάλο μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις

ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΓΙΑ 1.000.000 ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ 1.700.000 ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ

 Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΩΣΤΑΡΕΛΟΥ

Η λαίλαπα του Μνημονίου ακούμπησε πρώτα μισθούς, συντάξεις, Δώρα εορτών και επιδόματα θερινής αδείας, αφήνοντας «στήλη άλατος» εργαζόμενους και συνταξιούχους, που μέσα σε μια νύχτα βίωσαν τη δραστική μείωση των αποδοχών τους.

Η σκληρή πραγματικότητα, στην οποία προσγειώθηκαν απότομα πάνω από 1 εκατ. δημόσιοι υπάλληλοι και περίπου 1,7 εκατ. συνταξιούχοι, έφερε στα ταμεία του Δημοσίου κοντά 2,8 δισ. ευρώ. Η εύκολη λύση που ελήφθη εξ αρχής είχε άμεσα αποτελέσματα, που όμως οδήγησαν σε απώλεια δύο ή και τριών μισθών για τους δημοσίους υπαλλήλους και σχεδόν δύο συντάξεων για τους απόμαχους εργαζόμενους, χωρίς να υπολογίζονται οι έμμεσες απώλειες εισοδημάτων από τις αλλεπάλληλες αυξήσεις φόρων.

Στο στόχαστρο μπήκαν και οι αποδοχές των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, τις οποίες όμως «κούρεψαν» εμμέσως μέσω των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων, αλλά και ρίχνοντας τον κατώτερο μισθό κάτω από τα 500 ευρώ.

Το θρίλερ του κοψίματος των αποδοχών ξεκίνησε από τον Απρίλιο, απόρροια του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Σε αυτή την πρώτη φάση, η κυβέρνηση ανακοίνωσε μηδενική εισοδηματική πολιτική για υπαλλήλους του Δημοσίου, του ευρύτερου δημόσιου τομέα και για συνταξιούχους, περικοπές επιδομάτων και πρόσθετων αποδοχών, το κόψιμο κατά 30% -και μάλιστα άμεσα- των Δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων, καθώς και του επιδόματος αδείας.

Στόχος τότε ήταν η εξοικονόμηση 1.858 εκατ. ευρώ. Το οριζόντιο κόψιμο έφτανε στο 12% των αποδοχών, επιδομάτων, αποζημιώσεων και κάθε είδους αμοιβών ή 7% για εργαζόμενους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου που δεν λάμβαναν επιδόματα ή πρόσθετες αμοιβές, καθώς και πλαφόν από 5.981,40 ευρώ για δημοσίους υπαλλήλους και μέχρι 8.594,40 ευρώ για τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου.

Η συνέχεια δόθηκε τον Μάιο με το Α' Μνημόνιο. Από 1ης Ιουνίου 2010 καταργούνται Δώρα Χριστουγέννων-Πάσχα και το επίδομα αδείας.

Οι συνταξιούχοι μέχρι 60 ετών (αφορά και συνταξιούχους ΟΤΑ, ΝΠΔΔ, ΟΣΕ και ασφαλιστικών ταμείων προσωπικού σιδηροδρομικών δικτύων) παύουν να τα εισπράττουν και αντικαθίστανται από ετήσια επιδόματα (μόνο από ένα ταμείο για όσους παίρνουν δύο συντάξεις) 800 ευρώ (400 ευρώ τα Χριστούγεννα και από 200 ευρώ Πάσχα και καλοκαίρι) για συνταξιούχους άνω των 60 ετών (εξαιρούνται του ορίου ηλικίας όσοι παίρνουν αναπηρικές συντάξεις, ανικανότητας, αναγκαστικής συνταξιοδότησης, βαρέα και ανθυγιεινά, οικοδομικές εργασίες, χηρείας και εκ μεταβιβάσεως μέχρι να συμπληρώσουν το 18ο έτος ή το 24ο σε περίπτωση σπουδών ή αν έχουν αναπηρία άνω 67%) και 1.000 ευρώ (500 ευρώ τα Χριστούγεννα και από 250 ευρώ Πάσχα και Καλοκαίρι) για δημοσίους υπαλλήλους, εφ' όσον οι συνολικές μικτές μηνιαίες αποδοχές (συμπεριλαμβάνονται και τα επιδόματά) τους είναι μέχρι 2.500 και 3.000 ευρώ, αντίστοιχα.

Και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα

Συμπληρωματικά επήλθε νέα οριζόντια μείωση σε επιδόματα, αποζημιώσεις και κάθε είδους αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς και οριζόντια μείωση 3% των συνολικών αποδοχών των εργαζομένων του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΝΠΔΔ και ΟΤΑ). Το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης του Απριλίου και το Μνημόνιο του Μαΐου επέφεραν μείωση αποδοχών 20% για δημοσίους υπαλλήλους και 10% για εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου.

Το πακέτο των περικοπών άγγιξε τους πάντες. Από απλούς δημόσιους υπαλλήλους -αν και υπήρξε ειδική μέριμνα για τους υπαλλήλους της Βουλής, καθώς εισπράττουν πάνω από 14 μισθούς- μέχρι δικαστικούς και βουλευτές, οι οποίοι βουλευτές όμως, με το «τρικ» των συμμετοχών σε επιτροπές, περιόρισαν τις απώλειές τους. Το πλαφόν έχει πλέον προσδιοριστεί στα 5.856,08 και πέραν αυτού δεν μπορεί να λάβει ουδείς, πλην βέβαια των πολιτικών μας ηγετών...

Η κυβέρνηση δεν δίστασε να κόψει και τη δεύτερη δόση του επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης 150-650 ευρώ, που είχε υποσχεθεί να δώσει μέχρι τέλος Ιουνίου 2010 στις ασθενείς οικονομικά ομάδες. Ενεκα δημοτικών εκλογών τον περασμένο Δεκέμβριο εξήγγειλε -και έδωσε- ένα πενιχρό ποσό 100, 200 και 300 ευρώ (ανάλογα με το εισόδημα) στους συνταξιούχους άνω των 60 ετών που εισπράττουν συντάξεις πείνας.

Η πολιτική των επιδομάτων και του παγώματος των αποδοχών θα έχει και συνέχεια για τους δημόσιους υπαλλήλους του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, καθώς έρχεται το Ενιαίο Μισθολόγιο.

Οι τυχόν ελπίδες που μπορεί κάποιοι να τρέφουν για επαναφορά όσων χάθηκαν είναι φρούδες, καθώς μια τέτοια κίνηση θα οδηγήσει σε αύξηση των δαπανών του προϋπολογισμού, κάτι το οποίο καθίσταται «επικίνδυνο» για τα επόμενα χρόνια.*