Σαβας Ρομπόλης
Το τελευταίο χρονικό διάστημα συζητείται, μεταξύ των άλλων, στον δημόσιο διάλογο τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που θα έχουν οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι από την μεγάλη αλλαγή στο συνταξιοδοτικό, η οποία θα κινηθεί στο πλαίσιο της συνταγής ΔΝΤ-Πινοσέτ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τη μετατροπή της επικουρικής ασφάλισης από διανεμητικό σύστημα νοητής κεφαλαιοποίησης σε πλήρως κεφαλαιοποιητικό σύστημα για τους νέους εισερχομένους στην εργασία εργασίας από το 2021 και μετά.
Ειδικότερα υποστηρίζεται, μεταξύ των άλλων, ότι σήμερα στο επικουρικό ταμείο (ΕΤΕΑΕΠ) η μέση επικουρική σύνταξη ανέρχεται στα 172 ευρώ, ενώ με το νέο πλήρως κεφαλαιοποιητικό σύστημα ένας νέος (από 1/1/2021) ασφαλισμένος θα μπορεί να λάβει σύνταξη έως και 230 ευρώ τον μήνα, καταβάλλοντας 100 ευρώ το μήνα στον ατομικό του λογαριασμό επί 40 συνεχόμενα χρόνια ασφάλισης.
Τα παραδείγματα αυτά, όπως έχουν καταγραφεί στην διεθνή βιβλιογραφία, είναι παρόμοια με αυτά που δημοσίευαν στην Χιλή, όταν υπόσχονταν στους εργαζόμενους ότι μετά από 35 χρόνια εργασίας θα λάβουν σύνταξη με συντελεστή αναπλήρωσης 70% και η πραγματικότητα μετά από 30 χρόνια εφαρμογής του κεφαλαιοποιητικού συστήματος ατομικών λογαριασμών απέδειξε ότι τελικά ο μέσος συντελεστής ήταν μόλις 37%.
Αυτό συνέβη γιατί όταν η τότε πολιτική ηγεσία της Χιλής (δικτατορία Πινοσέτ) με την παρότρυνση και την τεχνική υποστήριξη του ΔΝΤ της Παγκόσμιας Τράπεζας, επιδίωκε να πείσει τους πολίτες να εισέλθουν στο νέο κεφαλαιοποιητικό συνταξιοδοτικό σύστημα των ατομικών λογαριασμών, προέβαλε παραδείγματα στα οποία υπερεκτιμούσαν τον χρόνο ασφάλισης των εργαζομένων, την πορεία των μισθών και τις επενδυτικές αποδόσεις και υποεκτιμούσαν την αύξηση του προσδόκιμου ζωής.
Συνέχεια στο παρακάτω link του slpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου