Παραγκωνισμένο Διαυγές του συναδέλφου Ν. Γύφτουλα.

 Ο Νίκος συνεχίζει την επιτυχειμένη συγγραφική του δραστηριότητα  και μετά το

Ο κήπος της Γης θνητής και το «Αύριο είναι μονάχα Κυριακή»  κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 

 

 Κουκούτσι

  και 

Διανέμεται την πρώτη εβδομάδα του Οκτωβρίου το Παραγκωνισμένο Διαυγές του Ν. Γύφτουλα.

Ποιητική παραμυθία, υπερρεαλιστικός υπερβατισμός, συμβολική αλληγορία, στοχασμός στα ανθρώπινα, υπαρξισμός, αγωνιώδης μεταφυσική, στο παραγκωνισμένο Διαυγές, η γραφή αναγεννάται, πλάθοντας, ζωή ποιούσα. Αίρονται οι φράχτες. Δίχως βαρύτητα και εκλογικευμένες αντιστάσεις, το Διαυγές αφουγκράζεται τα δεινά, τον άηχο και κρυμμένο πόνο των ανθρώπων, την προσμονή που δεν θα ‘ρθει, το φιλί που δεν θα δοθεί, ακούει τον βρόγχο από τις τελευταίες ανάσες, σιγοψιθυρίζει ,μοιράζοντας δώρα στις απώλειες, στέκεται θλιμμένο μπροστά στην ηδονική έλξη της ανθρώπινης αυτοκαταστροφής, ανατριχιάζει με τα κατώτερα επιθετικά ένστικτα, εξοργίζεται με τους ψευδοπροφήτες και τους πωλητές συναισθημάτων. Αφήνεται να πλημμυρίσει από μεταφυσική σιωπή.

Το παραγκωνισμένο Διαυγές στέκει στον αιώνιο βράχο μονάχο του, με μόνο όπλο το φως και την λυρικότητα της ποιητικής δημιουργίας. Έχει γεννηθεί να αντέχει τους κραδασμούς και να κοιτά τον ουρανό, να λαχταρά το φως, να αναζητά τους κρίνους εκεί που κόπηκαν· να συμπάσχει με την ανθρώπινη μοίρα.

Ηδύνεται, στηλιτεύει, δέεται, διακηρύσσει, επιτίθεται, λαχταρά, φεγγοβολεί, δικαιώνει με θαυμασμό την ίδια την ουσία της ύπαρξης. Αν και το ίδιο βιώνει την προσωπική του εξορία, ανήκει περισσότερο από ποτέ σε όλους μας, αυθύπαρκτο, χαρισματικό και ονειροπόλο, συμπονά, συμπάσχει, εξυμνεί την αδελφοσύνη, την οικουμενική αγάπη και τη δικαιοσύνη, προσδοκά την ολοκλήρωση μέσω του έρωτα και της πίστης, μάχεται γι όσα δεν μπορούν να συμβούν.

Στον αιώνιο βράχο, πάνω σε απόκρημνες και ανεμοδαρμένες κορφές, το παραγκωνισμένο Διαυγές στέκεται λουσμένο από το τεθλασμένο φως, την άλμη και το ανεμοδέρι, ατενίζοντας την ιστορία του κόσμου και της ανθρώπινης φύσης.

Προσμένω Φως.

«Από τον ήλιο ζω, ακόμα κι όταν αγαπώ να εγκαταλείπω».

ευχόμαστε καλοτάξιδο τον νεό βιβλίο και καλή συνέχεια