ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΚΥΝΗΓΑ… Του Δημήτρη Βασιλείου

  

ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΚΥΝΗΓΑ…

Του Δημήτρη Βασιλείου

“Καλή χρονιά!”… “Πάει ο παλιός ο χρόνος…”

Πόσο αταίριαστες φαντάζουν όλες αυτές οι ευχές στο φόντο όσων περάσαμε το 2023 και όσων φαίνεται ότι θα ζήσουμε και το 2024!!!

Ας φύγει, λοιπόν, το 2023 κι ας πάει, όπως λέγεται, στον αγύριστο. Δεν θα στεναχωρηθούμε κιόλας! Αρκετά έχουμε στεναχωρηθεί και παραμένουμε αφάνταστα στεναχωρημένοι με όλα αυτά που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε.

Πρώτον.  Έχει γεμίσει ο πλανήτης με εστίες πολέμων! Όσο κι αν προσπαθούν να μας “πείσουν” περί παραλογισμού, θρησκευτικών ή πολιτισμικών διαφορών και άλλων πολλών “αιτιών” αυτών των πολέμων, εμείς ξέρουμε και το έχουμε γράψει και πει επανειλημμένα – cherchezleprofit! 

➢ Συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς εκατέρωθεν, με τους “σπόνσορες” του πολέμου να θυσιάζουν κυριολεκτικά τον ουκρανικό, κυρίως, λαό στον βωμό των κερδών τους. 

➢ Ξεκίνησε και συνεχίζεται ο πόλεμος στην Παλαιστίνη, με χιλιάδες νεκρούς, με τις φωτογραφίες των σκοτωμένων παιδιών ναραγίζουν τις καρδιές μας.

➢ Στον Καύκασο “παίχτηκε” η τελευταία (;) πράξη του αζέρο-αρμένικου πολέμου για τον θύλακα του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

➢ Πολεμικές συγκρούσεις και πραξικοπήματα είχαμε στον Νίγηρα, στην Αφρική.

➢ Μας έχουν στην αναμονή για μια πιθανή έκρηξη πολέμου στον Ειρηνικό Ωκεανό για την Ταϊβάν.

➢ Σύννεφα πολέμου συσσωρεύονται στην περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας.

➢ Στην Λατινική Αμερική οξυμένη είναι η κατάσταση μεταξύ Βενεζουέλας και Γουιάνας, για την πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή του Εσεκίμπο.

➢ Στη Συρία οι “ευεργέτες των λαών”παραμένουν με τα όπλα παρά πόδα, λαμβάνοντας υπ’ όψη και το κουρδικό ζήτημα.

Όπως έχουμε επισημάνει σε παλαιότερα άρθρα μας και έχουμε, δυστυχώς, επιβεβαιωθεί απ’ τις εξελίξεις, ο ανηλεής και αδίσταχτος πόλεμος μεταξύ των παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών για ένα νέο μοίρασμα του κόσμου, για ένα νέο μοίρασμα των αγορών, των δικτύων και των σφαιρών επιρροής, μπορεί να οδηγήσει και σε άλλες, εκτός των παραπάνω, πολεμικές εκρήξεις ανά τον πλανήτη: Κιργιστάν - Τατζικιστάν, Κίνα – Ινδία – Πακιστάν, Σουδάν κ.α.

Κι ας μην ξεχνάμε και το «δικό μας» Αιγαίο!

Δεύτερον. Η ζωή όλων μας, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας, “πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο”, παρά τις μεγαλοστομίες, τις τυμπανοκρουσίες και τα ευχολόγια των κυβερνητών - διαχειριστών αυτής της χώρας (των προηγούμενων μη εξαιρουμένων).

➢ Η μισή Ελλάδα έχει καεί: Μάτι, Εύβοια, Ρόδος, Πάρνηθα, Κέρκυρα, Έβρος… Η άλλη μισή έχει πλημμυρίσει, έχει βυθιστεί στις λάσπες… Άνθρωποι έχουν καεί, έχουν πνιγεί, έχουν εξαφανισθεί… Εκατοντάδες  χιλιάδες  ζώα, παραγωγικό ζωικό κεφάλαιο, αφανίστηκαν… Εκατομμύρια στρέμματα, δασική και αγροτική παραγωγική γη,  εξαφανίστηκαν…

➢ Η βιομηχανία συρρικνώνεται και αργοσβήνει… Η αγροτική παραγωγή, με την βοήθεια και της Ευρωπαϊκής Αγροτικής Πολιτικής, πνέει τα λοίσθια… Πάει κι ο θεσσαλικός κάμπος… Ο, βαφτισμένος ως βαριά βιομηχανία της χώρας, τουρισμός “στηρίζεται»” στις “καλές διαθέσεις”  των Tour Operators… Το “καμάρι” μας, η ναυτιλία είναι υπό ξένες σημαίες… 

➢ Το δημόσιο χρέος είναι σχεδόν διπλάσιο του Α.Ε.Π. της χώρας και το συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) τριπλάσιο! Κατά τα άλλα, πανηγυρίζει η κυβέρνηση για την “αναβάθμιση” της ελληνικής οικονομίας από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Τέτοια κατάντια! 

➢ Η ανεργία μαστίζει τις ελληνικές οικογένειες.  Εκατοντάδες χιλιάδες οι εγγεγραμμένοι στην Δ.ΥΠ.Α. (Ο.Α.Ε.Δ.) άνεργοι κι άλλες τόσες οι “άγραφοι” και οι υποαπασχολούμενοι…  Απ’ τους  εγγεγραμμένους άνεργους μόνο το 15% περίπου παίρνει επίδομα ανεργίας, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της  Δ.ΥΠ.Α. (Ο.Α.Ε.Δ.)…

➢ Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται… Η ακρίβεια “τραβάει την ανηφόρα”… Η φτώχεια και η ανέχεια βαθαίνουν… Οι εργασιακές σχέσεις χειροτερεύουν για τους εργαζόμενους προς όφελος των εργοδοτών, κυρίως των μεγάλων… Οι λογαριασμοί του ρεύματος μας τσουρουφλίζουν…

➢ Με όπλο την φορολογία αφανίζουν τα “μεσαία στρώματα”, στο όνομα των οποίων κονταροχτυπιόνταν οι νυν και πρώην και επόμενοι διαχειριστές και επίδοξοι “σωτήρες” αυτού του λαού κι αυτής της χώρας. 

➢ Η δημόσια υγεία και δημόσια παιδεία συνεχίζουν να υποβαθμίζονται δραματικά, προς όφελος και για τα κέρδη των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και θεραπευτηρίων, κυρίως των μεγάλων.

Τρίτον. Κι ενώ έτσι έχει η κατάσταση στον κόσμο και στην Ελλάδα, η πολιτική ζωή στη χώρα υποβαθμίζεται, “βαλτώνει”, όλο και λιγότερο ανταποκρίνεται στις ζωτικές ανάγκες των ανθρώπων, όλο και λιγότερο “απαντάει” στα όνειρα των νέων, στο “μέλλον της χώρας”, όπως αρέσκονται να λένε οι “ευεργέτες” μας!

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική των σημερινών “ευεργετών” μας, της σημερινής κυβέρνησης, οι επίδοξοι μελλοντικοί μας “ευεργέτες”διαγκωνίζονται για το ποιος θα είναι η καλύτερη αντιπολίτευση! Ως εκεί!  Τέτοια φιλοδοξία!!!

Μήπως, όμως, τα βρίσκουν και τα κάνουν; Μήπως μας βρίσκουν μπόσικους; Μήπως δεν φταίνε μόνον αυτοί κι ο Χατζηπετρής;

«Ποιος τη ζωή μας ποιος την κυνηγά / να την ξεμοναχιάσει μεσ’ τη νύχτα…», λέει ο ΠοιητήςΜάνος Ελευθερίου στο περίφημο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη.

Αυτό είναι που επιδιώκουν όλοι αυτοί, να μας ξεμοναχιάσουν! Εκεί στοχεύουν με τους πολέμους, τη φτώχεια και την ανεργία, με τις επιδημίες, τα λοκντάουν και την περιβόητη ατομική ευθύνη!

Να μας φοβίσουν, να μας απομονώσουν, να μας γονατίσουν, να μας αναγκάσουν να σερνόμαστε ένας - ένας στα πόδια τους και να παρακαλάμε να μας ελεήσουν! Ώσπου να μας θυσιάσουν στον βωμό των κερδών τους και της εξουσίας τους!

Αλλά εμείς δεν θα τους κάνουμε το χατίρι!

Όσο δεν αφήνουμε να ξεμοναχιάζουν τις ζωές μας, αλλά αντιστεκόμαστε, βαδίζουμε  και πολεμάμε ενωμένοι και αλληλέγγυοι με όνειρο και στόχο μια ζωή ειρηνική, αξιοπρεπή, ανθρώπινη, με εργασία, μόρφωση κι ελευθερία, τόσο θα διατηρούμε ζωντανή την ελπίδα και την δυνατότητα να δούμε τα όνειρά μας να περπατούν ολόρθα στη γη!

Μ’ αυτή την ευχή και για την γρήγορη πραγμάτωσή της, σας εύχομαι μέσα απ’ τα βάθη της καρδιάς μου ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

 

Λόγω των ημερών και των εθίμων, σας αφιερώνω, ολόψυχα, το ακόλουθο ποίημα.

 

Ο ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

 

Κάθε χρονιά,

στη μέση του χειμώνα,

στολίζαμε το δέντρο.

Κρεμούσαμε στα κλαδάκια του

κόκκινες κορδέλες,

αστράκια λαμπερά

τα όνειρα και τις ελπίδες μας

και περιμέναμε.

Περιμέναμε μιαν άνοιξη ναρθεί,

ευαγγελίστρια ενός καλού καιρού.

 

Τίποτα όμως!

Ανίκανοι και ψεύτες

οι προφήτες,

προδότες ονείρων … ίσως.

 

Ευτυχώς που δεν κρεμάσαμε

τα μυαλά και τις καρδιές μας.

Έτσι, παραμένει βάσιμη η ελπίδα

για ένα καλοκαίρι!