Δικαιολογία η υγεια των υπαλλήλων_?

Διαβάσαμε το παρακάτω άρθρο του συναδέλφου και μας γεννήθηκαν   ερωτήματα... 

Είναι δικαιολογία η υγεία των Υπαλλήλων ? 

Είναι Υπάλληλοι δεύτερης γραμμής οι υπάλληλοι των ΚΠΑ? Υπάρχει  αδιαφορία υπαλλήλων, οι οποίοι είναι σε θέσεις ευθύνης με τοποθέτηση χωρίς κρίσεις, χωρίς κρίσεις, όλοι οι χωρίς κρίση ή μερικοί?

Ατομική ευθύνη του Δημόσιου Υπαλλήλου απέναντι στις πληρωμές του πολίτη, του επιχειρηματία*

του Ηλία Νατσιούλα  Μέλους ΔΣ Ένωσης Υπαλλήλων ΟΑΕΔ Κεντρικής Ελλάδας)

Αστυνομικοί, Στρατιωτικοί , Ιατροί Νοσηλευτές, προσωπικό ΕΚΑΒ και πολλοί άλλοι δίνουν καθημερινά αγώνα στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση κορωνοϊου και προσφυγικού.

Οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι που είμαστε σε  υπηρεσίες στη «δεύτερη γραμμή», όλοι μας είτε εργαστούμε είτε όχι κάθε μήνα μπαίνει ο μισθός μας. Η πολιτεία επιπλέον έδωσε άδειες ειδικού σκοπού, εργασία εκ περιτροπής, με μειωμένο ωράριο καθώς και τηλεργασία, χωρίς  απώλεια 1 ευρώ.

Τι συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα αυτή την περίοδο;

Στον ιδιωτικό τομέα έκλεισαν επιχειρήσεις, εργαζόμενοι απολύθηκαν, ελεύθεροι επαγγελματίες δεν μπορούν να εργαστούν καθώς τίποτα δεν κινείται στην αγορά. Πολλοί από αυτούς θα ξεμείνουν από χρήματα αλλά εμείς τους οφείλουμε χρήματα από προγράμματα με εργαζόμενους που απασχόλησαν, από επιδόματα, από  εργασίες που παρείχαν στο δημόσιο, από επιστρεφόμενους φόρους, από υλικά που μας προμήθευσαν κλπ.

Εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι ειδικά αυτή τη χρονική περίοδο πρέπει να σκεφτούμε όλους αυτούς πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά και είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μας να τους πληρώσουμε άμεσα, αφού εργαστούμε με ασφάλεια, με όλα τα μέσα που μας παρέχει η πολιτεία.

Έχουμε χρέος απέναντι σ όλους αυτούς και αν υπάρχει έστω και ένας υπάλληλος που αδιαφορεί, να αναλογιστεί «αν αυτός ήταν στη θέση αυτών πως θα ένιωθε; Όλοι αυτοί που έχουν ανάγκη αυτά τα χρήματα σήμερα δεν είναι φίλοι μας, δεν είναι οι γείτονες μας, δεν είναι συγγενείς μας…»

Η τυχόν δικαιολογία/απάντηση ότι προέχει η υγεία των υπάλληλων και δεν σκεπτόμαστε αυτή την περίοδο την εργασία δεν ηχεί καλά στα αυτιά αυτών που είναι εκεί καθημερινά στο πόστο τους, εργαζόμενοι για τον πολίτη με όλα τα μέσα που καθιερώθηκαν λαμβάνοντας όλα τα μέσα προφύλαξης της υγείας τους.

Ας αναλογιστεί ο καθένας την ατομική ευθύνη που έχει και πιστεύω ότι κανείς δεν εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα προνόμια που του παρείχε η κυβέρνηση, αδιαφορώντας να προσπαθήσει να βρει μια λύση για να προσφέρει εργασία, ώστε να πληρωθούν άμεσα οι εκατοντάδες επιχειρήσεις και πολίτες που ασφυκτιούν οικονομικά αυτή την περίοδο.

Αν υπάρχει τέτοια αδιαφορία υπαλλήλων, οι οποίοι είναι σε θέσεις ευθύνης με τοποθέτηση χωρίς κρίσεις και  καλύπτονται πίσω από τη μονιμότητα του δημοσίου, τότε αυτοί στον πραγματικό πόλεμο θα έχουν εγκαταλείψει πρώτοι τη μάχη.

Εν κατακλείδι λοιπόν ο δημόσιος υπάλληλος έχει συναίσθηση της ατομικής ευθύνης απέναντι στον πολίτη, που περιμένει χρήματα.