Είμαστε συμβασιούχοι - παρατασιούχοι του κοινωφελούς προγράμματος ΟΑΕΔ (δημόσια πρόσκληση 8/2018, ΑΔΑ: ΩΖΕΒ4691Ω2-ΝΛ4, αρθμ πρωτοκόλλου 52480/1-8-2018) για 30333 θέσεις πλήρους απασχόλησης σε δήμους, περιφέρειες και κέντρα κοινωνικής πρόνοιας
Η αρχική 8μηνη σύμβασή μας πήρε παράταση 4 μηνών και τώρα έχει φτάσει το πρόγραμμα στην λήξη του και βρισκόμαστε ξανά άνεργοι, όμως για πολλούς και σοβαρούς λόγους επιδιώκουμε να επιστρέψουμε στις θέσεις εργασίας μας.
Εμείς συγκεκριμένα είμαστε μια ομάδα 23 ανθρώπων που εργαστήκαμε στον Δήμο Αθηναίων και έχουμε ζητήσει και βοήθεια δικηγόρου.
Ζητάμε την υποστήριξη και συμπαράστασή σας για να προωθηθεί το θέμα μας, να λάβει μια δυνατή συζήτηση / δημοσιότητα που θα επηρεάσει τις πολιτικές κρατικές αρχές ωστέ να προβούν στις κατάλληλες ενέργειες για την επίλυσή του.
Να σας γνωστοποιήσουμε εδώ οτί έχουν ψηφιστεί ομόφωνα υπέρ του αιτήματός μας 2 ψηφίσματα του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας, Σεπτέμβριο και Δεκέμβριο 2019, τα οποία είναι ανά πάσα στιγμή στη διάθεσή σας να τα ελέγξετε.
Οι πιο σημαντικοί λόγοι που ζητάμε αυτή την βοήθεια είναι οι εξής:
Καλύψαμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών, σε τομείς ζωτικούς για την λειτουργία της πόλης και της κοινωνίας οι οποίοι χρειάζονται αριθμό εργαζομένων πολύ μεγαλύτερο από τον υπάρχοντα. Προιστάμενοι και συνάδελφοι μας λέγανε οτί είμαστε πολύ σημαντικοί και χωρίς εμάς θα δυσκολεύονταν πολύ, πιεσμένοι ως προς το φόρτο εργασίας. Παράδειγμα καταφανές, η Αθήνα σε διάφορα σημεία της είναι εδώ και χρόνια εξαιρετικά ακάθαρτη και ανθυγειϊνή. 8.500 δημόσιοι υπάλληλοι κατά την τελευταία δεκαετία βγήκαν σε σύνταξη και υπάρχει μείωση προσωπικού και ανάγκη αναπλήρωσης, όπως π.χ. για μηχανικούς στη διεύθυνση δόμησης.
Ορισμένοι συνάδελφοί μας κινδυνεύουν να φτάσουν κάτω από το όριο της φτώχειας γιατί αυτοσυντηρούνται χωρίς να έχουν κανένα άλλο εισόδημα, άρα τα χρήματά τους σε κάποιο χρόνο θα τελειώσουν. Αναφέρθηκε περίπτωση συναδέρφου που πάει και παίρνει συσσίτιο! Ο νόμος κατσέλη καταργείται οπότε είναι πιο εκτεθιμένη η 1η κατοικία. Η επιστροφή στην ανεργία λοιπόν διαγράφει δυσάρεστους κινδύνους για κάποιους ανθρώπους.
Χρειαζόμαστε τα χρήματα του μηνιάτικου, καλύπτουμε έτσι τα έξοδα επιβίωσης (ενοίκιο κατοικίας, έξοδα λογαριασμών και τροφής, χρέη σε τράπεζες ή ΔΕΗ κλπ) και ότι άλλο έκτακτο προκύψει, συντηρούμε σπίτι... Πως αλλιώς μπορεί κάποιος να θρέψει και να συντηρήσει οικογένεια και κυρίως με παιδιά μικρά, ή παιδιά που σπουδάζουν, ή παιδιά άνεργα ή συζύγους άνεργους, πως να φροντίσει ηλικιωμένους και πάσχοντες γονείς; πιθανά επιδόματα δεν επαρκούν.
Κάποιοι είμαστε κοντά στη σύνταξη, χρειαζόμαστε την ασφάλιση της τελευταίας 5ετίας, είναι δύσκολο να μαζευτούν τα ένσημα. Επίσης λόγω της μεγάλης ηλικίας υπάρχει πρόβλημα στον ιδιωτικό τομέα, ειναι έως και αδύνατο να προσληφθεί κάποιος σε εργασία με ένσημα και ασφάλιση όταν είναι πάνω από 50 ετών. Πολλούς δεν μας παίρνουν λόγω έλλειψης προϋπηρεσίας. Για να αναπτύξουμε δική μας επιχειρηματική δραστηριότητα ο ΟΑΕΔ μας καλύπτει μόνο μεχρι 30 ετών. Ομοίως πολλές προκυρήξεις δημοσίου είναι για πολίτες μόνο μέχρι 30 ετών. Και μόλις τώρα εκδόθηκε η ΚΥΑ του νέου μεγάλου κοινωφελούς προγράμματος ΟΑΕΔ για 36.000 θέσεις, που ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ την συμμετοχή σε όλους εμάς του προηγούμενου κοινωφελούς..
Σε αυτό το σημείο θα μπορούσε εύλογα κανείς να αναρωτηθεί και να ρωτήσει: «Η Ευρωπαϊκή Άνωση έχει δημιουργήσει κάποιο πρόγραμμα για την φροντίδα των νεόφτωχων Ελλήνων;».
Χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερο την στήριξή σας διότι δεν μπορούμε τυπικά να είμαστε εγγεγραμμένοι σε σωματεία που θα μας βοηθούσαν, επειδή 1) οι συμβασιούχοι ΟΑΕΔ δεν θεωρούνται κανονικοί εργαζόμενοι, 2) έχει λήξει η σύμβασή μας άρα ως άνεργοι δεν δικαιούμαστε να είμαστε μέλη σωματείων εργαζομένων.
Κάποιοι από εμάς προσφέρουμε στον Δήμο συνεχόμενα, με συμβάσεις επί συμβάσεων από το παρελθόν, με αποτέλεσμα να έχουμε εμπειρία και σύνδεση με το χώρο εργασίας του Δήμου, όλοι όμως δουλέψαμε εκεί 12 μήνες. Λόγω της 4μηνης παράτασης, το ενδεχόμενο ανανέωσης της σύμβασης μας γέμισε φρούδα όνειρα κι ελπίδες. Κάποιοι βρέθηκαν σε μια θέση εργασίας που ταυτιζόταν με το επαγγελματικό τους όνειρο όπου θα ήθελαν να προσφέρουν πάρα πολλά αλλά εξαναγκάστηκαν να φύγουν από την εργασία που αγαπούν.
Τελειώνοντας, να πούμε το πιο σημαντικό:
Όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα στην μόνιμη και σταθερή εργασία, διότι αυτή είναι ο μοναδικός τρόπος για να εξασφαλίσουν τα θεμελιώδη της επιβίωσης, στέγη τροφή ρεύμα... Το δικαίωμα αυτό είναι όχι απλά ανθρώπινο αλλά και συνταγματικό, διότι καθορίζεται στο Σύνταγμα.
Όμως, το ελληνικό κράτος δεν εφαρμόζει το Σύνταγμα, δεν μας εξασφαλίζει απρόσκοπτη εργασία, αφού ξαναμπαίνουμε στην ανεργία. Το Σύνταγμα έγινε για να υπερασπίζεται τους πιο αδύναμους, και τους οικονομικώς αδυνάμους, και ζητάμε τα θεμελιώδη δικαιώματά μας.
Αυτό που ζητάμε είναι τόσο αυτονόητο που δεν έπρεπε καν να υφίσταται ως πρόβλημα!
Με εκτίμηση,
Βαλιάνου Ελευθερία
Βαρέσης Μιχάλης
Βλαχόπουλος Ανδρέας
Βουτσαράς Χρήστος
Βραχάλης Ιωάννης
Δούλη Ευαγγελία
Ζέρβας Σπυρίδων
Ζερίτης Νικόλαος
Καλοειδάς Κωνσταντίνος
Κομνηνάκη Αννα
Μπάφης Διονύσης
Μυζήθρας Νικόλαος
Παπαϊωάννου Ευγένιος
Παππά Ελένη
Παππάς Βασίλης
Σακελλαρίου Γεώργιος
Τζανετής Δημήτριος
Τίτου Ελένη
Τουρούκη Χρυσούλα
Χασάπης Σωτήριος
Χρυσάφη Εριφύλλη-Κωνσταντίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου