Στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου παραπέμφθηκε η υπόθεση των συμβασιούχων, οι οποίοι είχαν καταρτίσει συμβάσεις μαθητείας μέσω του προγράμματος «STAGE» του ΟΑΕΔ.
Συγκεκριμένα, το Β2 Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, με την υπ’ αριθμ. 186/2019 απόφασή του έκρινε ότι το συγκεκριμένο ζήτημα είναι γενικότερου ενδιαφέροντος και με σκοπό την αποφυγή έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων, παρέπεμψε την υπόθεση στην Πλήρη Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού.
Το συγκεκριμένο ζήτημα αφορά χιλιάδες συμβασιούχους, οι οποίοι προσλήφθηκαν μέσω συμβάσεων αποκτήσεως εργασιακής εμπειρίας στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος «STAGE».
Οι συγκεκριμένες συμβάσεις, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν ως «συμβάσεις μαθητείας», ανανεώνονταν συνεχώς, με αποτέλεσμα οι συμβασιούχοι να απασχολούνται για μακρό χρονικό διάστημα σε διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου.
Οι συμβασιούχοι επικαλούμενοι ότι οι συμβάσεις αυτές είναι ψευδεπίγραφες και ότι στην πραγματικότητα αυτοί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών στις οποίες έχουν τοποθετηθεί, δια των ασκηθέντων αγωγών τους, αιτούνταν αφενός να αναγνωριστεί ότι στην πραγματικότητα οι διαδοχικές συμβάσεις τους αποτελούν μία ενιαία σύμβαση αορίστου χρόνου και αφετέρου να καταβληθούν σε αυτούς οι μισθολογικές διαφορές που προκύπτουν από την μειωμένη αποζημίωση που λάμβαναν ως οικονομικό αντάλλαγμα για τις προσφερόμενες από αυτούς υπηρεσίες σε σχέση με τους μονίμους υπαλλήλους.
Όσον αφορά το ζήτημα της μετατροπής των συμβάσεων αυτών σε μία ενιαία σύμβαση αορίστου χρόνου, η πάγια νομολογία του ΑΠ επικαλούμενη το αρ. 103 παρ. 2 και 6 Σ, δέχεται ότι αυτή δεν είναι δυνατή.
Με αλλεπάλληλες όμως αποφάσεις τόσο τα δικαστήρια της ουσίας, όσο και ο Άρειος Πάγος έχουν αναγνωρίσει πως οι συμβασιούχοι του προγράμματος «STAGE», κάλυπταν στην ουσία πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών. Ως εκ τούτου, τα ελληνικά δικαστήρια δέχονταν ότι οι «συμβάσεις μαθητείας» είναι στην πραγματικότητα «συμβάσεις εργασίας», αναφέροντας βέβαια, πως αυτές είναι άκυρες , αφού δεν τηρήθηκε η προβλεπόμενη από το Σύνταγμα διαδικασία κατάρτισής τους. Βάσει των ανωτέρω παραδοχών, τα δικαστήρια επιδίκαζαν τα αιτούμενα ποσά που προέκυπταν λόγω μισθολογικών διαφορών, επικαλούμενα τη νομική βάση του αδικαιολόγητου πλουτισμού (904 επ. ΑΚ).
Το Β1 Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου όμως, με πρόσφατες αποφάσεις του μετέστρεψε την μέχρι πρότινος νομολογία του σχετικά με το ζήτημα αυτό, κρίνοντας πως εφόσον ο φορές απασχόλησης δεν είχε τη δυνατότητα νόμιμης πρόσληψης εργαζομένου στη θέση στην οποία απασχόλησε ακύρως κάποιο συμβασιούχο, δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής οι διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.
Η μεταστροφή αυτή της νομολογίας του ανωτέρω τμήματος, καθώς και η πληθώρα αγωγών, οι οποίες εκκρεμούν τόσο ενώπιον των δικαστηρίων της ουσίας, όσο και του Αρείου Πάγου, οδήγησαν στην παραπομπή του συγκεκριμένου ζητήματος στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού. Πλέον, απομένει να δούμε την απόφαση αυτού σχετικά με το μείζον αυτό ζήτημα, το οποίο αφορά χιλιάδες συμβασιούχους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου