Ψάξαμε αγγελίες και βρήκαμε δουλειά
Υπάρχουν καλά και κακά νέα. Με την ανεργία να φτάνει σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία στο 15,1%, δύο συντάκτες του «Βήματος», μία γυναίκα και ένας άνδρας, κατάφεραν να βρουν δουλειά υποδυόμενοι τους... εαυτούς τους, προβάλλοντας τις σπουδές, τις γνώσεις και την εμπειρία τους - αλλά όχι και τη δημοσιογραφική ιδιότητα.
Ανοιξαν εφημερίδες με αγγελίες, μπήκαν σε σχετικούς διαδικτυακούς τόπους, έστειλαν εκατοντάδες βιογραφικά και πέρασαν από δεκάδες συνεντεύξεις. Μέσα σε δύο εβδομάδες, είδαν τα φανερά και κρυμμένα μυστικά της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα, όπου παρά τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας αποδεικνύεται ότι... δουλειές υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν πάντα τη στιγμή που τις θέλει ή στον τομέα που τις αναζητεί κάποιος,όμως με όπλα την υπομονή,ένα καλό βιογραφικό, πιθανή εμπειρία και την προσωπικότητα που διαθέτει, μια πόρτα εργασίας ανοίγει. Συχνότερα στον τομέα των πωλήσεων, ενώ εξίσου συχνά με μειωμένες απολαβές, ευέλικτα ωράρια ή και προσφορά ποσοστών αντί αμοιβής. Σε πωλήσεις και προώθηση πωλήσεων, σε τουρισμό και εποχική εργασία, σε τεχνικά επαγγέλματα και ειδικότητες της εστίασης, αλλά και σε θέσεις πολυεθνικών με προοπτικές εξέλιξης, δουλειές προσφέρονται ακόμα και εν μέσω κρίσης.
Αναζήτηση γένους θηλυκού: «Επιασα την καλή σε πολυεθνική»
Με χρονικό ορίζοντα δύο εβδομάδων, ένα πτυχίο Οικονομικών Σπουδών και σχεδόν μηδαμινή εμπειρία, ξεκίνησε η περιπλάνηση στις αγγελίες για δουλειά. Οι περισσότερες εταιρείες, από διεθνείς ομίλους ως μικρές εγχώριες επιχειρήσεις, κάνουν την πρώτη διαλογή αποκλειστικά μέσω υποβολής βιογραφικού με email. Αγγελίες με τηλέφωνο επικοινωνίας υπάρχουν, αλλά αφορούν τον τομέα των πωλήσεων.
Με ποσοστά
Η πρώτη τηλεφωνική επαφή με ενθουσιάζει. Μια γυναίκα ξεκαθαρίζει ότι η εταιρεία δεν ζητεί ντίλερ, αλλά πρόσωπα να προωθήσουν τα προϊόντα της. Η ίδια «εξομολογείται» ότι αισθάνεται τυχερή που πριν από έξι χρόνια ξεκίνησε να συνεργάζεται με την εταιρεία και σήμερα βγάζει «πολλά χρήματα από το σπίτι». Δύο ημέρες μετά, στα γραφεία της εταιρείας γίνεται παρουσίαση του τρόπου δουλειάς. Στην αίθουσα περιμένουν περίπου δέκα άτομα, οι περισσότεροι φοιτητές.
Επειτα από μία ώρα, με τα slides και τα γραφήματα να μιλούν για «εξασφαλισμένη επιτυχία», φτάνουμε στην αμοιβή. «Εξαρτάται από τις πωλήσεις», λέει ο υπεύθυνος, «αν ο συνεργάτης πετύχει τους στόχους που θέτουμε» . Ανασφάλιστος και δημιουργώντας δίκτυο πελατών από το μηδέν λοιπόν. Τα πρόσωπα γύρω συννεφιάζουν. Οι μισοί αισθάνονται εξαπατημένοι και φεύγουν. Οι άνθρωποι της εταιρείας παραμένουν φιλικοί. «Χαμογελάς,είσαι ευχάριστη.Σίγουρα θα τα καταφέρεις.Αρκεί να αφιερώσεις χρόνο αρχικά και μετά το πράγμα θα πάει μόνο του» μου λέει ο υπεύθυνος.
Η επόμενη απόπειρα μοιάζει περισσότερο με... κανονική δουλειά. Και πάλι πωλήσεις, αλλά σε μεγάλο κτηματομεσιτικό γραφείο. Η τρίχρονη εμπειρία μου στις πωλήσεις ικανοποιεί τον υπεύθυνο. Τουλάχιστον οι σπουδές δεν περνάνε απαρατήρητες- πάλι καλά, σκέφτομαι. Το σύστημα των αμοιβών είναι ξεκάθαρο βάσει των νόμιμων ποσοστών για τη μεσιτεία. Για σταθερό μισθό ούτε λόγος, συνεπώς ούτε και ασφάλιση. «Το γραφείο προσφέρει το δίκτυο πελατών του,καθώς και την εκπαίδευση» μου τονίζει. Η συνέχεια κάτι μου θυμίζει... «Αν ο συνεργάτης είναι τόσο επικοινωνιακός όσο εσείς,θα βγάλει πολλά χρήματα».
Μεγάλη ευκαιρία
Το επόμενο τηλέφωνο αποδεικνύεται ευκαιρία. Η αγγελία αφορά θέση μάρκετινγκ μεγάλου πολυεθνικού ομίλου, με μισθό, όπως μαθαίνω αργότερα, 1.200 ευρώ μεικτά. Δεν απαιτείται εμπειρία και η εταιρεία ενδιαφέρεται για άμεση πρόσληψη. Ο έμπειρος εκπρόσωπός της εντοπίζει τάχιστα τα στοιχεία που τον ενδιαφέρουν στο βιογραφικό. Αρχίζουν οι ερωτήσεις: «Τι γνωρίζετε για την εταιρεία μας και γιατί ενδιαφέρεστε να συνεργαστούμε; Για ποιον λόγο δεν αξιοποιήσατε το πτυχίο σας στα οικονομικά,παρά στον χώρο των πωλήσεων; Ποιος τομέας εργασίας σάς ενδιαφέρει περισσότερο και γιατί;».
Σειρά έχουν υποθετικές ερωτήσεις. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση σε ερωτήματα όπως «σε ποια θέση φαντάζεστε τον εαυτό σας σε πέντε χρόνια;» ή «τι θα επιλέγατε, ανάμεσα σε μια θέση μάρκετινγκ με υψηλή αμοιβή και μια δική σας επιτυχημένη επιχείρηση;». Μάλλον... πείθω και προκρίνομαι στην επόμενη συνέντευξη με τον υπεύθυνο του τμήματος. Θα ακολουθήσει, από αύριο... Δευτέρα, τεστ δεξιοτήτων για να κλείσω.
Επόμενος σταθμός, τα γραφεία εταιρείας που επιλέγει υποψηφίους για στελέχωση μεγάλων επιχειρήσεων-πελατών της. Αντιστοιχίζει δηλαδή τον ενδιαφερόμενο με θέσεις εργασίας. «Απρόσωπη», σχεδόν ψυχρή, η κυρία απέναντί μου ρίχνει μια σύντομη ματιά στο βιογραφικό και ζητάει περιγραφή του εαυτού μου και των στόχων μου! Οσο οι απαντήσεις είναι γενικόλογες, τόσο επιμένει για κάτι συγκεκριμένο. Να καταλάβει «τι θέλω και πόσο το θέλω πραγματικά», όπως λέει.
Εστιάζει, επικριτικά, στις αδυναμίες του βιογραφικού. «Δεν τελειώσατε τις σπουδές σας στα πέντε χρόνια. Γιατί;» , «Είστε τρία χρόνια στις πωλήσεις, γιατί αλλάζετε προσανατολισμό;» ρωτάει. Προσπαθεί να με «ψαρώσει» ρωτώντας αν κρίνω ανεπαρκή μια θέση πωλήσεων, με απολαβές 850 ευρώ καθαρά. Πώς θα την κάνω να σκεφτεί ότι είμαι ξεχωριστή και όχι απλά ένα... βιογραφικό; Μάλλον με ειλικρίνεια και ψύχραιμη αντίδραση, γιατί μόλις παίρνει την απάντηση, οι τόνοι χαμηλώνουν. «Οταν βρεθεί θέση που ταιριάζει στο προφίλ σας, θα επικοινωνήσουμε μαζί σας για ακόμη μία συνέντευξη» αποκρίνεται.
Αναζήτηση γένους αρσενικού: Νυχτερινός ρεσεψιονίστ ή σε παιδική κατασκήνωση
Kάπου στον Πειραιά. Η αγγελία διαφημιστικής εταιρείας ζητούσε άτομα πρόθυμα και εργατικά, παρέχοντας δυνατότητες εξέλιξης κτλ. Στην αίθουσα αναμονής βρίσκονται τέσσερα άτομα με προσόντα που ποικίλλουν. Από ψυκτικό, απόφοιτο ΙΕΚ, μέχρι κάτοχο μεταπτυχιακού Βιολογίας. Συμπληρώνουμε ερωτηματολόγια με ευρύ φάσμα ερωτήσεων: Από το μορφωτικό επίπεδο μέχρι το πού φανταζόμαστε τον εαυτό μας σε πέντε χρόνια.
Ο 30χρονος προϊστάμενος είναι καλοντυμένος και ευγενικός. Εξηγεί ότι αυτή είναι η πρώτη γνωριμία και ότι μερικοί από εμάς θα δεχτούμε τηλεφώνημα για προσωπική συνέντευξη μιας ώρας την επομένη. Ευγενικός μεν, αλλά όχι και απολύτως σαφής. Σε ερωτήσεις για... λεπτομέρειες, όπως η αμοιβή ή το ωράριο, απαντά: «Θα τα πούμε στη δεύτερη συνέντευξη». Οπως λέει, είναι μια εταιρεία σε ανάπτυξη και, ανεξαρτήτως τυπικών προσόντων, μπορεί κανείς να βρεθεί γρήγορα στην κορυφή.
Ρωτάμε για τις εντυπώσεις τους τέσσερις υποψήφιους που προηγούνταν. «Σε αυτές τις εταιρείες συνήθως ακούς χειρότερα.Τουλάχιστον αυτός ήταν ευγενικός. Αλλού δεν σου εξηγούν περί τίνος πρόκειται, μέχρι να βγεις στον δρόμο για να πουλάς» λέει η Ελένη, με πτυχίο Βιολογίας. Αναζητεί εργασία στον τομέα της, δεν βρίσκει όμως ούτε καν αγγελία.
Επόμενη στάση, βόρεια προάστια. Εδώ δεν χρειάζεται καν αποστολή βιογραφικού για κλείσιμο ραντεβού. «Περάστε αύριο να ξεκινήσουμε». Ευγενικά η υπεύθυνη εξηγεί ότι πρόκειται για τηλεφωνική εργασία, διευκρινίζοντας ότι δεν θα πουλάμε, αλλά απλώς θα διαφημίζουμε φίλτρα νερού. «Η αμοιβή είναι 330 ευρώ το τετράωρο και περίπου τα διπλά στο οκτάωρο, με ένσημα.Επιπλέον,αν πιάσετε κάποια κριτήρια απόδοσης,απολύτως ρεαλιστικά,μπορείτε με 20 ώρες την εβδομάδα να βγάζετε 700-800 ευρώ τον μήνα. Είναι μια εύκολη δουλειά, αρκεί να είστε επικοινωνιακοί» λέει.
Δίπλα της γυναίκες, κυρίως μέσης ηλικίας, εργάζονται ακατάπαυστα, απαγγέλλοντας στο τηλέφωνο το σενάριο που τους έχει δοθεί. Οι περισσότερες δεν έχουν κάποια ειδίκευση. Πρόκειται κυρίως για μητέρες που συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Αν δεν βρίσκονταν εκεί, ίσως να κάθονταν σπίτι τους, χωρίς να θεωρούν τον εαυτό τους άνεργο. Τι γίνεται, όμως, αν κάποιος είναι διατεθειμένος να... ανταλλάξει τα ένσημά του με περισσότερα χρήματα; «Ας γνωριστούμε λίγο καλύτερα και βλέπουμε» είναι η απάντηση.
Στη... βαριά βιομηχανία
Ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας, όπως λένε, οπότε ένα ρεπορτάζ που αναζητεί τις... ευκαιρίες καριέρας δεν θα μπορούσε να μην απευθυνθεί εκεί. Ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας. Τουλάχιστον η περιγραφή της θέσης είναι σαφής, το ίδιο και ο υπεύθυνος που βλέπει τους υποψήφιους ρεσεψιονίστ. Ρωτάει για προϋπηρεσία, γνώσεις, τον λόγο που θέλω να κάνει αυτή τη δουλειά. Οι υποχρεώσεις του νυχτερινού ρεσεψιονίστ περιλαμβάνουν 22 οκτάωρες βάρδιες τον μήνα. Μαζί με την έξτρα αμοιβή για τα νυχτερινά και τις αργίες, ο μισθός κυμαίνεται μεταξύ 1.000 και 1.100 ευρώ. Μπορώ να ξεκινήσω άμεσα...
Παρόμοιες οικονομικές συνθήκες περιγράφονται και σε ξενοδοχείο των βορείων προαστίων. Απαγορεύεται ρητά, όμως, κάθε κουβέντα για ανασφάλιστη εργασία. Νόμιμοι επιχειρηματίες; Οχι μόνο. « Εχουμε ήδη μια καταγγελία στο παρελθόν, η επιθεώρηση εργασίας είναι δίπλα, οπότεπρέπει να προσέχουμε» λένε.
Μορφωμένοι ψάχνουν...
Πάντως, παρά την κρίση και την ανεργία, οι δύσκολες δουλειές δεν προτιμώνται από τους Ελληνες. « Ολες οι γυναίκες που έρχονται για θέσεις όπως αυτή της καμαριέραςείναι αλλοδαπές» λέει η κυρία Ντόρα Παϊσίου, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων στο ξενοδοχείο «Αmarilia» στο Καβούρι. « Για θέσεις όπως ρεσεψιονίστ,μόνο για εφέτος έχουμε λάβει πάνω από 180 βιογραφικά σημειώματα.Πολλά προέρχονται από μορφωμένους ανθρώπους, με μηδαμινή όμως εμπειρία στον τουρισμό» συμπληρώνει.
Ισως τελικά ο πιο εύκολος τρόπος να βρεις δουλειά αυτή την εποχή είναι να προαποφασίσεις πως ό,τι κάνεις θα έχει... ημερομηνία λήξης: εποχική εργασία. Δουλειά γραφείου και όχι μόνο, σε παιδικές κατασκηνώσεις στη Βορειοανατολική Αττική. Επτά ημέρες την εβδομάδα, για 800 ευρώ μηνιαίως και ένσημα, με τη διατροφή και τη διαμονή πληρωμένες. Να βγει το καλοκαίρι και βλέπουμε, δηλαδή, έστω και αν το φθινόπωρο μας βρει ξανά σε sites και εφημερίδες για τις επόμενες... ευκαιρίες καριέρας.
Η ΕΙΔΙΚΟΣ
Βενετία Κουσία, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του Μanpower Group: «Λάβαμε 128.000 βιογραφικά»
«Παρ΄ όλο που υπάρχει ανεργία σε όλους τους τομείς,την ίδια στιγμή υπάρχει δυσκολία στις επιχειρήσεις να βρουν ανθρώπους,ειδικά στον τομέα των πωλήσεων.Πολλοί εργαζόμενοι,ακόμη και με μεγάλη προϋπηρεσία,δεν έχουν τα προσόντα να ενταχθούν σε ένα καινούργιο εργασιακό περιβάλλον.Πέρυσι λάβαμε 128.000 βιογραφικά,πολλά από τα οποία όμως δεν είχαν σχέση με την αγγελία στην οποία απευθύνονταν.Ενα σχετικά καινούργιο φαινόμενο είναι οι επιχειρήσεις να φροντίζουν ώστε οι υπάλληλοι που απολύονται,πέρα από την αποζημίωση,να παρακολουθούν σεμινάρια από εταιρείες,όπως η δική μας,που θα τους βοηθήσουν να βρουν την επόμενη δουλειά τους.Κάποιοι βέβαια είναι αρνητικοί, αφού θεωρούν ότι δεν έχουν να μάθουν τίποτε καινούργιο».
Οι δημοσιογράφοι μπορεί να κάνουν καλά τη δουλειά τους, όποια κι αν είναι αυτή, αλλά και εμείς που ζούμε καθημερινά το Γολγοθά των ανέργων, δεν μπορούμε να μην γίνουμε μάρτυρες της υπάρξεως στρατιών προσοντούχων ανέργων που δεν βρίσκουν δουλειά όχι εντός 15 ημερών, αλλά ες αεί. Σίγουρα δεν αρκούν τα προσόντα, πρέπει να ξέρεις και να ψάχνεις, αλλά μη γελιόμαστε. Τα πράγματα είναι σκληρά εκεί έξω!Όσο γι αυτές τις επιχειρήσεις που ψάχνουν για προσωπικό και δε βρίσκουν, τι να πω; Στην ουρά του ΟΑΕΔ και αυτές...
ΑπάντησηΔιαγραφή